Σταύρωση χωρίς ανάσταση για τον Αλέξη Τσίπρα που συνεχίζει τον Γολγοθά μέχρι τις κάλπες

Πάσχα 2018 και ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει την Τήλο να περάσει λίγες στιγμές ξεκούρασης. Είναι τότε που τα media μονοπωλούν οι φωτογραφίες από το «τρυφερό φιλί» του πρωθυπουργού στη σύντροφό του Μπέτυ Μπαζιάνα, από τις φωτογραφίες χαλάρωσης και στοχασμού του Τσίπρα στην παραλία και από το αναστάσιμο μήνυμα που έστειλε λέγοντας:

«Ο φετινός εορτασμός του Πάσχα σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή ελπίδας και αισιοδοξίας. Το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή. Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια είμαστε στη θέση να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε ξανά. Αντέξαμε στα δύσκολα, ο λαός μας άντεξε τις προκλήσεις και χάρη στις αστείρευτες δυνάμεις του κατάφερε να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της. Σήμερα, λοιπόν, μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι».

Ένα χρόνο μετά και τίποτε δεν θυμίζει εκείνη την εποχή. Οι χαλαρές ημέρες έχουν περάσει, ο Τσίπρας είναι στην Κρήτη υπό αυστηρά μέτρα ασφάλειας, οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν χωρίς αστυνομική συνοδεία.

Το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή δεν έγινε όπως το σχεδίαζε η κυβέρνηση. Ο κόσμος ακόμη στενάζει, η οικονομία παραμένει εύθραυστη, οι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν την Ελλάδα, ο φόβος μιας νέας κρίσης αυξάνεται, τα υπερπλεονάσματα αίματος έχουν διαλύσει τη μεσαία τάξη.

Η κυβέρνηση κόβοντας από παντού, επιβάλλοντας φόρους στα μεσαία και χαμηλά στρώματα, παγώνοντας ακόμη και τις οφειλές της στους ιδιώτες και κρύβοντας μερικές χιλιάδες από τους εν αναμονή συνταξιούχους, δημιούργησε ψεύτικους οικονομικούς παραδείσους στους οποίους μπορεί να μοιράζει ψίχουλα.

Με αίμα

Ακόμη και τον στόχο του 4,5% που είχαν συμφωνήσει Σαμαράς – Στουρνάρας ξεπέρασε, αν και τότε μιλούσε για πλεονάσματα αίματος. Ούτε οι δανειστές, που θα είχαν λόγους να είναι χαρούμενοι με την «επιτυχία» της Ελλάδας, δείχνουν να συμφωνούν με μια πολιτική που στραγγαλίζει τους πολίτες, μπλοκάρει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις και τελικά υπονομεύει το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Κι αν αυτό το χρόνο το μόνο για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται η κυβέρνηση είναι η κίβδηλη έστω έξοδος από τα μνημόνια σε καμιά άλλη περίπτωση δεν έπεσε μέσα ο Τσίπρας.

Η τραγωδία στο Μάτι και η τραγική διαχείριση της καταστροφής ήταν η αρχή του τέλους του ψεύτικου κόσμου που είχε φτιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε και το Μακεδονικό για να βάλει την ταφόπλακα. Από τότε πήρε την κάτω βόλτα και σήμερα, Πάσχα του 2019 δείχνει να είναι ένα άλλο κόμμα, ένας άλλος πρωθυπουργός, μια διαφορετική Ελλάδα.

Ένα μήνα πριν από τις πρώτες κάλπες μετά από τέσσερα χρόνια και όλα δείχνουν μη αναστρέψιμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ΣΥΡΙΖΑ καθώς οι ΑΝΕΛ έμειναν στο δρόμο να προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι πατριώτες και οι άλλοι σκυλάκια που παίρνουν εντολές, όταν οι ίδιοι έκαναν ότι τους διέταξαν και τελικά οι ΑΝΕΛ ήταν αυτοί που ξεπούλησαν τη Μακεδονία.

Η κυβέρνηση δε μπορεί να σηκώσει κεφάλι, εδώ και μήνες βιώνει έναν Γολγοθά και μια σταύρωση χωρίς ελπίδες ανάστασης.

Ο Αλέξης Τσίπρας κυκλοφορεί με ισχυρές δυνάμεις ασφάλειας, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που πάνε στην επαρχία δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους, ο… Καρανίκας πλακώνεται στις πλατείες και η διαπλοκή πολεμιέται με ιαχές από τον Πέτρο Κόκκαλη, τη Ραλλία Χρηστίδου και τον Αλέξη Γεωργούλη που εκπροσωπούν το νέο, το άνοιγμα στην κοινωνία.

Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα

Και ξάφνου έρχεται από το πουθενά ο… Ιούδας Παύλος Πολάκης. Αυτός που ήταν πάντα εδώ, να λειτουργεί ως το κομματικό «μαντρόσκυλο» του ΣΥΡΙΖΑ, η ανεξέλεγκτη ντουντούκα της κυβέρνησης που έλεγε αυτά που δεν μπορούσε να πει ο ίδιος ο Τσίπρας.

Ο… αψύς Σφακιανός έβριζε και στοχοποιούσε τους πάντες, ακόμη και τους νεκρούς εχθρούς του έβαζε στο μάτι στέλνοντας στα δικαστήρια τη χήρα και το μικρό παιδί του. Ακόμη και τους νεκρούς στο Μάτι προσέβαλε, ακόμη και ποινικά αδικήματα έκανε (στοχοποίηση δικαστών, παράνομη ηχογράφηση Στουρνάρα). Ήταν όμως, ο Παύλος που τα λέει λίγα περίεργα αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι ο χαρακτήρας του.

Η πολιτική του αθλιότητα ήλθε να κορυφωθεί, τι σύμπτωση, τη Μεγάλη Εβδομάδα όταν έκανε το μοιραίο λάθος. Η επίθεση στον Κυμπουρόπουλο και η ακόμη πιο άθλια επιλογή του Τσιπρα να τον κάλυψει απλά επιβεβαίωσε ότι οι δύο τους είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο… Ιούδας πρόδωσε ακόμη και τους σκληρούς Συριζαίους που καμάρωναν για το… καμάρι από τα Σφακιά.

Και τώρα, η Ελλάδα γιορτάζει την Ανάσταση αλλά η κυβέρνηση ζει ακόμη το δικό της δράμα. Περιμένοντας απλά την ετυμηγορία του ελληνικού λαού και κάνοντας τα πάντα για να αναστρέψει το σε βάρος της κλίμα και να πάει σε εθνικές εκλογές με περισσότερες πιθανότητες να μην συντριβεί.

Έως τις 26 Μάιου, όμως, θα συνεχίσει να βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις, που δεν μπορούσε να φανταστεί ο Αλέξης Τσίπρας όταν πέρυσι από την ηλιόλουστη Τήλο έλεγε όλα εκείνα τα πομπώδη για την αισιοδοξία και τη χώρα που στήθηκε στα πόδια της.

Μια κυβέρνηση που βουλιάζει στις αντιφάσεις της, στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της, στο καφκικό σκηνικό που έχει στήσει και προσπαθεί να επιβιώσει ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα.

Τα όμορφα λόγια όμορφα καίγονται, όμως, με τους πιο στενούς φίλους και συνεργάτες, όπως ο Παππάς και ο Πολάκης, να είναι υπόλογοι στην κοινωνία. Και να είναι τα δύο βασικά «καρφιά» στον σταυρό του μαρτύριου του ίδιου του πρωθυπουργού.