Παραφράζω, στον τίτλο μου, το «κουτσοί-στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα», το γνωστό αυτό λαϊκό απόφθεγμα, για ν’ αποφύγω τις παγίδες του ρατσισμού…

Και τώρα, στο θέμα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ομαδική τακτοποίηση θυγατέρων και αμέτρητων «κολλητών» του κυβερνώντος βαβυλωνιακού και συχνά φαυλοκρατικού μορφώματος, ξεπέρασε κάθε μεταπολεμικό προηγούμενο. Όχι τόσο με τις … «νόμιμες» μετατάξεις κ.α. (κοινό άλλωστε αμάρτημα όλων των κομμάτων), όσο για την επιλογή του χρόνου, για τις … «τακτοποιήσεις» αυτές. Δηλαδή τα τελευταία 24ωρα της λήγουσας κυβερνητικής θητείας.

Η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι της αηδίας γι’ αυτό το κατάντημα, ήταν η κυνική δημόσια παραδοχή της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου, αντιπροέδρου της Βουλής, ότι το …βόλεμα της κόρης της στη Βουλή, εντάσσεται στα κοινοβουλευτικά… ειωθότα!

Προσωπικά δεν εκπλήττομαι για τον κυνισμό αυτό. Διότι η εν λόγω κυρία λειτουργούσε υποδειγματικά τόσο στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας και των Επιτροπών ως προεδρεύουσα. Και όταν λέμε υποδειγματικά εννοούμε υποδειγματικά, για το κακώς-κάκιστα νοούμενο κομματικό συμφέρον των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Με λίγα λόγια, ως υποδειγματική κομματάρχισα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά βεβαίως τον συχνά μετατρεπόμενο σε αρχικομματάρχη αξιότιμο πρόεδρο κ. Νίκο Βούτση.

Δεν μ’ ενδιαφέρουν τα παραπέρα βιογραφικά αυτής της κυρίας, που με την προκλητική της ειρωνεία ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο αγένειας…

Και τώρα λίγα λόγια για τα ράμματα και τη γούνα των άλλων κομμάτων, στο ίδιο εννοείται θέμα.

Από την εποχή των προέδρων της Βουλής, Ροδόπουλου (Συναγερμός-ΕΡΕ) και του Παπασπύρου, του θρυλικού Παλάντζα, (στις κυβερνήσεις Ενώσεως Κέντρου, Αποστατών και ΝΔ), ίσαμε σήμερα, όλα σχεδόν τα κόμματα του Κοινοβουλίου έκαναν ανακωχή, ακόμα και στις σκληρότερες αντιπαραθέσεις-πολιτικές βεντέτες, μόνο και μόνο για την ισομοιρία τους, στους διορισμούς και στις μετατάξεις των «ημετέρων» και των κολλητών, στον μόνον αλώβητο από τις οικονομικές  κρίσεις οργανισμό του ελληνικού κράτους: στη Βουλή.

Ήταν και παραμένει παροιμιώδες το άτυπο συντεχνιακό σύμφωνο της σιωπής (omerta) όλων των κομμάτων, σε ό,τι αφορά εκατοντάδες, χωρίς εξετάσεις διορισμούς, με παχυλές αμοιβές και προκλητικά εργασιακά προνόμια.

Και όχι μόνον αυτά, αλλά οι απερχόμενοι Πρόεδροι της Βουλής, έχουν το δικαίωμα, σχεδόν ισοβίως, να διατηρούν πολυτελές και πλήρως εξοπλισμένο γραφείο στο Κοινοβούλιο, με αρκετούς μόνιμους υπαλλήλους, οι περισσότεροι των οποίων διορίσθηκαν ελέω μπάρμπα στην Κορώνη και όχι μέσω ΑΣΕΠ.

Αυτής της υπηρεσίας που την θεσμοθέτησε ο αείμνηστος Αναστάσιος Πεπονής, για να την αχρηστεύσουν στην πράξη όλες οι κυβερνήσεις (με σύμφωνη γνώμη σύμπαντος του πολιτικού κόσμου)… και το χειρότερο, αν κανείς αναζητήσει, από το τηλεφωνικό κέντρο της Βουλής, συγκεκριμένο υπάλληλο αυτών των γραφείων, ματαίως τον αναζητεί. Άρα, εδώ μιλάμε για καραμπινάτες αργομισθίες.

Βεβαίως και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, κάποιων δεκάδων υπαλλήλων και επιτελών του Κοινοβουλίου, που κυριολεκτικά τιμούν το λειτούργημά τους. Όμως αυτές οι εξαιρέσεις κυριολεκτικά πνίγονται από τους κανόνες της ντροπής…

Headlines