Το ανατριχιαστικό νεκροταφείο στο οποίο ανασταίνονται ζώα θα γίνει ο τελετουργικός χώρος όπου ένας πατέρας (Τζέισον Κλαρκ) θα προσπαθήσει να βρει ξανά τη ζωή που έχασε το παιδί του. Πέντε λεπτά πλοκή και τα υπόλοιπα 95 μια παρέλαση κοινοτοπίας και κλισέ που έχουμε συναντήσει (και δυστυχώς θα ξανασυναντήσουμε) σε εκατοντάδες μεταφυσικά θρίλερ τρόμου.

Η δυνατή μουσική σε σκηνές «αγωνίας», το απομονωμένο σπίτι στην επαρχία όπου συμβαίνουν σημεία και τέρατα, τα αποκρουστικά εφέ που καταντούν γελοία, ο προβλέψιμα μυστηριώδης επιστάτης (Τζον Λίθγκοου) που σίγουρα κρύβει κάτι ύποπτο κ.ο.κ. Και όλα αυτά σε μια ακόμα κινηματογραφική διασκευή βιβλίου του Στίβεν Κινγκ το οποίο έχει ξαναμεταφερθεί στον κινηματογράφο, το 1989, από τη Μαίρη Λάμπερτ· μια ταινία που έφτανε και περίσσευε.

Η μόνη μου πραγματική απορία είναι γιατί χρειάστηκαν δύο σκηνοθέτες για να γυριστεί μια τόσο συνηθισμένη ταινία.

Headlines