Της Μυρσίνης η λερωμένη ποδιά και η πολιτική αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να μην είναι σήμερα υπουργός και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ο οποίος δεν πίστευε στ’ αυτιά του ότι θα μπορούσε ένα άξιο τέκνο της Αριστεράς όπως η κ. Λοϊζου, ότι μπορεί να πήρε αυτά τα χρήματα.

Από την ώρα που έκανε τη δήλωση έμμεσης στήριξης ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μέχρι τώρα δεν έχει βγει κανένας άλλος να μιλήσει, να δικαιολογηθεί, να ζητήσει συγγνώμη ή εν πάση περιπτώσει να επιτεθεί σε όλους όσοι έπεσαν πάνω στην πρώην υποψήφια ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Νεκρική σιωπή και από το Μαξίμου και από την Κουμουνδούρου, πέραν κάποιων σκόρπιων μηνυμάτων στα social media περί ηθικής της Αριστεράς και άλλες τέτοιες μπαρούφες για εσωτερική κατανάλωση.

Και βεβαίως πλην της γνωστής δράσης των συριζοτρόλ που βγήκαν να πουν «ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους».

Στην περίπτωση Λοϊζου έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα:

Το πρώτο είναι η ίδια η πρωταγωνίστρια του δράματος, η στάση της, η συμπεριφορά της, το πριν και μετά την αποκάλυψη.

Όταν μια υποτίθεται σκεπτόμενη πολίτης, ενεργή (όπως λέει και η ίδια) στα κοινωνικά κινήματα και υποψήφια για μια θέση στην Ευρωβουλή χρησιμοποιεί τόσο προκλητικά και παιδαριώδη επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και σίγουρα δεν είναι ικανή όχι για υποψήφια να είναι αλλά ούτε και για να έχει άποψη για την κοινωνία και την πολιτική.

Τι σημαίνει ανθρωποφαγία; Ποιος έπεσε να την φάει; Η ίδια μόνο «έφαγε» επί 5,5 χρόνια τη σύνταξη της νεκρής μητέρας της. Δεν φτάνει δηλαδή που είχε την τύχη να ζει με τα πνευματικά δικαιώματα του σπουδαίου πατέρα της, έπρεπε να συνεχίσει να παίρνει και μια σύνταξη που δεν δικαιούται; Και που χρωστά τώρα πάνω από 90 χιλιάδες ευρώ;

Τι σημαίνει γραφειοκρατία η οποία εμπόδισε να κοπεί η σύνταξη. Εμείς γνωρίζουμε ότι γραφειοκρατία σημαίνει να μην μπορεί να πάρει κάποιος επί 2 ή 3 χρόνια τη νόμιμη σύνταξή του. Τα Ταμεία με το που δηλώνει ένας πολίτης ότι πέθανε ο συνταξιούχος αμέσως κόβουν τη σύνταξη, όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Τι σημαίνει ότι είχε πάθει κατάθλιψη από το θάνατο της μητέρας της και δεν έκανε τη σχετική δήλωση; Τότε όλα τα παιδιά θα επικαλούνταν ανάλογα συναισθήματα προκειμένου να συνεχίζουν να καρπούνται τη σύνταξη των γονιών.

Τι σημαίνει ότι συντάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ για να αντιμετωπίσουν από κοινού μεγάλα ζητήματα όπως η άνοδος της ακροδεξιάς και ο καθημερινός φασισμός; Αραγε πόσο λιγότερος είναι ο φασισμός της δικής της συμπεριφοράς όταν ζητούσε από τα θύματα της «17Ν» να πουν συγγνώμη σε όλους; Είναι λιγότερο φασιστικό να χαίρεσαι που καίγονται αστυνομικοί από τις μολότοφ… δήθεν προοδευτικών ανταρτών πόλης;

Κι εν πάση περιπτώσει είναι μικρή μια συνεχιζόμενη επί 5,5 χρόνια απάτη σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, εν γνώσει της, όταν η ίδια υποτίθεται ότι πρεσβεύει τις αξίες της Αριστεράς για ισότητα, ισονομία, στήριξη των φτωχών και των αδύναμων;

Δηλαδή τι κάνει η κ. Λοίζου; Μας… απειλεί με την κοινωνική δράση της; Θα συνεχίζει να αγωνίζεται για μια δίκαιη κοινωνία αφού αποπληρώσει το χρέος των 5,5 ετών παράνομης είσπραξης σύνταξης;

Η εν λόγω κυρία ήταν γνωστή στους κύκλους της, στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Αριστεράς που στήριξε τα τελευταία χρόνια τον Αλέξη Τσίπρα. Ολοι γνώριζαν τι ακριβώς μπορεί να προσφέρει στη χώρα, από την Ευρωβουλή ή από άλλη πολιτική θέση για την οποία την προόριζε το Μαξίμου σε περίπτωση που δεν εκλεγόταν. Και όλοι γνώριζαν και τις προκλητικές και απάνθρωπες αναρτήσεις της στο διαδίκτυο και την εμπλοκή της με τη Δικαιοσύνη. Απλά όλοι πίστευαν ότι το «βαρύ όνομα» που κουβαλά θα καλύψει τα πάντα, κι ότι ίσως κανείς να μην πάρει χαμπάρι τη λαμογιά που είχε στήσει, μικρή ή μεγάλη δεν έχει καμιά σημασία.

Και πάμε στο δεύτερο μέρος της ιλαροτραγωδίας που αφορά την κυβέρνηση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Και κυρίως αυτών που πρότειναν την Μυρσίνη Λοϊζου στον πρωθυπουργό και ίσως να μην τον ενημέρωσαν για τα περαιτέρω.

Αν ο κ. Φλαμπουράρης και ο κ. Βερναρδάκης δεν γνώριζαν ούτε για τις ακραίες αναρτήσεις της, ούτε για την παράνομη σύνταξη τότε θα πρέπει να πάνε σπίτι τους.

Η κόρη του Λοϊζου, ο γιος του Μπελογιάννη (που επίσης πλησίασαν και τους είπε όχι), ο γιος του Πλουμπίδη, ο γιος του Κύρκου και ούτω κάθε εξής. Δεν ξέρουμε αν έχουν πάει και στον γιο του Γρηγόρη Λαμπράκη ή σε κάθε άλλο γόνο οικογένειας που θεωρούν στην Κουμουνδούρου ότι θα τους εξυπηρετήσει για τους σκοπούς που τον θέλουν.

Και ποιοι το κάνουν; Αυτοί που επί 4 χρόνια συγκυβερνούσαν με ένα τμήμα της ακροδεξιάς τώρα να κάνουν κάστινγκ αριστερών προδιαγραφών; Αραγε η Λοϊζου ή όποιος άλλος θεωρεί τον εαυτό του Αριστερό, αγωνιστή, υπερασπιστή των κοινωνικών κινημάτων, πώς θα αισθανόταν που θα βρισκόταν στο ίδιο ψηφοδέλτιο με την… Κουντουρά;

Όμως, στην κυβέρνηση γνώριζαν για τη Λοϊζου και την έριξαν βορά στα λιοντάρια. Αυτοί έκαναν την ανθρωποφαγία την οποία καταγγέλλει η πρώην υποψήφια. Οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν την παράνομη σύνταξη έκαναν τη δουλειά τους και δεν θα έβγαινε στο φως η υπόθεση αν δεν γινόταν έρευνα. Στον ΣΥΡΙΖΑ πέταξαν τη Λοίζου στα σκυλιά για να τα βγάλει πέρα μόνη της. Μια σέλφι και πέντε κουβεντούλες με τον Τσίπρα δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση ασπίδα, το αντίθετο αποτέλεσμα είχαν: Εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Στο Μαξίμου πιστεύουν ότι με το να δηλώνει κάποιος αριστερός, να ανεβάζει και μερικές φωτογραφίες με καμένους αστυνομικούς και να κουνά το δάκτυλο στην κοινωνία, τον καθιστά αυτόματα ιδανικό υποψήφιο. Ακόμη κι αν αυτός ο κάποιος είναι ανεπάγγελτος ή αν κλέβει το ελληνικό δημόσιο. Αρκεί να είναι «αγωνιστής» ή «τζάμπα μάγκας». Ακόμη κι αν… της Μυρσίνης η ποδιά έχει κηλίδες.

Ακόμη κι αν ο ήλιος μέθυσε τόσο που δεν ξέρει τι του γίνεται.

Πλέον, και η Μυρσίνη και η κυβέρνηση δεν βάζουν τ’ άσπρα, αλλά φόρεσαν μαύρες πλερέζες.