Η Notre Dame στις φλόγες και η ευρωπαϊκή παρακμή

Η καταστροφή της Notre Dame το βράδυ της Δευτέρας έχει πολλαπλές διαστάσεις.

Η μία είναι η προφανής: καταστροφή ενός πολιτιστικού μνημείου συνυφασμένου με την Ιστορία της Γαλλίας και της Ευρώπης. Η ζημιά που έγινε δεν αποκαθίσταται, όσο και αν κάποια στιγμή το ο ναός επανέλθει σε μία κατάσταση που κάτι θα θυμίζει.

Μία άλλη διάσταση έχει να κάνει με την ανοησία που αναδεικνύεται στην εποχή των κοινωνικών δικτύων. Ο καθένας γράφει και λέει την σάχλα του, δίχως συναίσθηση για το τι μιλάει. Όταν ένας από τους πολλούς είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ που συνιστά μέσω twitter την αποστολή εναέριων μέσων πυρόσβεσης, το πρόβλημα αποκτά άλλη υφή. Τι κι αν μέσα στην νύχτα κάτι τέτοιο είναι αδύνατον,  ή πάντως επικίνδυνο, τι κι αν η ρήψη τόνων νερού από αέρος θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατεδάφιση του παλαιού κτίσματος μέσα σε λίγες ώρες.

Ίσως το πιο θλιβερό από όλα να είναι όμως η σύμπτωση της καταστροφής με την εικόνα της σημερινής Γαλλίας και της Ευρώπης εν συνόλω.

Αν δεν υπάρχει κάτι άλλο που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, κάποια δολιοφθορά ή κάτι παρεμφερές, η παράδοση της Νοτρ Νταμ στις φλόγες, μοιάζει με μία τρομακτική εικόνα της ευρωπαϊκής παρακμής.

Δείχνει την ανικανότητα και την ανεπάρκεια μίας από τις κατά λοιπά ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης να προστατεύσει και να διαφυλάξει την ακεραιότητα των μνημείων της.

Δεν είναι απαραίτητο να αποδώσει κάποιος την καταστροφή σε πρόσωπα και κυβερνήσεις.

Όμως η καταστροφή της Νοτρ Νταμ δεν είναι μία φυσική καταστροφή, μπροστά στην οποία ο άνθρωπος είναι αδύναμος. Ενας ναός που δεν έχει καεί και στέκεται ορθιος επί οκτώ και πλέον αιώνες, πολύ απλά δεν είναι δυνατόν και είναι αδιανόητο να παραδίδεται στις φλόγες το 2019.

Κάτι έχει πάει στραβά, κάτι δεν έχει γίνει όπως θα έπρεπε, κάποια μέσα δεν έχουν διατεθεί, κάποιος δεν έχει ενδιαφερθεί όσο θα έπρεπε για αυτά που θα όφειλε.

Δυστυχώς, η εικόνα αυτή της 15^ης Απριλίου 2019 θα αποτελέσει μία από τις μαύρες σελίδες της ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Και δυστυχέστερα θα είναι η εικόνα αυτή που θα συνοδεύει την αίσθηση της γενικής παρακμής, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Όπως συνήθως διαπιστώνεται εκ των υστέρων, όταν η παρακμή ξεκινά, δεν είναι δυνατόν να ανακοπεί. Απλώς προχωρεί έως ότου ολοκληρωθεί. Μετά ακολουθεί το άγνωστο.