Προφανώς και το ίδιο το γεγονός είναι τουλάχιστον εξωφρενικό.

Ένας τύπος που από την κουτσομπολίστικη πλευρά της show biz βρέθηκε να εκλέγεται δήμαρχος και ο οποίος υπήρξε προκλητικά (και κατά τις εισαγγελικές αρχές επίσης,, εγκληματικά) ανεύθυνος ως προς την προετοιμασία για να αποφευχθεί μια τραγωδία όπως αυτή στην Ανατολική Αττική, έρχεται να διεκδικήσει θέση στην Ευρωβουλή.

Ένας τύπος που ήταν εμφανώς άσχετος με το αντικείμενο και απρόθυμος για την ευθύνη του δημάρχου, θέλει να εκπροσωπήσει τη χώρα στην Ευρώπη.

Ένα πρόσωπο, οι δηλώσεις του οποίου για το πόσο «ήσυχα κοιμάται» αποτελούν ουσιαστικά προσβολή στη μνήμη των θυμάτων στο Μάτι, θέλει να είναι «εκπρόσωπος του έθνους».

Όμως, το πρόβλημα δεν είναι ο Ψινάκης.

Αυτός έχει κάθε δικαίωμα να μας δουλεύει ψιλό γαζί και να κάνει το κομμάτι του.

Γιατί το δικαίωμα αυτό του το δώσαμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια που προτιμούσαμε να εκλέγουμε καλλιτέχνες, ηθοποιούς, τραγουδιστές, ακόμη και τηλεμαϊντανούς, αντί για ανθρώπους που είτε έχουν τη γνώση είτε την πολιτική και κοινωνική εμπειρία γι’ αυτό που καλούνται να κάνουν.

Ρίξτε μια ματιά διαχρονικά σε ψηφοδέλτια και θα βρείτε ουκ ολίγα τέτοια παραδείγματα τέτοιων «ατυχών» επιλογών.

Όμως, δεν είναι ευθύνη μόνο των κομμάτων που προσπάθησαν πίσω από τις περσόνες να συγκαλύψουν το προγραμματικό τους κενό.

Είναι και ευθύνη των πολιτών που αντί να διαλέγουν κόμματα, πολιτικές, προγράμματα, ανθρώπους με κύρος και γνώσεις, προτιμούν να ψηφίζουν ό,τι τους γυαλίζει γιατί απλά το είδαν στην… μεσημεριανή ζώνη της τηλεόρασης. Που θεωρούν ότι όποιος είναι «γνωστός» είναι και άξιος. Που αντιμετωπίζουν τις εκλογές με όρους χαβαλέ. Και μετά κάνουν τον Ψινάκη δήμαρχο και τον Λεβέντη «πολιτικό αρχηγό».

Επομένως, ας μην μας πιάνει το παράπονο αφού έχουμε ψηφίσει.

Παραφράζοντας το γνωστό ρητό: «ουδέν σφάλμα αναγνωρίζεται, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη».

Headlines