Πόσοι είναι άραγε οι φασίστες σε αυτήν την χώρα;

Αν λάβει κανείς υπόψη του τα όσα αναφέρουν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Πρωθυπουργό έως και τον Πέτρο Κόκκαλη και την Ραλλία Χρηστίδου, ο στόχος τους στις ευρωεκλογές είναι ένας: «η αναχαίτιση του ακραίου συντηρητισμού στην Ευρώπη».

Πολύ ωραίος ο σκοπός και τίμιος ο αγώνας.

Μόνο που φαίνεται πως είναι εκτός θέματος.

Τι ακριβώς είναι ο ακραίος συντηρητισμός στην Ευρώπη και πώς θα τον αναχαιτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι μήπως ο Σαλβίνι στην Ιταλία; Μάλλον ναι. Αλλά κυβερνά με τα Πέντε Αστέρια, που είναι φιλαράκια με τον ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζονται με τα ίδια, κενά κατά λοιπά, δήθεν αντισυστημικά συνθήματα.

Είναι μήπως η Μέρκελ στην Γερμανία; Αυτό μάλλον δύσκολο να το υποστηρίξει ο κ. Τσίπρας, ειδικώς αν αναλογιστεί κάποιος ότι χωρίς την καγκελάριο ούτε ο ίδιος θα υπήρχε σήμερα ως Πρωθυπουργός, ούτε και η χώρα θα είχε την πολυτέλεια να συζητεί τόσο πολύ και τόσα άσχετα.

Είναι ο Μακρόν στην Γαλλία; Μάλλον όχι. Σε αυτόν δεν έλεγε ο Τσίπρας τον πόνο του για τους άμυαλους ακροδεξιούς που αντιδρούν στην συμφωνία των Πρεσπών;

Μένουν οι προφανείς εκπρόσωποι του ακραίου συντηρητισμού. Η Λεπέν, ο Ορμπαν, οι Αυστριακοί ακροδεξιοί και μερικοί άλλοι. Μόνο που αυτοί δεν μοιάζει πιθανό να αναχαιτιστούν από τον Παπαδημούλη, τον Δανέλλη και την Κονιόρδου. Ούτε καν από τον Κόκκαλη.

Για μία ακόμη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς τις εκλογές προτάσσοντας ζητήματα άσχετα με την ελληνική πραγματικότητα και πάντως αποκρύπτοντας την αλήθεια και διαστρεβλώνοντας τα νοήματα.

Και η αλήθεια είναι πως σε ό,τι αφορά την εκδήλωση αυτών που ονομάζει «ακραίων», συμβαίνει το εξής, τουλάχιστον στην Ελλάδα: με δικές του πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες κινήσεις και προκλήσεις υποδαυλίζονται τα πάθη στην χώρα, εξάπτονται τα εθνικιστικά ένστικτα και γίνεται ξανά λαϊκή επιτυχία το «Μακεδονία ξακουστή».

Η τακτική είναι απλοϊκή αλλά και επικίνδυνη.

Χαρακτηρίζοντας άκρα δεξιά την ΝΔ και τον Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτρέφει το «τέρας» της επόμενης ημέρας. Όπως το 2014 μιλούσαν για μία ανθρωπιστική κρίση που δεν υπήρχε και έφθασαν να μοιράζουν επιδόματα συσσιτίων, όπως θα έλυναν το προσφυγικό και κατέληξαν να δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, με συνθήκες διαβίωσης άθλιες και απάνθρωπες.

Υπό αυτές τις συνθήκες και με την «λογική» του ΣΥΡΙΖΑ, η ήττα του στις Ευρωεκλογές θα σημάνει και την κυριαρχία της ακροδεξιάς στην χώρα. Προφανώς, όποιος δεν ψηφίσει το μέτωπο κατά της «ακραίας συντήρησης», θα είναι ένας ακροδεξιός, αντιδραστικός φασίστας.

Πιθανολογείται ότι αυτοί θα είναι πολλοί. Πολλοί περισσότεροι από τους «ευαίσθητους», «προοδευτικούς» και «δημοκράτες».

Μόνο που έπειτα από όλα αυτά, θα πρέπει να ξανασυστηθούμε και να ξανασυμφωνήσουμε για τους ορθούς ορισμούς.