Οι μεγάλες παγίδες στις αποποιήσεις κληρονομιών

Εκρηκτικές διαστάσεις έχει λάβει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης το φαινόμενο της αποποίησης κληρονομιών, εξαιτίας των χρεών που μπορεί να έχει ο κληροδότης, των υψηλών φόρων αλλά και του κόστους συντήρησης που συνοδεύουν ένα ακίνητο. Οι κληρονόμοι θα πρέπει να αποποιηθούν μια κληρονομιά μέσα σε τέσσερις μήνες. Οταν παρέλθει το τετράμηνο, η κληρονομία θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή. Σε περίπτωση που υπάρχει διαθήκη ο χρόνος αρχίζει να μετρά μετά τη δημοσίευση της διαθήκης. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η αποποίηση της κληρονομιάς για τους ενηλίκους μπορεί να γίνει μέσα σε ένα έτος εάν ο κληρονομούμενος είχε την τελευταία κατοικία του στο εξωτερικό ή εάν ένας πολίτης έμαθε ότι έγινε κληρονόμος όταν διέμενε στο εξωτερικό. Δικαίωμα αποποίησης έχει κάθε κληρονόμος, είτε εκ διαθήκης είτε εξ αδιαθέτου. Μόνο το Δημόσιο δεν μπορεί να αποποιηθεί την κληρονομιά.

Δικαίωμα να αποποιηθούν πρώτα μια κληρονομιά έχουν τα τέκνα του θανόντος και ο/η σύζυγος και μετά τα εγγόνια του. Στη συνέχεια πρέπει να μην κάνουν δεκτή την κληρονομιά τα αδέλφια του θανόντος, τα παιδιά και τα εγγόνια των αδελφών, τα ανίψια, τα παιδιά και τα εγγόνια των ανιψιών, οι θείοι ακόμη και τα ξαδέλφια του θανόντος.

Μεγάλη σύγχυση υφίσταται και για τη δυνατότητα αποποίησης των ανηλίκων τέκνων. Δεν είναι λίγες οι φορές που τόσοι οι ανήλικοι όσο και οι γονείς τους δεν γνωρίζουν ότι είναι κληρονόμοι και θεωρούν λανθασμένα ότι η προθεσμία αποποίησης ξεκινά με την ενηλικίωση ανηλίκων. Η αποποίηση κληρονομιάς, όταν πρόκειται για ανήλικο τέκνο, πρέπει να γίνει από τους γονείς του.

Σε περίπτωση που το τέκνο δεν αποποιηθεί μέσω της δικαστικής διαδικασίας εντός της προθεσμίας θα πρέπει στην ηλικία των 18 ετών και για ένα έτος να κάνει αποδοχή της κληρονομιάς  με επιφύλαξη, δηλαδή με το ευεργέτημα της απογραφής. Με το ευεργέτημα της απογραφής ο κληρονόμος δεν αποποιείται την κληρονομιά αλλά η κληρονομιά αποτελεί χωριστή ομάδα περιουσίας ανεξάρτητη από την άλλη περιουσία που έχει ο κληρονόμος.