Είναι η μεσαία τάξη, Ευκλείδη

Ο ελληνικός λαός δεν κατανόησε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία λέει το Μαξίμου για να δικαιολογήσει τη μεγάλη κυβερνητική ήττα στις ευρωκάλπες. Ποιο σχέδιο, όμως; Αυτό που εννοούν σχέδιο για την οικονομία, δηλαδή η οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε από το 2015 έως σήμερα, δεν ήταν, παρά ένα σχέδιο για την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι για την ανάπτυξη της χώρας. Ενα σχέδιο στο οποίο θυσιάστηκε κάθε συντεταγμένη λογική οικονομικής ανάπτυξης, όπως άλλωστε είχαν προειδοποιήσει οι παραγωγικοί φορείς του τόπου, όλα τα μεγάλα κέντρα οικονομικής σκέψης του εξωτερικού και κορυφαίοι χρηματοοικονομικοί οίκοι.

Είναι η ίδια η οικονομία που εκδικείται σήμερα και η ραχοκοκαλιά της, η μεσαία τάξη η οποία κλήθηκε από συνειδητές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ να σηκώσει το βάρος μιας πολιτικής που βασίστηκε στην υπερφορολόγηση και σε μη πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους σε ιδιώτες για να μοιράζονται επιδόματα.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Με το που ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πρωταρχική επιδίωξή του ήταν να διασωθεί από το μεγάλο κενό των υποσχέσεων που είχε δώσει προεκλογικά και αυτών που μπορούσε να υλοποιήσει. Ετσι ξεκίνησε η περήφανη διαπραγμάτευση της εποχής Βαρουφάκη, που παραλίγο να ρίξει τη χώρα στα βράχια και εκτός ευρώ, οδήγησε στο τρίτο Μνημόνιο και σε ακόμη ένα δάνειο – μαμούθ για τη χώρα. Ηταν τότε που μέσα σε ένα εξάμηνο η δειλή ανάπτυξη που είχε εμφανιστεί το 2014 έκανε φτερά, που έφυγαν οι καταθέσεις από τις τράπεζες, επιβλήθηκαν τα capital controls και, εν μια νυκτί, το δημοψήφισμα του «Οχι» μετατράπηκε σε τρίτο Μνημόνιο.

Ποιος δεν θυμάται ότι στη συνέχεια για να δικαιολογηθούν πολιτικά οι επιλογές αυτές στοχοποιήθηκε η μεσαία τάξη. Αυξήθηκαν οι φόροι εισοδήματος, ανέβηκε ο ΦΠΑ, επιβλήθηκαν έμμεσοι φόροι παντού και τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος Κατρούγκαλου που φόρτωσε με ασήκωτες εισφορές τους επαγγελματίες. Δεν μιλάμε, βεβαίως, για τις περικοπές των συντάξεων των νέων συνταξιούχων και άλλα μέτρα φορολογικά και μη που επιβάρυναν τα χαμηλά εισοδήματα τα οποία υποτίθεται ότι θα υπεράσπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κάπως έτσι φθάσαμε στα υπερπλεονάσματα και στην πολιτική παροχής επιδομάτων που ακολούθησε, πιστά, ο ΣΥΡΙΖΑ ώς άλλοθι για τη βαριά λιτότητα που επέβαλε με το τρίτο Μνημόνιο. Από τους υπερφόρους που επιβλήθηκαν στη μεσαία τάξη, που όπως παραδέχθηκε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ήταν μια συνειδητή επιβολή, τροφοδοτήθηκε η πολιτική των προεκλογικών επιδομάτων προς «αδυνάτους». Μάλιστα μέχρι και την τελευταία στιγμή η ηγεσία της κυβέρνησης εμφάνιζε το δίπολο υπερπλεονάσματα – επιδόματα ως απόδειξη της επιτυχίας της στο μέτωπο της οικονομίας, παρά το γεγονός ότι όλοι οι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές και οι διεθνείς οργανισμοί επέκριναν ως αντιαναπτυξιακή την τακτική αυτή. Και εδώ η πολιτική σκοπιμότητα είχε νικήσει κάθε οικονομική αρχή θολώνοντας τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στην οικονομία και δεν μπορούσαν να μην αποτιμηθούν στις κάλπες των ευρωεκλογών. Είναι η οικονομία τελικά που ψήφισε στις κάλπες και η μεσαία τάξη που γύρισε την πλάτη σε μια πολιτική δίχως αύριο. «Είναι η οικονομία, ηλίθιε!» για να θυμηθούμε τη γνωστή φράση του συμβούλου του Μπιλ Κλίντον, Τζέιμς Κάρβιλ.