Αυτοί φταίνε για το εκλογικό «Βατερλώ» ΣΥΡΙΖΑ – Τα στελέχη που μπαίνουν στο στόχαστρο

H νίκη έχει πολλούς πατέρας, η ήττα είναι ορφανή λέει ο σοφός λαός και σίγουρα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει να το σκέφτονται. Το 2015 όλοι, με πρώτο τον Αλέξη Τσίπρα, πήραν μερίδιο από τη μεγάλη διπλή νίκη στις εκλογές, αλλά και στο δημοψήφισμα.

Ο καιρός έχει γυρίσματα και στην ήττα κανείς δε φταίει, ειδικά στην περίπτωση που η αλαζονεία της εξουσίας «τυφλώνει» τους πολιτικούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει παγωμένος όχι τόσο από την ήττα όσο από το εύρος της νίκης της ΝΔ.

Δείχνει αμήχανος επίσης γιατί πίστευε λανθασμένα ότι το πολιτικό σχέδιο που αποτελείται από το τρίπτυχο «πόλωση – σκάνδαλα – παροχές», θα περνούσε στον ελληνικό λαό.

Τίποτε από αυτά δεν έγινε και πλέον η αυτοκριτική είναι ο μόνος δρόμος ανασυγκρότησης του κυβερνώντος κόμματος.

Αν πει κανείς ότι αμφισβητείται ο Τσίπρας θα κάνει μεγάλο λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό, και τελευταίο όπως όλα δείχνουν, προσωποπαγές κόμμα στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας τους οδήγησε από το 3% στο 36%, αλλά και ο Τσίπρας μπορεί να τους φέρει στα έδρανα της αντιπολίτευσης και σε μια νέα εκλογική συντριβή. Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να θέσει θέμα ηγεσίας αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν το ανοίξει.

Όμως, στην αυτοκριτική, που δε φαίνεται να γίνεται στην κυβέρνηση, υπάρχουν τα πρόσωπα της συριζαιϊκης τραγωδίας. Ολοι εκείνοι που έβαλαν το λιθαράκι τους για να καταρρεύσει μια… αυτοκρατορία μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Ολοι εκείνοι που – όπως ορθώς λέει το Κίνημα Αλλαγής- συνέβαλαν στην «ανάσταση» της Νέας Δημοκρατίας, αυτοί που έγιναν οι καλύτεροι «χορηγοί» της συντηρητικής παράταξης.

Πλήρωσε ο Τσίπρας την οίηση

Όπως έχουμε αναφέρει, κι όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των εκλογών, οι πολίτες αποδοκίμασαν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως το ύφος άσκησης της εξουσίας. Το αλαζονικό ύφος σε συνδυασμό με την ασέβεια σε θεσμούς και πρόσωπα και την «τζάμπα μαγκιά» μαζί με την καθεστωτική νοοτροπία την πλήρωσαν με 13 μονάδες από τη δύναμή τους. Κι έγιναν πράγματι οι καλύτεροι χορηγοί της Νέας Δημοκρατίας.

Πρώτος όλων ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος πλήρωσε την αλαζονική συμπεριφορά του, ειδικά τελευταία. Η επιλογή του να κάνει χλιδάτες διακοπές σε κότερα μεγαλοεφοπλιστών που κατηγορούσε κάποτε ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Το απαξιωτικό ύφος απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του, η εμπάθεια κατά όσων δεν ήταν μαζί του, η στοχοποίηση μέσων ενημέρωσης και επιχειρηματιών, αλλά και δημοσιογράφων που δεν του έκαναν… σέρβις, ήταν επίσης ένα χαρακτηριστικό που πλήρωσε.

Ακόμη και μέσα στη Βουλή η λογική του να απαξιώνει τον Μητσοτάκη, να λέει ότι τα νούμερα τηλεθέασης είναι κακά για τον πρόεδρο της ΝΔ ή να φωνάζει «καθίστε κάτω, μιλάει ο πρωθυπουργός της χώρας», είναι «αγκάθια» που πονάνε όποιον τα αγγίζει και αντιδρά.

Οταν ένας πολιτικός μόλις 45 ετών θεωρεί εαυτόν «άχαστο» και απαξιώνει τον «Κούλη», όπως χαρακτηρίζει τον αντίπαλό του, έρχεται η ώρα της κρίσης. Οπως λέει και η παροιμία, «όταν κατουράς στη θάλασσα το βρίσκεις στο αλάτι».

Ο Νίκος Παππάς

Δεύτερος στην αλαζονεία, το μπλαζέ ύφος, αλλά πρώτος στα μεγάλα κόλπα. Εχει κατηγορηθεί για πλείστα όσα, έχει χαρακτηριστεί ο απολύτως αποτυχημένος υπουργός των τηλεοπτικών αδειών και του Ινστιτούτου Φλωρεντίας. Εχει μηδενικό έργο στο υπουργείο του ή όποιο έργο παράγεται δεν βγαίνει από το γραφείο του. Εχει δημιουργήσει στο υπουργείο του «φράξιες» και οι βυζαντινισμοί είναι σε καθημερινή βάση.

Κυρίως ο κ. Παππάς είναι αυτός που δεν απάντησε ποτέ για τον Πετσίτη, για τα ταξίδια στη Βενεζουέλα, για τις σχέσεις με επιχειρηματίες, για τις καταγγελίες Μαρινάκη ότι ήθελε να φτιάξει το «Μαξίμου Channel».

Ο κ. Παππάς είναι από τους βασικούς υπαίτιους για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ.

Παύλος Πολάκης

Στο πάνθεον των αποτυχημένων στελεχών, στους οποίους ο Μητσοτάκης θα πρέπει να ανάψει λαμπάδα, βρίσκεται ασφαλώς ο Παύλος Πολάκης. Ο «αψύς Σφακιανός» όπως τον χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας εισήγαγε στα νεοελληνικά ήθη τον «πολακισμό», δηλαδή την πολιτική αήθεια, την αθλιότητα στον πολιτικό λόγο. Προκάλεσε με τη συμπεριφορά του σε όλα τα μεγάλα θέματα. Από τους νεκρούς στο Μάτι ή την υποκλοπή συνομιλιών με τον Γ. Στουρνάρα μέχρι τη στοχοποίηση δικαστών και δημοσιογράφων. Η φράση του «Σας έχω, όλους σας και μόνος μου», θα μείνει στην ιστορία δίπλα στη λέξη «πολακισμός».

Ο κόσμος μπορεί να τον θεωρεί γραφικό, όμως, εξοργίζεται ταυτόχρονα κι όταν του λένε ότι πρέπει να επιβραβεύει κιόλας αυτές τις συμπεριφορές αντιδρά.

Δημήτρης Τζανακόπουλος: Ως κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι λογικό να είναι το «αλεξικέραυνο» της κυβέρνησης. Στην περίπτωσή του, όμως, δημιούργησε αντιπάθειες στην ελληνική κοινωνία λόγω της αλαζονείας με την οποία αντιμετώπιζε όλα τα μεγάλα θέματα.

Μνημείο επικοινωνιακής αποτυχίας ήταν η διαχείριση της κρίσης μετά την τραγωδία στο Μάτι. Αλλά στον Τζανακόπουλο χρεώνουν το ύφος του στις απαντήσεις που δίνει, στις συνεντεύξεις που κάνει και στην εν γένει παρουσία του.

Χριστόφορος Βερναρδάκης

Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού χρεώνεται πολλά λάθη και επιλογές, πολλές λάθος εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα και γενικότερα τη διαχείριση της προεκλογικής περιόδου. Μην ξεχνάμε ότι του χρεώνονται επιλογές στο ευρωψηφοδέλτιο που «πλήγωσαν» το κόμμα, όπως η Μυρτώ Λοϊζου, κι ενδεχομένως και επιλογές σε κεντρικές υποψηφιότητες σε περιφέρειες και δήμους.

Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε ποιες ήταν οι εκτιμήσεις του κ. Βερναρδάκη για το εκλογικό αποτέλεσμα, ως παλαιός κι έμπειρος δημοσκόπος. Τα πραγματικά στοιχεία που έδινε στον πρωθυπουργό κι όχι αυτές οι προβληματικές από την αρχή δημοσκοπήσεις της Vox Pop, του μεταπτυχιακού φοιτητή του που δημοσίευαν φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα.

Ερευνες που έδειχναν μέχρι και… νίκη του κυβερνώντος κόμματος. Αν ο κ. Βερναρδάκης έδινε τέτοια στοιχεία στο Μαξίμου τότε είναι σίγουρα από αυτούς που μπαίνουν στο στόχαστρο.

Ευκλείδης Τσακαλώτος – «ομάδα 53+»

Η «αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ που όμως συμβιβάστηκε σύντομα κι έγινε κομμάτι της εξουσίας. Κάποιες δήθεν κριτικές προς τον πρωθυπουργό ή άλλα στελέχη ήταν αστείες. Ο Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης κ.λπ. πλήγωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί από τη μια εμφανιζόταν ως η φωνή της συνείδησης του κόμματος και τελικά ήταν το άλλοθι για ακραίες συμπεριφορές.

Δε μπορεί από τη μια να καταδικάζεις τον πολακισμό κι από την άλλη να γίνεται ίδιος μη αποδεχόμενος την άρση ασυλίας του Πολάκη.

Δεν είναι δυνατόν να κάνουν αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς, από τους υπουργικούς ή κομματικούς θώκους κοροϊδεύοντας έτσι τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν ότι το κόμμα έχει κάνει… στροφή δεξιά.

Ο Πάνος Σκουρλέτης και το κόμμα

Οποιος μιλήσει με Συριζαίο για το εκλογικό αποτέλεσμα αμέσως θα καταλάβει το χάος που επικρατούσε στο κόμμα οργανωτικά. Υποτίθεται ότι ο Σκουρλέτης πήγε στην Κουμουνδούρου για να «μαζέψει» τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτός ήταν διαλυμένος. Χωρίς κομματική βάση, με ανύπαρκτες τοπικές οργανώσεις, χωρίς καμιά διείσδυση στην αυτοδιοίκηση, με λανθασμένες επιλογές σε δήμους και περιφέρειες. Με απλά λόγια ο Σκουρλέτης και το επιτελείο του τα έκαναν θάλασσα.

Προφανώς και υπάρχουν κι άλλοι υπαίτιοι της συντριβής. Ακόμη και όσοι εισηγήθηκαν στον πρωθυπουργό να μοιράζει 50άρικα και ψεύτικες υποσχέσεις για τη 13η σύνταξη.

Αλλά κι όσοι στο επικοινωνιακό επιτελείο του τον έπεισαν ότι η τακτική της πόλωσης, η εμφυλιοπολεμική ρητορική, η σύγκρουση με τα μη αρεστά media ήταν η καλύτερη επιλογή.

Διαψεύστηκαν παταγωδώς και θα πρέπει να έχουν τις συνέπειες. Αλλωστε, όπως είναι γνωστό στις συντριβές όταν δεν φεύγουν οι στρατηγοί φεύγουν οι στρατιώτες.