O Γιόχαν και η Μαριάν συναντιούνται στη σκηνή του θεάτρου Σημείο και αποφασίζουν να μας διηγηθούν τη ζωή τους. Μια σχέση πολυτάραχη, ένας μεγάλος έρωτας, ένας αποτυχημένος γάμος και πάνω από όλα μια αγάπη χωρίς όρια. Μόνο που για να φτάσουν να την παραδεχθούν ο ένας στον άλλο αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό η διαδρομή ήταν περιπετειώδης.

Ο Πέρης Μιχαηλίδης και η Ιωάννα Μακρή αναλαμβάνουν να μας συστήσουν τους δύο ήρωες του έργου «Σκηνές από ένα γάμο» και ο Νίκος Διαμαντής διευθύνει τέλεια αυτή την μικρή ορχήστρα ανθρώπων, συναισθημάτων και αποφάσεων ζωής.

Δύο υπάρξεις επίμονες, δυσπροσάρμοστες αλλά ταυτόχρονα εμμονικές, αδυνατούν να αλλάξουν τον εαυτό τους, απελπίζονται όταν διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να καταστούν αυτό που φαντάζονται, και αργούν να αντιληφθούν ότι ο δεσμός που τους κρατά συνδεδεμένους είναι η αγάπη.

Οι «Σκηνές από ένα γάμο» είναι όπως μας εξηγεί ο Πέρης Μιχαηλίδης «μια ταινία που γυρίστηκε το 1973 και στοιχειώνει κατά καιρούς τη ζωή μας. Είναι η ανατομία ενός γάμου, ενός έρωτα, ενός διαζυγίου, μιας επανασύνδεσης, όλα με βάση την αγάπη».

Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία που έμελλε να γίνει το έργο της ζωής του. Ο ίδιος ήταν τόσο αφοσιωμένος στον Γιόχαν και την Μαριάννα (Έρλαντ Γιόζεφσον και Λιβ Ούλμαν) που στο τέλος της ζωής τους επανήλθε στην ιστορία τους.

«Ο Μπέργκμαν είχε πει ότι δεν θα ξανασχοληθεί με το υλικό αυτό αλλά ήταν τελικά και η τελευταία δουλειά του, σηματοδοτώντας τη βάση με την οποία κινήθηκε σε όλη την καριέρα του. Την ανατομία ενός γάμος» αναφέρει ο κ. Μιχαηλίδης και συνεχίζει: «Όλη αυτή η δουλειά είναι αυτοβιογραφική και το σενάριο κινείται ανάμεσα στον ποιητικό ρεαλισμό με αναφορές στην φιλοσοφία του Σατρ».

Μια χρονογραμμή

Η παράσταση εκτυλίσσεται φαινομενικά ως μια «χρονογραμμή» που παρακολουθεί τη βιογραφία της σχέσης ανάμεσα στον Γιόχαν και τη Μαριάν από την πλασματική ασφάλεια του γάμου, στην απιστία, τον χωρισμό, την αυτονόμηση και την επανασύνδεση. Ποιο είναι όμως το μήνυμα που θέλει να περάσει ο σκηνοθέτης μέσα από την ιστορία του ζευγαριού;

«Μέσα από την διαδρομή των δύο, βλέπουμε ότι αποδομείται ο έρωτας, ο γάμος σαν πρόταση ζωής. Παρόλο που ο σκηνοθέτης έκανε πέντε γάμους ακολουθώντας το δόγμα ότι το να παντρεύεσαι είναι μια αισιόδοξη πρόταση» τονίζει ο κ. Μιχαηλίδης. «Όλοι οι γάμοι του όμως οδηγήθηκαν σε καταστροφικά διαζύγια».

Ο κ. Μιχαηλίδης αναφερόμενος στον Γιόχαν, τον ήρωα που ενσαρκώνει αναφέρει: «Πρόκειται για ένα τυπικό ήρωα του Μπέργκμαν. Ένα ήρωα που καταπιέζεται και εγκλωβίζεται μέσα στο γάμο. Κάνει την προσωπική του επανάσταση γνωρίζοντας μια νεαρή κοπέλα, οδηγείται στο διαζύγιο αλλά μετά από δύο χρόνια επιστρέφει και γνωρίζει την απόρριψη από την πρώην σύζυγό του. Οι δύο τους συναντιούνται πάλι μετά από 15 χρόνια με γνώμονα την αγάπη».

Όλο αυτό είναι ένα αυτοβιογραφικό ταξίδι το οποίο ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής σεβάστηκε απόλυτα. «Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι προσηλωμένη στο πνεύμα του Μπέργκμαν. Αυτό που αναδεικνύεται είναι η αναγκαιότητα και η ακατανίκητη ανάγκη για αγάπη» σχολιάσει ο κ. Μιχαηλίδης.

Ο ίδιος συνεχίζει: «Ο γάμος είναι ο τάφος του έρωτας. Είναι ένα μορφασμός και μετά ακολουθεί ένα χασμουρητό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χωρίζουν ποτέ, ακόμα και αν απομακρυνθούν γιατί τους ενώνει ένα υπόγειο ρεύμα, συνδέονται βαθιά με έναν ιδιαίτερο τρόπο».

Headlines