Η ώρα του απολογισμού

Εάν υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός που πρέπει να αναγνωρίσουμε στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, είναι ότι ολοκλήρωσε κυβερνητική τετραετία, την ώρα που οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της κρίσης δυσκολεύτηκαν να φτάσουν στο τέλος της διετίας.

Βεβαίως, θα πει κάποιος, χρησιμοποίησε κάθε θετικό κι αθέμιτο μέσο για να το πετύχει. Ως γνωστόν, είπε πολλά ψέματα σε πολλούς. Μετέτρεψε την πολιτική πιρουέτα σε case study. Μετάλλαξε τον πυρήνα της ιδεολογίας του στη λογική τού «αυτή είναι η άποψή μου κι αν δεν σας αρέσει έχω κι άλλη».

Ωστόσο, από την άλλη δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού κι αν το πάμε ένα βήμα παρακάτω, είναι η τέχνη της διαχείρισης των μαζών. Κι αυτή ο Πρωθυπουργός δείχνει να την κατέχει καλά. Είτε εμπειρικά (το πιθανότερο), είτε επειδή την έχει «σπουδάσει». Για παράδειγμα, αν έχει εντρυφήσει (που αμφιβάλλουμε, αλλά…) στη Βίβλο του καρδινάλιου Μαζαρίνου, όπως τη συνόψισε ο Ουμπέρτο Εκο, με τις γνωστές πέντε παραινέσεις του, που επηρέασαν τόσο πολύ τις μεγάλες πολιτικές σχολές σκέψης που στο τέλος τις δίχασαν. Πάρτε τις μία – μία:

1. Να προσομοιώνεις: Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Η Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ποσό κακή είναι και ξέρει ότι η Ιστορία γράφεται σε βάθος χρόνου. Αυτό που έκανε ήταν μια στρεβλή προσομοίωσή της στο τώρα, για να εξυπηρετήσει τα πολιτικά του συμφέροντα.

2. Να κρύβεις: Κυρίως τις μύχιες σκέψεις σου, ενίοτε τις δύσκολες καταστάσεις και σίγουρα τις προθέσεις σου, όπως κατά κανόνα έπραξε ο Πρωθυπουργός την τελευταία τετραετία.

3. Να μην εμπιστεύεσαι κανέναν: Εν προκειμένω, μάλλον δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα. Κι αυτό γιατί από τη φύση του ο κ. Τσίπρας δείχνει να συμπεριφέρεται έτσι. Μια απλή ματιά στην πορεία του αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές. Ακόμα και τους πιο πιστούς φίλους και συμβούλους, στην πορεία τούς έχει βάλει στην άκρη προκειμένου να πετύχει τον στόχο του.

4. Να λες κάτι καλό για όλους: Πράγματι, εδώ μας εντυπωσίασε ο Αλέξης Τσίπρας. Στο στόμα του ακόμα και ο Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται να είναι ο ευεργέτης της δημοκρατίας. Το ίδιο για τον Σι της Κίνας. Δεν είπε – μάλλον επειδή ήταν και περιορισμένη η γνώση του για τα γεωπολιτικά ζητήματα – μια δύσκολη κουβέντα για κανέναν, προσέξτε, ούτε για τον Ορμπαν.

5. Να προγραμματίζεις πριν ενεργήσεις: Μόνο σε αυτό το σημείο, ίσως να τα θαλάσσωσε λίγο, κυρίως επειδή το φόρτε του δεν είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός, αλλά η day to day διαχείριση των πραγμάτων.