Κωνσταντινούπολη: Ελληνικές συνοικίες που προκαλούν συγκίνηση

Δεν χρειάζεται να έχεις καταγωγή από την Πόλη και την Μικρά Ασία, για να νοιώσεις για ένα λεπτό τη μαγευτική αύρα που σου αποπνέουν τα στενά του Βοσπόρου, τα επιβλητικά κτίρια της Κωνσταντινούπολης και οι μυρωδιές που την κατακλύζουν.

Οι ήχοι από το κουταλάκι στο τσάι, τα σιμίτια (κουλούρια σε κάθε γωνιά της πόλης), καστανάδες, πλανόδιοι πωλητές. Το κάθε σπίτι και μια ιστορία, από διαφορετικές χώρες, λαοί που πέρασαν από την Κωνσταντινούπολη και άφησαν το δικό τους σημάδι και χαρακτήρα στην πόλη που γνωρίζουμε σήμερα.

Στην «Ευρωπαϊκή πλευρά» της Πόλης» και ξεκινώντας από την ιστορική πλατεία Ταξίμ, όπου τα σημάδια από τις καταστροφές στις πορείες του Πάρκου Γκεζί είναι ακόμη εμφανή, ο κατηφορικός δρόμος του Πέρα δείχνει το δρόμο. Χιλιάδες άνθρωποι ψωνίζουν, τρώνε ή απλώς περπατούν στον πολυσύχναστο δρόμο που είναι γεμάτος τουρίστες αλλά και ντόπιους.

Μια βόλτα στα αριστερά της Ιστικλάλ, το αρχοντικό Τσιχαγγίρι (Cihangir) με τα μοδάτα καφέ και εστιατόρια, θυμίζουν πως μια από τις φτωχικές γειτονιές της Πόλης, μετατράπηκε σε στέκι καλλιτεχνών και επιφανών με τα ακριβότερα ενοίκια της Κωνσταντινούπολης. Όταν τα εμπορικά καταστήματα του Πέρα και η βουή των περαστικών καταλαγιάσει, οι επώνυμες μάρκες θα αντικατασταθούν με μουσικά όργανα, χειροποίητα πεστεμάλ (πετσέτες για χαμάμ), σαπούνια και αναμνηστικά.

Δεν θα είναι μακριά ο πύργος του Γαλατά. «Φρουρός» της Πόλης, χαρίζει συγκλονιστική θέα στην πόλη και ένα σημείο ξεκούρασης των εξουθενωμένων τουριστών.

Ήδη οι γλάροι θα ακούγονται και η θάλασσα θα απέχει ελάχιστα μέτρα. Το τραμβάΐ (τραμ) σφυρίζει στο Διπλοκιόνιο (Besiktas) αλλά το ταξίδι προς το Νιχώριο (Yenikoy) δεν είναι τόσο εύκολο. Η κίνηση της πόλης, οδηγεί στην παράνοια ντόπιους και επισκέπτες αλλά το πρωινό στον Βόσπορο και στα μαγαζιά του Μεσοχωρίου (Ortakoy), δεν σε αφήνει να γκρινιάξεις στιγμή. Στο Μέγα Ρεύμα (Arnavutkoy), στα Θεραπειά (Tarabya) οι απαραίτητες ανάσες ιστορίας και νοσταλγίας, προσφέρουν τα απαραίτητα και το ταξίδι δεν τελειώνει.

Στο Φανάρι (Fener) και το ιστορικό Πατριαρχείο, στα Ταταύλα (Kurtulus), η ελληνική παρουσία αισθητή. Όπως και στα Πριγκηπόνησα όπου το πράσινο και τα αριστοκρατικά κτίσματα, σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές.

Στην επιστροφή από τα νησιά, η βόλτα στα Ανατολικα, στο Κουζγουντζούκι (Kuzguncuk), στο Μόδι (Moda), στην Χαλκηδόνα (Kadikoy) Μια δεύτερη πόλη σαν να γεννιέται. Η αδικημένη μικρή αδερφή της Ευρωπαϊκής πλευράς, αντιστάθηκε, αναπτύχθηκε και απολαμβάνει τις εκατοντάδες παρέες νεαρών στα στενά και στα μπαράκια της.

Η Πόλη αποτελεί την κορυφαία σύνθεση φυσικών, γεωγραφικών, κοινωνικών και ιστορικών στοιχείων που την καθιστούν αυτό που είναι σήμερα.

Αμέτρητες ιστορίες, πίκρα, πόνος, δάκρυα αλλά και χαμόγελα, πότισαν τα χώματά της. Αν καθίσεις και ακούσεις τους γλάρους κάτω από τη γέφυρα του Βοσπόρου, μπορεί και να στις διηγηθούν….