Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μασκαρευτεί σε ΚΚΕ αλλά οι απόκριες τελείωσαν

Να αποδείξει «αριστερό» χαρακτήρα πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν και οι τελευταίες επιλογές του για το ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών. Στόχος; Να αποσπάσει όσο το δυνατό περισσότερους ψήφους μπορεί και από το ΚΚΕ.

Αλήθεια όμως μπορεί;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύονται – μεταξύ άλλων – πρόσωπα τα οποία το όνομα τους παραπέμπει ευθέως σε ηρωικά στελέχη του ΚΚΕ ή υπήρξαν οι ίδιοι μέλη του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ και φροντίζουν να το υπογραμμίσουν στο βιογραφικό τους.

Ωστόσο οι αγώνες, οι πολιτικές πεποιθήσεις, η δράση, η προσφορά των γονιών, ή των παππούδων δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για την προσωπικότητα των απογόνων τους, ούτε για την ιδεολογία τους. Το όνομα μπορεί να κληρονομείται, , τα υπόλοιπα όμως όχι, είτε είναι θετικά, είτε αρνητικά.

Ακόμα όσοι αποχώρησαν κάποια στιγμή από το ΚΚΕ – για τους δικούς τους λόγους, είτε ήσυχα, είτε με καταγγελίες – έρχονται σήμερα να προσθέσουν στο βιογραφικό τους ως ιδιότητα, ότι υπήρξαν μέλος της ΚΝΕ, ή του ΚΚΕ.

Αλήθεια όμως πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος με ληγμένο διαβατήριο ή ακόμα περισσότερο με το διαβατήριο των γονιών του; Μπορεί να περάσει τα σύνορα; Μάλλον όχι.

Η συστράτευση με το ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο πλαίσιο των παρόντων πολιτικών εξελίξεων. Και σε κάθε περίπτωση τα όσα σημαίνει δεν ταυτίζονται σε κανένα σημείο με την κομμουνιστική ιδεολογία. Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δελεάσει μέσα από τεχνάσματα ονοματολογίας ανθρώπους που ως ψηφοφόροι συντάσσονται με το ΚΚΕ, να ξεπεράσουν το ότι πέρασε από το «θα καταργήσω τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο», στο «το δικό μας μνημόνιο ήταν καλύτερο και έσωσε την Ελλάδα από την κρίση» ο στόχος μοιάζει μάλλον ανέφικτος. Αντίθετα σε αυτό τον ολισθηρό δρόμο χάνονται και κάποιοι από τους ψηφοφόρους που αρχικά επιχείρησαν να πειστούν και να τους στηρίξουν. Να δώσουν μία ευκαιρία στην «αριστερή κυβέρνηση».

Αυτοί όμως σήμερα είναι οι πλέον απογοητευμένοι. Αυτοί που νιώθουν περισσότερο προδομένοι, από τα πεπραγμένα της «πρώτης φοράς αριστερά».

Χωρίς την παραμικρή μομφή για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στα κυβερνητικά ευρωψηφοδέλτια, ως «βαριά ονόματα» και για αυτό το λόγο έχουν μπει και στο στόχαστρο των ΜΜΕ, το πρόβλημα με τις υποψηφιότητες τους δεν εντοπίζεται στους ίδιους ως προσωπικότητες, αλλά στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευθεί την ιστορία των ανθρώπων που τους γέννησαν. Να οικειοποιηθεί τους αγώνες τους. Να εμφανιστεί ως συνέχεια του ΚΚΕ. Κάτι που σίγουρα δεν είναι.

Γιατί όπως αποδεικνύει η Ιστορία το διαβατήριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απλά λήξει, είναι πλαστό.

Στον «αγώνα» του ΣΥΡΙΖΑ για εξουσία επιστρατεύονται όλα τα μέσα και κυρίως η λάσπη. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να πλήξει με αυτόν τον τρόπο και το ΚΚΕ. Η προσπάθεια όμως αποδεικνύεται μάταιη καθώς η πολιτική της κυβέρνησης έχει σαφή προσανατολισμό και μετά από 4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κανείς δεν μπορεί «να μπερδευτεί»…