«Τορπίλη» στον τουρκικό στρατό από ενδεχόμενο εμπάργκο πώλησης αμερικανικών όπλων

Τι θα συμβεί σε περίπτωση που οι ΗΠΑ επιβάλουν εμπάργκο πώλησης αμερικανικών όπλων στην Τουρκία, εάν η Αγκυρα προμηθευτεί τους S-400; Οι πλέον εξειδικευμένοι αμυντικοί αναλυτές αναφέρουν ότι η Τουρκία… θα πάθει Ιραν. Οπως συνέβη με την επιβολή εμπάργκο στο Ιράν μετά την ανατροπή του Σάχη και την επικράτηση του Χομεινί, το ίδιο θα συμβεί και με την Τουρκία. Τότε το Ιράν είχε αγοράσει αμερικανικής κατασκευής F-4 (τα γνωστά μας Φάντομ), τα οποία όμως ελάχιστα αξιοποίησε (στον πόλεμο με το Ιράκ) λόγω έλλειψης συντήρησης και ανταλλακτικών.

Οπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια του ΣΙΓΜΑ στην Κων/πολη, σε ένα ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων από τις ΗΠΑ, αυτές που θα πληγούν περισσότερο είναι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και κυρίως η πολεμική αεροπορία.

Και ο λόγος είναι ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία είναι εκείνη που εξαρτάται περισσότερο -σε σχέση με τα άλλα δύο ‘όπλα’- από τις ΗΠΑ σε επίπεδο τεχνικής υποστήριξης, συντήρησης αλλά και εκσυγχρονισμού.

Μία ενδεχόμενη επιβολή εμπάργκο όπλων και εξοπλισμών θα κλείσει οριστικά την πόρτα στην Τουρκία να εκσυγχρονιστεί και να θωρακιστεί στον αέρα με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη στον κόσμο, τα F-35.

Τα F-35 θεωρούνται ένα από τα λίγα μαχητικά αεροσκάφη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον συστημάτων αεράμυνας νέας γενιάς όπως τα S-300, S-400, Patriot και SAMP/T.

Στο στόλο της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας υπάρχουν περίπου 50 μαχητικά αεροσκάφη F-4 2020, τα οποία ωστόσο είναι πλέον για απόσυρση, αν δεν εκσυγχρονιστούν. Το ίδιο και τα F-16 που εντάχθηκαν στο στόλο πριν από δεκαετίες αλλά σύντομα κι αυτά θα θεωρούνται παρωχημένα και η μόνη χώρα που μπορεί να τα εκσυγχρονίσει είναι μόνο η χώρα κατασκευής τους, δηλαδή οι ΗΠΑ.

Σε περίπτωση ενός αμερικανικού εμπάργκο, η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία σειρά προβλημάτων:

• Τα ηλεκτρονικά συστήματα στα αεροσκάφη F-16 σχεδιάζονται ως κλειστά κιβώτια. Σε περίπτωση δυσλειτουργίας τους, πρέπει να αποστέλλονται στις ΗΠΑ ή να αντικαθίστανται κατευθείαν από την Αμερική.
• Οι ανάγκες για λογισμικό αεροσκαφών και ραντάρ δεν θα μπορούν πλέον να ικανοποιούνται. Σε περίπτωση εμπάργκο, αν τα αεροσκάφη παρουσιάσουν βλάβη στα ραντάρ ή στο οπλικό τους σύστημα, τότε θα χάσουν σε μεγάλο βαθμό την επιχειρησιακή τους ικανότητα.
• Ένα άλλο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των πυρομαχικών ακριβείας, που καθοδηγούνται με GPS, τύπου λέιζερ είναι αμερικανικής κατασκευής. Όταν χρησιμοποιούνται τέτοια πυρομαχικά, η ζήτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι και επείγουσα και μεγάλη. Εξάλλου, οι κρυπτογραφημένες πληροφορίες του GPS πρέπει να ενημερώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα μόνο από τις αμερικανικές αρχές για να διασφαλιστεί ότι τα έξυπνα πυρομαχικά JSOW (Joint Stand-off Weapon) μπορούν να εκτοξευθούν σε πολύ μεγάλες αποστάσεις.
• Ακόμη και τα αεροσκάφη προειδοποίησης ή/και τα αεροσκάφη ανεφοδιασμού καυσίμων είναι αμερικανικά. Σε περίπτωση εμπάργκο, τα ίδια προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τα αεροσκάφη F-16, θα αντιμετωπίσουν και αυτά τα αεροσκάφη.
• Υπό τέτοιες συνθήκες, η τουρκική πολεμική αεροπορία θα αποδυναμωθεί η επιθετική και αμυντική της ικανότητα.

Τα ίδια και στο Ιράν

Το ίδιο πρόβλημα είχε αντιμετωπίσει και το Ιράν μετά την επανάσταση το 1979.

Λόγω του αμερικανικού εμπάργκο δεν μπόρεσε να εκσυγχρονίσει τα αεροσκάφη F-4 και ουσιαστικά αχρηστεύτηκαν.

Τα συστήματα που δεν είναι ενσωματωμένα στο σύστημα του ΝΑΤΟ αναγκαστικά ‘απομονώνονται’, όπως έγινε και στην περίπτωση της Ελλάδας και των S-300.

Το γεγονός ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία είναι εφοδιασμένη με ρωσικά και κινεζικά συστήματα αντί για αμερικανικά δεν τη βοηθάει ούτε βραχυπρόθεσμα ούτε μεσοπρόθεσμα. Μια μεταστροφή των συστημάτων από την αμερικανική τεχνολογία, θα απαιτούσε τουλάχιστον 30-40 χρόνια και δισεκατομμύρια δολάρια.

Συμπέρασμα; Σε περίπτωση επιβολής κυρώσεων από τις ΗΠΑ στην Τουρκία η πολεμική της αεροπορία θα υποστεί μεγάλη ζημία σε επιχειρησιακό επίπεδο, την ώρα μάλιστα που οι εξελίξεις σε Συρία και ανατολική Μεσόγειο καθιστούν όσο ποτέ άλλοτε επιτακτική την ανάγκη της ύπαρξης μίας ισχυρής πολεμικής αεροπορίας για την άμυνα της χώρας.

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι οι αμερικανικοί περιορισμοί προς την Τουρκία δεν διαρκούν πολύ. Για παράδειγμα, πάρτε την Κύπρο. Το 1974 το αμερικανικό Κογκρέσο επέβαλε εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τουρκία λόγω της τουρκικής εισβολής. Το ίδιο εμπάργκο επέβαλε και στην Κύπρο. Για την Τουρκία διήρκησε μόλις μερικούς μήνες. Για την Κύπρο ακόμα ισχύει, αν και υπάρχουν προτάσεις για την άρση του.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Οι Αμερικανοί απαγόρευσαν σε Ελλάδα και Τουρκία να διαθέτουν όπλα αμερικανικής κατασκευής στην Κύπρο. Η Αθήνα υπάκουσε. Η Τουρκία όμως έχει και έφερε στην Κύπρο άρματα μάχης (Μ-48) αυτοκινούμενα πυροβόλα, θωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και πυροβόλα μεγάλης εμβέλειας. Ουδεμία παρατήρηση έγινε στην Τουρκία, αν και η Κύπρος είχε καταγγείλει τον εξοπλισμό των δυνάμεων κατοχής στα Ηνωμένα Εθνη.