Το τελευταίο διάστημα, το προπαγανδιστικό «ποίημα» της κυβέρνησης έχει αλλάξει. Κανείς πλέον δεν έχει διάθεση στον ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει την καπιταλιστική Ευρώπη. Η προστάτις δύναμη των αδυνάμων απλώς επιδιώκει να την αρμέγει – αλλά επειδή οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουν άλλο χρήμα για εμάς, το άρμεγμα αφορά τους παραγωγικούς Ελληνες, που πλέον χρηματοδοτούν όχι μόνο το δύσχρηστο ή και άχρηστο κομματικό κράτος, αλλά και τις αριστερές ελεημοσύνες του.

Η προσπάθεια να μεταμφιεστεί σε αρνάκι ένα εκ των πραγμάτων ξεδοντιασμένο (πλην πάντα βουλιμικό) αρπακτικό, προφανώς, είναι πολύ αστεία – διότι στηρίζεται σε κωμικά επιχειρήματα. Αν, π.χ., τους πεις ότι μας κορόιδεψαν όταν υπέγραψαν τρίτο Μνημόνιο ενώ υποστήριζαν ότι «θα σκίσουν τα Μνημόνια με έναν νόμο και με ένα άρθρο», λένε ότι το έκαναν για το καλό της χώρας, επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή μετά την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα προκειμένου να σωθούμε. Κι όταν τους ρωτάς γιατί δεν άκουγαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους που τους έλεγαν ότι με τις λογικές Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Καμμένου πηγαίναμε στον γκρεμό, σφυράνε κάτι κλέφτικο. Οταν κάνεις λόγο για τη μαγική μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ανατροπής σε κόμμα που ανασύστησε τον κρατισμό, ισχυρίζονται ότι ενέκριναν τη μεταστροφή τους οι ψηφοφόροι, το φθινόπωρο του 2015. Για όλα υπάρχει ένα μαγικό επιχείρημα.

Λίγο πριν βρεθούμε στην κάλπη, όμως, ας έχουμε μια συνοπτική εικόνα της κωμωδίας, που εξελίχθηκε σε δράμα για τη χώρα και τους πολίτες της:

μια κυβέρνηση τυχοδιωκτών της Αριστεράς συμμαχεί με έναν τυχοδιώκτη της Δεξιάς και πείθουν τους πολίτες ότι οι Ευρωπαίοι θα πληρώνουν, χωρίς προϋποθέσεις, τη χρεοκοπημένη Ελλάδα. Οι ψηφοφόροι τούς εμπιστεύονται, διότι τάζουν ανέξοδη επιστροφή σε ένα όραμα ευμάρειας χωρίς κόπο, εξασφαλισμένης από το Δημόσιο. Το πρώτο διάστημα, κυρίως λόγω της άτσαλης προσαρμογής στην πραγματικότητα, η χώρα παραλίγο να επιστρέψει στην εποχή των σπηλαίων. Λίγο πριν συμβεί αυτό, και με την κοινωνία βαθύτατα διχασμένη, οι τυχοδιώκτες κερδίζουν μία ακόμα εκλογή και εφαρμόζουν Μνημόνια, ως αντιμνημονιακοί.

Στην ουσία διαχειρίζονται την επιτροπεία της χώρας – προσαρμόζοντας όλη την κοινωνική ζωή, από την παιδεία, την ασφάλεια, ώς τις συγκοινωνίες, στο μέτρο τους, ανασυστήνοντας για πάρτη τους τον κρατισμό που μας χρεοκόπησε και διαλύοντας τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, οι οποίες επί της ουσίας πληρώνουν τη δήθεν κοινωνική αλληλεγγύη αλλά, στην ουσία, τη διεύρυνση του δημόσιου τομέα μέσω εκδημοκρατισμού μιας κοινωνίας των επιδομάτων. Η κυβερνητική επιπολαιότητα γίνεται αφορμή μιας τρομερής καταστροφής, πέρυσι το καλοκαίρι στο Μάτι, την οποία προσπαθούν να διασκεδάσουν με ψέματα και προπαγανδιστικά τεχνάσματα. Στο μεταξύ, όσο η χώρα βυθίζεται, αυτοί ζουν καλά, χορηγούμενοι από εκπροσώπους των ελίτ τις οποίες ευνοούν ενώ λένε ότι τις πολεμούν – και κορυφαία έκφραση αυτής της κοροϊδίας είναι οι κρυφές διακοπές του Πρωθυπουργού στο κότερο Παναγοπούλου, λίγο μετά την καταστροφή, που αποκαλύφθηκαν προσφάτως. Στο μεταξύ, ένας καινούργιος κύκλος κοροϊδίας ετοιμάζεται, μαζί με έναν νέο κύκλο εχθροπάθειας…

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε – και ο μόνος τρόπος να αποτρέψουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις είναι να ψηφίσουμε σωστά. Ο κύκλος του κυνισμού και της κοροϊδίας πρέπει να κλείσει. Γκόου μπακ, κύριε Τσίπρα.

Headlines