Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Το βάραθρο και η κορυφή

Μονάχα αφελείς και καθυστερημένοι τύποι μπορούν να φαντάζονται ότι μια μεγαλωμένη Ελλάδα αρκεί για την ευτυχία του Ελληνικού Λαού. Άλλος ο δέκατος ένατος και άλλος ο εικοστός αιώνας. Για την ευτυχία του Ελληνικού Λαού απαραίτητο είναι ό,τι ακριβώς είναι απαραίτητο για την ευτυχία όλων των ευρωπαϊκών Λαών: μια καινούργια Ευρώπη, αληθινότερη, θεμελιωμένη σ’ ένα νέο και ενιαίο, οργανικά διαρθρωμένο, υπερεθνικό πολιτικό καθεστώς.

Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο και τιμιότερο από το να ζητάει κανείς να φτιάξει κάτι ανώτερο από τον εαυτό του. Δυστυχώς οι περισσότεροι θέλουν να φτιάξουν τους άλλους απλώς σαν τον εαυτό τους, νομίζοντας ότι έχουν το δικαίωμα να μιμηθούν το Θεό. Άλλο «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» και άλλο «σαν τα μούτρα μας».

Δυστυχώς η Ελλάς πάσχει τις πιο πολλές φορές από μικρά προβλήματα. Τα μεγάλα, όσο φοβερά κι αν είναι, τα ξεπερνάει. Τα μικρά είναι ακριβώς οι τρικλοποδιές που την κάνουν και σκοντάφτει.

Στάσου όπου βρίσκεσαι. Σε κάθε θέση
χαίνει ένα βάραθρο κι υπάρχει μια κορφή.
Για όποιονε ξέρει να μην πέσει
παντού είναι κέντρο και παντού είναι μέση,
παντού είναι μια χαρά κρυφή.

Παναγιώτης Κανελλόπουλος (Πάτρα 1902 – Αθήνα 1986)