Η τελευταία πράξη του δράματος

Tα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών, τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης Κυριακής, φανέρωσαν με τρόπο καθαρό και αδιαμφισβήτητο ότι ένα ισχυρό, ιστορικών διαστάσεων, ρεύμα πολιτικής αλλαγής κινεί πλέον την ελληνική κοινωνία.

Κατά τα φαινόμενα, έχει τη βάση του στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που διαμορφώθηκε σιωπηλά, όλα τα προηγούμενα χρόνια της ατελούς διακυβέρνησης Τσίπρα, στα βάθη της κοινωνίας και γι’ αυτό παρασύρει τους πάντες και τα πάντα στο διάβα του.

Οσοι παρατηρούν το μπλε του χάρτη και τη μαζική εξαφάνιση κομμάτων και προσώπων από την κεντρική και την τοπική πολιτική σκηνή, αντιλαμβάνονται το βάθος και την ένταση του ρεύματος αυτού. Οι Ελληνες, έπειτα από δέκα χρόνια κρίσης και διαρκών πειραματισμών, κουράστηκαν να ζουν σε περιβάλλον παρατεταμένης ανασφάλειας και αβεβαιότητας, αρνούνται τις όποιες ενδιάμεσες επιλογές και επιζητούν λύσεις καθαρές, ικανές να επαναφέρουν το ταχύτερο τη χώρα στην κανονικότητα και να διαμορφώσουν περιβάλλον υψηλών προσδοκιών, ευημερίας και προόδου.

Υπό το βάρος αυτού του ισχυρότατου ρεύματος «πέφτουν» κόμματα και ηγεσίες, και άλλες παρασύρονται σε ακατανόητες, ανορθολογικές, κατά βάση, επιλογές και αποφάσεις.

Αυτές τις ημέρες το Ποτάμι εγκατέλειψε τη μάχη, οι ΑΝΕΛ διαλύθηκαν, η Ενωση Κεντρώων χάθηκε στο βάθος της κάλπης, οι άπειροι φιλόδοξοι ηγετίσκοι της Δεξιάς δεν έβρισκαν ούτε την ψήφο τους, ο Λαφαζάνης παρέδωσε το πνεύμα του, η λαλίστατη Ζωή Κωνσταντοπούλου σιώπησε, το ΚΚΕ μετά βίας συγκράτησε κάποιες δυνάμεις, ο μέχρι πρότινος αήττητος Αλέξης Τσίπρας είδε τη λαοφιλία του να χάνεται σαν φτερό στον άνεμο και η Φώφη Γεννηματά παρασυρμένη από την αγωνία της φθοράς βρήκε τον χρόνο να θέσει εκτός μάχης τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Ενα πρόσωπο που διακρίθηκε στα χρόνια της κρίσης, σήκωσε δυσθεώρητο πολιτικό και προσωπικό βάρος, έλαβε δύσκολες αποφάσεις υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της χώρας, δοκιμάστηκε γι’ αυτό, επικρινόμενος, λοιδορούμενος και προπηλακιζόμενος, αλλά παρέμεινε όρθιος, σταθερός, από τους λίγους που επέμειναν και επιμένουν στην ορθότητα των επιλογών τους. Και βεβαίως με τον ισχυρό του λόγο και τη διαρκή παρουσία του αποκάλυψε το λάθος και το ψεύδος των άλλων, όπως και πρωταγωνίστησε στη συγκρότηση του αντισυριζαϊκού μετώπου στην κοινωνία που σήμερα ορίζει τη συμπεριφορά των πολιτών.

Βάσει των παραπάνω, η τελευταία επιλογή της κυρίας Γεννηματά φαντάζει και είναι ακατανόητη.

Γιατί απλούστατα αγγίζει τα όρια του παραλόγου, καθώς ακυρώνει τον διακηρυσσόμενο διμέτωπο και εκμηδενίζει την όποια αυτονομία διεκδικούσε το Κίνημα Αλλαγής, επιτρέποντας σε έναν κύκλο ανομοιογενών παραδοσιακών ψηφοφόρων του άλλοτε ισχυρού ΠΑΣΟΚ να διατηρούν κάποια επαφή μαζί του.

Οσοι έχουν αίσθηση του χώρου και των επικρατουσών πολιτικών συνθηκών πιστεύουν ακράδαντα ότι μόνο ζημίες έχει να μετρήσει η κυρία Γεννηματά από την επιλογή της. Το κόμμα της κινδυνεύει να γίνει μέρος της επερχόμενης μεγάλης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και να παρασυρθεί μαζί του.

Αντί της υποτιθέμενης προσέλκυσης απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζουν οι πολλές μετριότητες της Χαριλάου Τρικούπη, θα οδηγήσει σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Θα ελευθερώσει τους εναπομείναντες στο ΚΙΝΑΛ υποστηρικτές του άλλοτε ισχυρού εκσυγχρονιστικού μπλοκ και θα τους σπρώξει στην αγκαλιά του Κυριάκου, όπως και θα κινήσει τους παραδοσιακούς πασόκους προς την πλευρά του Τσίπρα. Και βεβαίως θα καταστήσει τους περισσότερους πολιτικά άστεγους.

Από την άλλη, ίσως και να είναι νομοτελειακή η κίνησή της. Κάτι σαν την τελευταία πράξη του δράματος. Συμβαίνει άλλωστε, συναντάται σε σχήματα αποστεωμένα και σε παραπαίουσες δυνάμεις…