Με το πρόγραμμα ή με τις παροχές;

Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια – που θεωρητικά και μόνο γίνεται με τη χώρα εκτός μνημονίου – αποκτά νέες διαστάσεις.

Στο ξεκίνημα αυτής της περιόδου που οδηγεί στις τριπλές κάλπες της ερχόμενης Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας να χάνει δεν δίστασε να αλλάξει την οικονομική πολιτική, να επιστρέψει στις παροχές, να εγκαταλείψει επί της ουσίας τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις με αποκλειστικό σκοπό την πολιτική του επιβίωση.

Το είδαμε ξεκάθαρα στο πακέτο των παροχών «εδώ και τώρα» με το επίδομα των 500 ευρώ στους συνταξιούχους που θα κατατεθεί αύριο στους λογαριασμούς τους και τις μειώσεις του ΦΠΑ στα σουβλάκια και στην εστίαση.

Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία, όπως βλέπουμε στα επίσημα προεκλογικά της σποτ, αντιπαραθέτει ένα πρόγραμμα με τρεις κύριους άξονες: χαμηλότερους φόρους, νέες καλύτερες δουλειές για όλους και ασφάλεια στους πολίτες.

Είναι αρκετό να πείσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Την αδυναμία αυτή επιχειρεί με όλα τα μέσα να καλύψει ο αρχηγός της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης εξειδικεύοντας τις πολιτικές που θέλει να ακολουθήσει στην οικονομία προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις, να επιταχύνει την ανάπτυξη της χώρας και εν τέλει να μειώσει τους φόρους των εισοδημάτων και ακόμη πιο δραστικά τον ΕΝΦΙΑ που ήταν και ο φόρος που άρχισε να γκρεμίζει την κυβέρνηση Σαμαρά από το καλοκαίρι του 2014.

Η μάχη εξελίσσεται. Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι η επιλογή αυτή της προβολής προγραμματικών θέσεων από τον κ. Μητσοτάκη απέχει από τον λαϊκισμό της γραμμής «Ευκλείδη, δώσ’ τα όλα»… συνταγή που αντέγραψε και πάλι ο κ. Τσίπρας από τις μέρες Ανδρέα Παπανδρέου.

Σε αυτό το σκηνικό και το μόνο ουσιαστικό μέτρο της σημαντικής μείωσης του ΦΠΑ στην ενέργεια (από το 13% στο 6% στον ηλεκτρισμό και στο φυσικό αέριο) που θα μπορούσε να βοηθήσει τους επαγγελματίες και τη βιομηχανία, με το οποίο συμφωνούν και τα δύο κόμματα εξουσίας, χάθηκε στην αντιπαράθεση προγράμματος με τις παροχές και τη λάσπη…