Ένα ερώτημα, με ποδοσφαιρικούς όρους, υπάρχει γύρω από τη Ρένα Δούρου: Στις πόσες ποινικές διώξεις θα πρέπει να βρει το ελάχιστο φιλότιμο για να παραιτηθεί;

Πόσες «στραβές στη βάρδια της» θα πρέπει να έχει για να καταλάβει ότι η διοίκηση της Περιφέρειας δεν είναι πολιτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που λέμε αστειάκια, κάνουμε πολιτική ανάλυση και μετά πάμε για τσίπουρα;

Πότε θα καταλάβει ότι η τιμή που της έκαναν χιλιάδες πολίτες και την εξέλεξαν σε μια σημαντική θέση δεν μπορεί να είναι μόνιμη, ότι υπάρχει και ημερομηνία λήξεως, ανάλογα με τα έργα και τις ημέρες της;

Οι δικαστές έκαναν τη δουλειά τους και στη Μάνδρα και στο Μάτι. Ασκησαν ποινικές διώξεις σε όσους πίστευαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για να αποφευχθούν οι τραγωδίες και δεν έκαναν.

Αν πρόκειται για εγκλήματα κακουργηματικού χαρακτήρα αλλά τελικά διώκονται για πλημμελήματα να το συζητήσουμε. Δίκαιη και η οργή των συγγενών σχεδόν 130 ανθρώπων στη Μάνδρα και στο Μάτι όταν ακούνε ότι κάποιοι υπεύθυνοι θα διωχθούν λες κι έκαναν μια τροχονομική παράβαση.

Αυτό, ωστόσο, είναι μια άλλη συζήτηση. Για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μαζικές δολοφονίες, διότι περί δολοφονιών πρόκειται.

Πέραν, όμως, από τον ποινικό κολασμό υπάρχει και το φιλότιμο, οι άγραφοι αξιακοί κανόνες που θα πρέπει να διέπουν τους πάντες, κυρίως δε όσους ασκούν εξουσία σε υψηλό επίπεδο.

Η κυρία Δούρου οφείλει, μιας και θητεύει (ή νομίζει) στην Αριστερά, να γνωρίζει ότι ο άγραφος νόμος της ευθιξίας είναι σημαντικότερος από τα 5 ή 10 χρόνια φυλάκιση με αναστολή που θα φάει (αν φάει ποτέ).

Η ίδια και όσοι έχουν θέσεις ευθύνης πρέπει να παραιτούνται όταν συμβαίνουν τέτοια τραγικά γεγονότα, ακόμη κι αν δεν έχουν κανένα φταίξιμο. Όχι μόνο δεν έπρεπε να σπεύδει να διεκδικεί μια δεύτερη θητεία στην Περιφέρεια, αλλά έπρεπε να έχει εγκαταλείψει τη θέση της όταν…στράβωσε η βάρδια της. Ετσι θα έδινε το καλό παράδειγμα του τίμιου, εύθικτου και κυρίως σοβαρού πολιτικού που θέλει να πρεσβεύει η Αριστερά που υπηρετεί.

Το να επιμένει ότι οι αθώοι πρέπει να περιμένουν εξοργίζει ακόμη περισσότερο τον κόσμο.

Το να επικαλείται το πόρισμα της κυρίας Παπασπύρου είναι αν μη τι άλλο αστείο επιχείρημα. Πορίσματα που βγαίνουν κατ’ εντολήν και που δεν έχουν καμιά σχέση με την ανεξαρτησία των Αρχών, απλά εκθέτουν περισσότερο την κυβέρνηση, τους Επιθεωρητές, τους ελεγχόμενους.

Η Ρένα λοιπόν βγήκε οφ σάιντ εδώ και καιρό. Αν βρει χρόνο ας ρίξει μια ματιά στην ταινία «υπάρχει και φιλότιμο». Κάτι μπορεί να διδαχθεί, περισσότερα σίγουρα από αυτά που έμαθε στα χρόνια του «αγώνα» που εξαργύρωσε με θέσεις ευθύνης των οποίων δεν μπορεί να αντέξει το βάρος.

Headlines