Αν κάποια διέξοδο μπορεί να βρει ο Πρωθυπουργός σε αυτήν την συγκυρία, είναι ο μόνος τρόπος: να καλλιεργήσει μία υπόγεια ανησυχία, ότι κάτι επίκειται, κάτι θα μπορεί να γίνει, κάτι να πυροδοτήσει μία ένταση.
Εχει περάσει κάτι περισσότερο από μία εβδομάδα από την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ζήτησε την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Ο λόγος τον οποίο προφασίστηκε, όσο αντιφατικός και αν ακούγεται, αφού έχει δημιουργήσει μία ισχυρή οικονομία με προοπτικές και δυναμική, ήταν να μην διαταραχθεί η πορεία της από μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Δεν ήταν κάποιο εθνικό ζήτημα, κάποιος κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια, κάποια απειλή.
Μόλις λίγες ημέρες αργότερα και χωρίς να έχει συντελεστεί κάτι δραματικό ή χειρότερο από όσα συνέβαιναν την προηγούμενη εβδομάδα, ο κ. Τσίπρας συγκαλεί ένα ΚΥΣΕΑ. Δεν είναι σαφές για ποιον λόγο. Επειδή μήπως ο Ερντογάν τα έβαλε με τον Μακρόν και του επιτέθηκε φραστικώς;
Εγινε καμία ασυνήθιστη στρατιωτική ενέργεια από την Τουρκία και δεν την πήραμε χαμπάρι;
Λένε ότι μπορεί να έχει αρχίσει γεωτρήσεις η Τουρκία στην Κυπριακή ΑΟΖ. Λένε. Δεν το ξέρουμε. Πάντως το πλωτό της γεωτρύπανο βρίσκεται εκεί εδώ και εβδομάδες.
Και τέλος πάντων, εκπρόσωποι αυτής της ίδιας κυβέρνησης δεν ήταν που πριν από μερικές εβδομάδες έλεγαν ότι δεν μπορεί να είμαστε μοναχοφάηδες και να αποκλείουμε την Τουρκία από τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου και ότι πρέπει να τους βάλουμε στο παιχνίδι;
Υπό αυτήν την έννοια, τι είναι αυτό που σήμανε συναγερμό την Κυριακή;
Βασίμως μπορεί κάποιος να υποθέσει, ότι τίποτε δεν δικαιολογεί τέτοιου τύπου αντιδράσεις.
Όχι ότι στο Αιγαίο δεν συμβαίνει τίποτε. Όμως αυτή η κυβέρνηση είναι που άνοιξε τους διαύλους επικοινωνίας με τον Ερντογάν για αυτό ακριβώς το θέμα των ενεργειακών αποθεμάτων. Υπό μία έννοια, έτσι άνοιξε και τις ορέξεις του. Αλλά αυτό είναι θέμα ερμηνείας.
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η επιχειρούμενη στροφή στην μονοθεματική συζήτηση περί ελληνοτουρκικών εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας;
Είναι τόσο προφανές, που δεν αξίζει να συζητείται και πολύ. Αν κάποια διέξοδο μπορεί να βρει ο Πρωθυπουργός σε αυτήν την συγκυρία, είναι ο μόνος τρόπος: να καλλιεργήσει μία υπόγεια ανησυχία, ότι κάτι επίκειται, κάτι θα μπορεί να γίνει, κάτι να πυροδοτήσει μία ένταση.
Φτηνά κόλπα, φτηνή διαχείριση, φτηνιάρικη σκηνοθεσία. Ακόμη και αν κάτι συμβαίνει, ακόμη και αν υπάρχει λόγος σύγκλισης του ΚΥΣΕΑ, ακόμη και αν πιστεύεις ότι ο Ερντογάν έχει κάποια σχέδια και θα τα ξανασκεφτεί βλέποντας τον Κουβέλη και την Παπακώστα να προσέρχονται στο Μαξίμου, δεν κάνεις δηλώσεις στο όρθιο κάτω από την νεραντζιά για το θέμα.
Πολύ απλά, δεν πείθεις κανέναν έτσι.
Υπάρχει όμως μία άλλη βάσιμη υποψία. Να συνειδητοποίησε ο κ. Τσίπρας πόσο λίγες ημέρες του έχουν απομείνει στο Μαξίμου. Και να βαριέται αφόρητα την Κουμουνδούρου και τις κουβέντες με τους κομματικούς.
Οπότε, να βρήκε μία ευκαιρία να επισκεφθεί και πάλι το γραφείο του στην Ηρώδου Αττικού 19. Να ένιωσε μία κάποια στέρηση.
«Οποιο μωρό παίρνει στα χέρια της να παθαίνει κάτι;» λέει για την Ειρήνη η γιαγιά του μωρού το οποίο επανέφεραν στη ζωή οι γιατροί στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο το 2016.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
