Τέσσερις καλλιτεχνικοί διευθυντές που έδωσαν πνοή ανανέωσης στους θεσμούς που ανέλαβαν

Εργατικοί, επίμονοι, οραματιστές ή απλώς πεισματάρηδες; Παρά τα χρόνια της Κρίσης υπάρχουν τέσσερις επικεφαλής σημαντικών καλλιτεχνικών θεσμών της χώρας που τελικά τα κατάφεραν.

Γιάννης Αναστασάκης

Επί διεύθυνσης Γιάννη Αναστασάκη το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος καταρχήν κατάφερε, για πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια, να μηδενίσει το χρέος του. Κατά δεύτερον κατάφερε να κάνει τα πρώτα βήματα ώστε η Θεσσαλονίκη να μπει στον διεθνή θεατρικό χάρτη, δίνοντας παράλληλα ευκαιρία σε νέους Έλληνες δημιουργούς. Τα όνειρα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ για τη νέα τριετία μετά την ανανέωση της θητείας του σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξη του είναι «η κοινωνία γύρω μας να αντιμετωπίζει λιγότερα προβλήματα, άρα και εμείς να αντιμετωπίζουμε λιγότερα προβλήματα. Η προσπάθεια που έχει γίνει, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, να βάλει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη και να αρχίσουν να συζητιούνται οι παραστάσεις του Κρατικού, ακόμα περισσότερο. Να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτή την επαφή με τη διεθνή σκηνή που ξεκινήσαμε, είτε με συμμετοχή μας σε ξένα φεστιβάλ, είτε με τη δημιουργία δικών μας φεστιβάλ που θα καλούμε ξένες παραγωγές, είτε με τη συνεργασία ξένων σκηνοθετών. Έτσι, ώστε η Θεσσαλονίκη να έχει ένα θέατρο που της αξίζει και εμείς επίσης να μην παιδευόμαστε με καθημερινά προβλήματα, που μοιάζουν άλυτα. Αυτό που θέλω κυρίως είναι αυτή η προσπάθεια να μη μείνει στη μέση, να αφήσουμε κάτι για τους επόμενους και να κερδίσουμε και άλλο την εμπιστοσύνη του κόσμου. Να γίνει ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Ένα ισχυρό κομμάτι μέσα στην πόλη και όχι απλώς ένας πολιτιστικός οργανισμός που κάνει παραστάσεις».

Νίκος Διαμαντής 

Τα  τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, σηματοδοτούν μια διαρκή και επίμοχθη προσπάθεια να γίνουν πράξη και να δοκιμαστούν βαθιά εμπεδωμένες πεποιθήσεις για το τι σημαίνει σήμερα η ύπαρξη και η λειτουργία ενός δημόσιου πολιτιστικού οργανισμού – ενός ζωντανού, παρεμβατικού, δημοκρατικού πολιτιστικού κόμβου που να συνομιλεί με την κοινωνία – ενώ ταυτόχρονα θα καθοδηγεί προτείνοντας αξίες. Θέατρο ζωντανό. Θέατρο ανοιχτό. Με άλλα λόγια, συστηματική καλλιέργεια όλων των λειτουργιών που εκπορεύονται από τη θεατρική πράξη: ανάπτυξη ρεπερτορίου, ανάδειξη νέων θεατρικών δυνάμεων, κοινωνικές δράσεις σε συνεργασία με την τοπική και ευρύτερη κοινότητα, προσέγγιση νέου κοινού, άνοιγμα του μνημειακού αρχιτεκτονήματος του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε άλλες τέχνες και χρήσεις: εικαστικά, μουσική, κινηματογράφος, περφόρμανς. Τα  χρόνια αυτά  είναι χρόνια  εργασίας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, συνεργασίας και οράματος, με προσδοκία να θεμελιωθεί ένα συμμετοχικό ουμανιστικό μοντέλο πολιτισμού.

Αλέξανδρος Ευκλείδης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris III. Έχει διδάξει στο Τμήμα Θεάτρου (ΑΠΘ), στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Πανεπιστήμιο Πατρών), καθώς και στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, όπου και εργάστηκε ως σύμβουλος δραματολογίου. Ως σκηνοθέτης μουσικού θεάτρου και όπερας έχει συνεργαστεί με Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Όπερα Νώυκαιλν Βερολίνου, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Όπερα Θεσσαλονίκης, «Οι όπερες των ζητιάνων», ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση κ.ά. Έχει σκηνοθετήσει έργα κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και σύγχρονων συνθετών, όπως την παγκόσμια πρώτη της Φόνισσας του Γιώργου Κουμεντάκη (ΕΛΣ, 2014). Από τον Φεβρουάριο του 2017 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, προτείνοντας ρεπερτόριο χωρίς αισθητικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις, με δεκάδες διαφορετικές παραγωγές, συγκεντρώνοντας την αφρόκρεμα των Ελλήνων σκηνοθετών και τους πιο ανήσυχους ερμηνευτές, επιλέγοντας παραστάσεις που συζητήθηκαν και κατάφεραν την διεύρυνση κοινού της Λυρικής.

Μαριάννα Κάλμπαρη

Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν από το 2014. Η πρώτη γυναίκα στο τιμόνι του Θεάτρου Τέχνης. Διαδέχτηκε τον Διαγόρα Χρονόπουλο, βάζοντας το Θέατρο Τέχνης σε νέα τροχιά. Σε αυτά τα 5 χρόνια έχει καταφέρει να επαναφέρει το ιστορικό θέατρο του Καρόλου Κουν δυναμικά στον θεατρικό χάρτη της Αθήνας. Ρεπερτόριο εξωστρεφές, κλασικό και σύγχρονο, με πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες πρώτης γραμμής, αλλά και πολλές ευκαιρίες στη νεότερη γενιά του ελληνικού θεάτρου. Συμπράξεις, μετακλήσεις και πλήθος από παράλληλες δράσεις για το βιβλίο, τη μουσική, τη ποίηση και την Ιστορία. Χωρίς κρατική στήριξη και διαφημιστικό μπάτζετ, με αυτοθυσία των εργαζομένων του και σεβασμό της παράδοσής του, το Θέατρο Τέχνης στα χρόνια της Μαριάννας Κάλμπαρη κοιτάζει μπροστά, πατώντας γερά στις ρίζες του.