Τριάμισι σχεδόν χρόνια μετά την απρόσμενη επικράτησή του στις εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Ιανουάριο του 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε την περασμένη Κυριακή έναν πραγματικό εκλογικό θρίαμβο, επικρατώντας κατά κράτος στην κρίσιμη αναμέτρησή του με τον δήθεν αήττητο Αλέξη Τσίπρα.

Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο Μητσοτάκης αιφνιδίασε φίλους και αντιπάλους, ξεπερνώντας κατά πολύ τον εκλογικό πήχη που είχαν θέσει για εκείνον οι πολιτικοί αναλυτές αλλά και οι απλοί πολίτες;

Από τη δική μου οπτική γωνία, όχι. Και τούτο, διότι ο Μητσοτάκης μπόρεσε, με το λόγο του και την εν γένει παρουσία του, να πείσει τους πάντα δύσπιστους και επιφυλακτικούς ψηφοφόρους ότι εκείνος μπορούσε να εκφράσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον το νέο, το σύγχρονο, το διαφορετικό.

Αυτό συνέβη το 2016, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος —αυτός, ένας Μητσοτάκης— με εκπροσώπους της κυρίαρχης στο κόμμα καραμανλικής πτέρυγας. Κατάφερε παρά πάσαν προσδοκίαν να υπερισχύσει, να νικήσει στο ίδιο πεδίο μάχης όπου είχε ηττηθεί το 2009 η πανίσχυρη τότε αδελφή του.

Ο λόγος; Στην πλειονότητά τους, οι Νεοδημοκράτες και οι Νεοδημοκράτισσες που έλαβαν μέρος στην εσωκομματική αναμέτρηση συνειδητοποίησαν ότι ήταν ο μόνος από τους υποψηφίους που είχε τη διάθεση και την ικανότητα να ανανεώσει ριζικά την παράταξη από απόψεως θέσεων και προσώπων, ώστε να την καταστήσει επιτέλους πιο ελκυστική στο εκλογικό σώμα.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στις 26 Μαΐου. Ο Μητσοτάκης, έχοντας πιάσει το σφυγμό της ταχέως εξελισσόμενης και μετασχηματιζόμενης —ιδίως την εφιαλτική περίοδο των μνημονίων— ελληνικής κοινωνίας, κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων των κοινωνικών στρωμάτων, όλων των επαγγελματικών ομάδων, όλων των ηλικιών, βάσει τουλάχιστον των στοιχείων που έχουμε στα χέρια μας από την ανάλυση των πρόσφατων exit polls.

Πλην των ανέργων, που είναι φυσικό να προσβλέπουν προπάντων σε κάθε είδους παροχές και επιδόματα, όλες οι άλλες κατηγορίες ψηφοφόρων (ηλικιακή ομάδα 17-24, νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, δημόσιοι υπάλληλοι, μισθωτοί ιδιωτικού τομέα, συνταξιούχοι, νοικοκυρές κ.ά.) έτειναν ευήκοον ους στις πολλάκις παραποιημένες και διαστρεβλωμένες θέσεις Μητσοτάκη, έχοντας πλέον αντιληφθεί ότι η χώρα χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία και πολιτική πρακτική, για να ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο είναι επί μακρόν βυθισμένη.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, όπως ψήφισαν δις (μάλλον τρις) το 2015 τον Αλέξη Τσίπρα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν τώρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι τη Νέα Δημοκρατία, που παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα γερασμένο, ήκιστα θελκτικό κόμμα. Το μεταρρυθμιστικό πνεύμα και οι φιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις του Μητσοτάκη είναι εκείνες που έπεισαν τους ψηφοφόρους την περασμένη Κυριακή, όχι το ρυτιδιασμένο πρόσωπο της ηλικιωμένης πλέον Νέας Δημοκρατίας.

Αυτό είναι τώρα το μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας: όσο το δυνατόν ταχύτερη υλοποίηση των εξαγγελιών του με τόλμη και αποφασιστικότητα, με συναινετικό πνεύμα και ανοιχτό μυαλό.

Headlines