Ο Πρωθυπουργός έχει την αίσθηση ότι έχει υπερνικήσει τον νόμο της βαρύτητας στην πολιτική. Η αναντιστοιχία λόγων και έργων, ο μετεωρισμός και οι μετατοπίσεις του, οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του έμοιαζαν, μέχρι τώρα, να μην τον αγγίζουν. Η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του η χώρα έφτασε στο χείλος της αβύσσου φλερτάροντας με την καταστροφή. Τίποτα όμως δεν φαινόταν να κολλάει πάνω του. Εμοιαζε ένας πρωθυπουργός από τεφλόν.

Οργάνωσε και κέρδισε ένα δημοψήφισμα εναντίον του Μνημονίου και μετά κέρδισε τις εκλογές έχοντας υπογράψει το πιο επώδυνο Μνημόνιο. Μετέτρεψε το αριστερό αντιμνημονιακό κίνημα στο πιο συνεπές μνημονιακό κόμμα. Από ανατροπέας της γερμανοκρατούμενης ευρωπαϊκής συντηρητικής τάξης πραγμάτων έγινε ο πιο αξιόπιστος συνεργάτης της. Παρέκαμψε με ευκολία τον ιστορικό αντιαμερικανισμό της Αριστεράς και προχώρησε στη μεγαλύτερη αναβάθμιση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας με πενιχρά ανταλλάγματα. Από Ροβεσπιέρος της Αριστεράς συμμάχησε ανίερα, κυνικά και παρά φύσιν με ένα ακροδεξιό μόρφωμα. Από υπέρμαχος του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας έγινε ο καταστροφέας του.

Ο Πρωθυπουργός επιδόθηκε σε αυτές τις πολιτικές ακροβασίες χωρίς σοβαρό πολιτικό κόστος. Η κοινωνία παρακολουθούσε σαστισμένη και μουδιασμένη βλέποντας να διαλύονται και οι δικές της αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.

Εκεί που αποδείχθηκε απολύτως συνεπής ήταν στην καθεστωτική αντίληψη της εξουσίας. Με fake news, με ένα τσουνάμι σκανδαλολογίας, με το «δεν δικαιούστε για να ομιλείτε» και τη δαιμονοποίηση των αντιπάλων, με παροχές και επιδόματα η κυβέρνηση έχτισε ένα αριστερό πελατειακό κράτος.

Ο κ. Τσίπρας αισθάνθηκε άτρωτος. Απέκτησε την ψευδαίσθηση της μονιμότητας στην εξουσία. Εχασε την αίσθηση του timing. Τα γεγονότα άρχισαν να τον ξεπερνάνε. Στην αγωνία του να αποσείσει το σύνδρομο της παρένθεσης και να νομιμοποιήσει το ραντεβού της Αριστεράς με την εξουσία παγιδεύτηκε από τον χρόνο. Ο χρόνος γίνεται τώρα ο δήμιός του.

Γιατίσιγά σιγά η κοινωνία βγαίνει από τις αυταπάτες της και συνειδητοποιεί τις πολιτικές απάτες αυτών που διάλεξε να την κυβερνήσουν. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά την άνοδό του στην εξουσία, θα κριθεί στη βάση των πεπραγμένων του και όχι μιας έκθεσης ιδεών όπως το 2015. Γιατί το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς αποδείχθηκε το συντομότερο ανέκδοτο. Γιατί η αντιπολίτευση βρήκε τον βηματισμό της. Και γιατί στην Ελλάδα και τα θαύματα κρατάνε μόνο επτά ημέρες.

Και τώρα, ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έφτασαν σε αυτό που λόγω συγκυριών είχαν αποφύγει. Μια εκλογική διαδικασία, των δημοτικών εκλογών και των ευρωεκλογών, πριν από τις εθνικές εκλογές. Που θα καταγράψει την υποχώρησή τους μετατρέποντάς την σε συντριβή στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, πρώην υπουργός

Headlines