Γη που βράζει: Η ιστορία του αίματος στη Μέση Ανατολή

Τέσσερις νεκροί Ισραηλινοί και 23 Παλαιστίνιοι είναι ο αιματηρός απολογισμός από το Σάββατο μέχρι σήμερα, που -σύμφωνα με Παλαιστίνιους αξιωματούχος- συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός. Από το 2014, οπότε και άρθηκε η εκεχειρία, η Παλαιστίνη έχει βαφτεί από το αίμα των νεκρών της, πολλαπλάσιου αριθμού από τους νεκρούς που μέτρησε το Ισραήλ. Αλλά, βεβαίως, ο θάνατος δεν αξιολογείται μέσα από νούμερα.

Το Μεσανατολικό είναι ζήτημα καθόλου καινούριο. Η ιστορική παρουσία στην περιοχή τόσο των αραβικών πληθυσμών, όσο και των Εβραίων είναι αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο, από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ η διευθέτηση του ζητήματος -ενός ζητήματος που αφορά την γη- έχει αλλάξει μέθοδο, αφού το νεοσύστατο κράτος αναλαμβάνει θέση φυσικής ηγεσίας στην περιοχή. Σήμερα, το Κράτος της Παλαιστίνης έχει αναγνωριστεί από 136 ανεξάρτητες χώρες μέλη του ΟΗΕ και 2 μη μέλη, αλλά η επίλυση του μεσανατολικού δεν διαφαίνεται. Παράλληλα, οι νεκροί συνεχίζουν να αυξάνονται.

Χρονικό πρώτο: Η ιστορία της έντασης

Η Παλαιστίνη, γενικά, εκτείνεται από τα σύνορα της Αιγύπτου μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου και ανατολικά μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό. Από την στιγμή που κατοικήθηκε, η περιοχή τέθηκε υπό την κατοχή όλων των αυτοκρατοριών της ιστορίας.

Το 1917, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ξεσηκώθηκαν κια οι Άραβες διεκδικώντας και την δική τους ανεξαρτησία. Τότε ήρθε κια η πρώτη υπόσχεση προς τον λαό, όταν η Αντάντ τους υποσχέθηκε πλήρη ανεξαρτησία με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ξεκινά και ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας των Αράβων.

Βεβαίως η ανεξαρτησία δεν έρχεται ποτέ, αντ’ αυτού οι Εβραίοι ζητούν να προσδιοριστεί μία εθνική εστία τους στην Παλαιστίνη, ως λαός με επίσης ιστορική φυσική παρουσία στην περιοχή.

Mετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ΟΗΕ αποφασίζει διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα αραβικό και ένα εβραϊκό, με την Ιερουσαλήμ να είναι ουδέτερη ζώνη, την οποία όμως διεκδικεί το Ισραήλ. Το 1947 ξεκινούν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών και το 1948 ξεσπά ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος, μετά την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ.

Το κράτος του Ισραήλ θα αποσπάσει πολεμικά το κομμάτι της Ιερουσαλήμ που ανήκει στην Ιορδανία, πράγμα που θα καταγγείλει ο ΟΗΕ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα,

750.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώνονται και καταφεύγουν στην Γάζα, την Ιορδανία, τον Λίβανο και την Συρία. Η επεκτατική τακτική του Ισραήλ συνεχίζεται. Το 1967 ξεσπά ο πόλεμος των έξι ημερών, ο δεύτερος αραβοϊσραηλινός πόλεμος και το Ισραήλ θέτει υπό την κατοχή του την Δυτική Όχθη και της Γάζα.

Χρονικό δεύτερο: Ο κύκλος του πολέμου

Το 1987 ξεσπά η πρώτη Ιντιφάντα, η εξέγερση των Παλαιστινίων ενάντια στην κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Κατά την διάρκεια της εξέγερσης έχασαν την ζωή τους περίπου 1400 Παλαιστίνιοι και 400 Ισραηλινοί. Η εξέγερση θα τερματιστεί το 1991. Θα δημιουργηθεί η Παλαιστινιακή Αρχή, αλλά θα αναγνωριστεί και το Ισραήλ από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Τότε θα επιστρέψει στην Γάζα και ο Γιασέρ Αραφάτ, ιδρυτής της Φατάχ, για να αναλάβει την Παλαιστινιακή Αρχή.

Το 2000, ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα, και ο Γιάσερ Αραφάτ πρότεινε τη λύση των δύο κρατών: οι Παλαιστίνιοι θα αναγνώριζαν το Ισραήλ, με αντάλλαγμα τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που είχαν καταληφθεί το 1967 από το Ισραήλ.

Η λύση δεν γίνεται δεκτή. Έκτοτε, από το 2004 έως σήμερα το Ισραήλ πραγματοποιεί αλλεπάλληλες επιθέσεις στην Λωρίδα της Γάζας, με τους αριθμούς των θυμάτων να ανέρχονται πλέον σε πολλές χιλιάδες.

Η φρίκη του 2008

Στις 27 Δεκεμβρίου του 2008 ξεκινά η αεροπορική επιδρομή στην Λωρίδα της Γάζας με στόχο την Χαμάς, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο άγριες στην περιοχή.

Η επιχείρηση έγινε με  ρίψεις πυραύλων και όλμων σε μια σειρά χτυπημάτων από αέρος, με το κωδικό όνομα Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι, Μετά την 3η Ιανουαρίου του 2009 ο βομβαρδισμός συνεχίστηκε από χερσαίες επιχειρήσεις. Στις 19 Δεκεμβρίου είχε λήξει η εκεχειρία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ, η οποία δεν ανανεώθηκε. Η Χαμάς κατηγορούσε το Ισραήλ για το συνεχιζόμενο αποκλεισμό της Λωρίδας τςη Γάζας. Το Ισραήλ απέφυγε να αναφερθεί στην άρση του αποκλεισμού και δήλωσε ότι η επιχείρηση είχε… προειδοποιητικό χαρακτήρα ή ότι -έστω- στόχος ήταν η καταστολή της δυνατότητας της Χαμάς να εκτοξεύει ρουκέτες.

Μόνο κατά το πρώτο απόγευμα της επίθεσης αναφέρθηκε ότι από μόλις ένα πολεμικό αεροσκάφος οι ισραηλινοί έριξαν περίπου 100 τόνους εκρηκτικών, διαλύοντας σε μόλις 4 λεπτά πολλά κτίρια υποδομών.

Η επιδρομή, που κράτησε 22 ημέρες,  στοίχισε τη ζωή σε 1.417 ανθρώπους από τους οποίους οι 926 ήταν άμαχοι.

Η βιαιότητα της επίθεσης του 2008 θα επαναληφθεί το 2012, σε αντίποινα για τον βομβαρδισμό εδαφών του από ρουκέτες της Χαμάς. Κατά την πρώτη μόλις ημέρα των βομβαρδισμών, τον Νοέμβριο του 2012, σκοτώθηκαν 95 άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλά παιδιά τα οποία κηδεύτηκαν μαζικά εν μέσω οργής και υποσχέσεων για εκδίκηση. Ο θρήνος δεν έπαψε για μέρες και μέρες.

Από το 2012 και έπειτα επιδεινώνεται η ποιότητα της ζωής στην Γάζα, καθιστώντας σταδιακά μη βιώσιμη την παραμονή. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώνεται τραγικά ενώ οι παροχές σε υγεία, εκπαίδευση και ρεύμα χτυπάνε ιστορικά χαμηλό ρεκόρ.

Η σφαγή του 2014

Κι ενώ η ζωή στην Λωρίδα της Γάζας είναι ήδη αφόρητη, το 2014 ξεκινά η επιδρομή  Προστατευτική Αιχμή στις 8 Ιουλίου. Διήρκεσε μέχρι τις 26 Αυγούστου οπότε και υπογράφηκε νέα επ’ αόριστον εκεχειρία.

Ως λόγος παρουσιάστηκε η εκτόξευση ρουκετών προς το Ισραήλ. Είχε προηγηθεί η απαγωγή και δολοφονία 3 Ισραηλινών εφήβων, πράξη για την οποία το Ισραήλ κατηγόρησε την Παλαιστίνη, προχωρώντας σε μαζικές συλλήψεις, χωρίς ωστόσο συγκεκριμένα στοιχεία. Μάλιστα, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η απαγωγή και η δολοφονία δεν είχε καμία σχέση με την Χαμάς.  Την ίδια στιγμή πολλοί Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν είτε ως εκδίκηση, είτε ως μέρος της διαδικασίας των συλλήψεων

Μέχρι τις 13 Ιουλίου το Ισραήλ είχε πραγματοποιήσει πάνω από 1.300 αεροπορικές επιθέσεις.  Μέχρι τις 2 Αυγούστου, 1.653 Παλαιστίνιοι πολίτες είχαν σκοτωθεί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και 8.900 τραυματίστηκαν. Περίπου το 80& από εκείνους ήταν άμαχοι.

Η Λωρίδα της Γάζας διαλύθηκε. Εκτοπίστηκαν πάνω από 200.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν, ενώ  165.548 βρήκαν καταφύγιο σε 92 σχολεία της UNRWA. 1,2 εκατομμύρια δεν είχαν καθόλου ή είχαν πολύ μικρή πρόσβαση σε νερό ή υγιεινή, 120 σχολεία και 18 νοσοκομεία καταστράφηκαν, 3.333 κατοικίες γκρεμίστηκαν, 3.380 χτυπήθηκαν και υπέστησαν ζημιές, αλλά παρέμεινα κατοικήσιμες. 80% των κατοίκων είχαν στη διάθεσή τους 4 ώρες ηλεκτρικού ρεύματος ανά ημέρα.

Παιδιά σκοτώθηκαν στον ύπνο τους κατά τον βομβαρδισμό προστατευόμενου σχολείου του ΟΗΕ στις 30 Ιουλίου, προκαλώντας την διεθνή κατακραυγή και όμως η επιδρομή έληξε περίπου ένα μήνα αργότερα.

Ο Μάιος του 2018

Τον Μάιο του 2018, ξεκίνησε μία ευρύτατη επιδρομή των ισραηλινών στρατευμάτων στην Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι τις 16 Μαϊου και μέσα σε μόλις 3 ημέρες, ο αριθμός των νεκρών είχε ανέλθει στους 60. Ανάμεσά τους ένα βρέφος που εισέπνευσε χημικά και πολλά παιδιά κάτω των 16 ετών. Οι ταυματίες ήταν 2.400 άνθρωποι.

Αποτέλεσε τηγν κορύφωση της διαμαρτυρίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο στα σύνορα της χώρας, με κεντρικό πρόσωπο – σύμβολο την 17χρονη πολιτική κρατουμένο του κράτους του Ισραήλ, Αχμέτ Ταμίμι. Από τον Μάρτιο μέχρι τις 16 Μαϊου οι νεκροί ήταν περίπου 100.

Οι εχθροπραξίες, παρά την διεθνή κατακραυγή, συνεχίστηκαν από την πλευρά του Ισραήλ.

Μέχρι το τέλος του έτους, οι τραυματίες άγγιξαν τιε 29.000.