Αφού δεν μπορούσε να επικαλεστεί εθνικό θέμα, κάποια σύρραξη με την Τουρκία ή εμπλοκή στο Μακεδονικό για να πάει σε εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας πιάστηκε από τα μαλλιά του, όπως ο πνιγμένος.

Με διάγγελμα κάτω από τις νεραντζιές του Μεγάρου Μαξίμου ο πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε ότι πάει σε εκλογές στις 7 Ιουλίου με μοναδικό θέμα την οικονομία. Κι αφού έψαξε πολύ για να βρει το δίλημμα και το διακύβευμα των εκλογών… έπεσε διάνα.

«Ή το σχέδιό μας για την οικονομία ή έρχονται οι μπαμπούλες του παλαιού πολιτικού συστήματος και των ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης».

Βολική αιτιολόγηση της προσφυγής στην κάλπη που έτσι κι αλλιώς την είχε προαναγγείλει τη βραδιά που έφαγε το χαστούκι στις ευρωεκλογές. Πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες για να «χτίσει» καλύτερα το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αφού έφταιγαν οι πολίτες που δεν κατάλαβαν τι ψηφίζουν, κι αφού ξαναθυμήθηκαν τη μεσαία τάξη που διέλυσαν επί μία τετραετία κι επαναφέρουν στη συζήτηση προεκλογικά, επέστρεψαν στο παρελθόν. Στην κακή τρόικα που θέλει να εμποδίσει την κυβέρνηση από το να προχωρήσει στη φιλολαϊκή πολιτική της.

Οι κακοί θεσμοί

Οι κακοί θεσμοί, που μέχρι τώρα ήταν οι καλύτεροι φίλοι της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα επανήλθαν και θέτουν προσκόμματα στην εθνοσωτήριο κυβέρνηση.

Κι έτσι η κυβέρνηση της Αριστεράς που δε σηκώνει από τέτοια ξαναθυμήθηκε τις ψευτομαγκιές κατά των δανειστών. Σε ένα déjà vu που θυμίζει το 2015 και την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να σηκώσει μπαϊράκι κατά της τρόικας «πουλώντας» νέο παραμύθι στον ελληνικό λαό για δήθεν αντίσταση στους συντηρητικούς κύκλους και στο κατεστημένο.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που ξεπούλησε κάθε έννοια αξιοπρέπειας και σεβασμού στους αγώνες του χώρου. Μια κυβέρνηση που αποδέχθηκε:

Να ψηφίσει το χειρότερο μνημόνιο απ’ όλα.

Να κάνει αιματηρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Να προχωρήσει σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις ακόμη και για μικροποσά.

Που έβαλε τις αστυνομικές κλούβες γύρω από το Μαξίμου για να μην πλησιάζουν οι ανάπηροι, οι συνταξιούχοι και οι καθαρίστριες.

Που αποδέχθηκε όποιο αίτημα είχαν οι Θεσμοί και ακόμη περισσότερα. Που πήρε σκληρά φορολογικά μέτρα χωρίς καν να της το ζητήσουν οι Βρυξέλλες.

Που εσκεμμένα, και με δήλωση του κ. Χουλιαράκη, έγιναν στοχευμένες περικοπές στη μεσαία τάξη.

Που διέλυσε την όποια επιχειρηματικότητα υπήρχε στη χώρα και τιμώρησε τους ελεύθερους επαγγελματίες με εξοντωτικές εισφορές.

Μια κυβέρνηση που επί τέσσερα χρόνια ήταν το αγαπημένο παιδί της τρόικας και ο καλύτερος συνομιλητής ξένων κι εγχώριων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Μια κυβέρνηση που κορόιδεψε πολλές φορές τον ελληνικό λαό με δήθεν «παράλληλα προγράμματα», αντίμετρα» και παροχές – ψίχουλα.

Που έκοψε 4 δις ευρώ από τους συνταξιούχους για να τους επιστρέψει 800 εκατ.

Και μια κυβέρνηση που έκλεινε τη μία αξιολόγηση πίσω από την άλλη, με τους δανειστές και τους… συντηρητικούς κύκλους να της δίνουν συγχαρητήρια και να την στηρίζουν μέχρι τέλους. Γιατί βεβαίως έπρεπε να κλείσει και η υπόθεση του Μακεδονικού.

Ντύνεται… Τσε Γκεβάρα

Σε μια ύστατη προσπάθεια να το παίξει Τσε Γκεβάρα ο Αλέξης Τσίπρας πήγε έξω από το Μαξίμου για να κηρύξει την επανάσταση στους αγαπημένους του θεσμούς.

Πρόκειται μάλλον για τους τελευταίους σπασμούς μιας κυβέρνησης που βλέπει ότι έχασε την εξουσία από δικά της τραγικά λάθη και παραλείψεις, και προσπαθεί να διασώσει ό,τι μπορεί.

Και πώς νομίζει ότι θα το πετύχει αυτό; Κάνοντας πόλεμο στους βολικούς εχθρούς.

Κι αυτή θα είναι πλέον η προεκλογική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Θα επιτεθεί στις Βρυξέλλες, στους Γερμανούς, μέχρι και τον Σόιμπλε θα «αναστήσει», στον Βέμπερ, στον Στουρνάρα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων, και φυσικά στον Μητσοτάκη που έρχεται για να… πιει το αίμα των Ελλήνων με το μπουρί της σόμπας.

Θα ήταν ένα αφήγημα που θα παρέπεμπε σε κωμωδία, αν η χώρα δεν έμπαινε σε μια προεκλογική περίοδο όπου θα είναι βαθιά πολωμένη. Τώρα που ο Τσίπρας έθεσε το δίλημμα της κάλπης, είναι σίγουρο ότι βγαίνουν και τα τσεκούρια του πολέμου.

Αυτό το δίλημμα που μοιάζει πολύ με εκείνο που είχε τεθεί στο δημοψήφισμα – ντροπή του 2015. Και τότε πάνω – κάτω ο Τσίπρας είχε μιλήσει για το δικό του σχέδιο και αυτό των συντηρητικών κύκλων των δανειστών.

Ο μπαμπούλας επανέρχεται

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι έριξε στο τραπέζι ο πρωθυπουργός τις απολύσεις στο Δημόσιο, τον γνωστό «μπαμπούλα» που έβγαζε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 2012 και μετά.

Σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους δημόσιους υπαλλήλους και κυρίως τους συμβασιούχους, ο κ. Τσίπρας υπονοεί ότι αν ο κόσμος ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις τους είναι εξασφαλισμένες, αν ψηφίσει Μητσοτάκη θα μείνει κόσμος χωρίς δουλειά.

Διλήμματα και απειλές από το παρελθόν που επιστρέφουν τη χώρα στο 2011, το 2012 ή και το 2015 όταν ο ίδιος ο Τσίπρας μετέτρεψε το όχι του ελληνικού λαού σε ναι, μέσα σε μόλις 17 ώρες διαπραγμάτευσης.

Είναι πλέον φανερό ότι η προεκλογική κινδυνολογία είναι το αφήγημα της κυβέρνησης να πάει στις κάλπες και να διεκδικήσει ο Τσίπρας ένα νέο… αντιμνημονιακό ρόλο.

Headlines