Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ζ’)

Το 467 π.Χ. ο Αισχύλος έγραψε τη Θηβαϊκή Τριλογία του (τετραλογία μαζί με το σατυρικό δράμα Σφιγξ) και την ανέβασε στη σκηνή. Οι τίτλοι και μόνο των έργων της τετραλογίας (Λάιος, Οιδίπους, Επτά επί Θήβας και Σφιγξ) φανερώνουν το στενό σύνδεσμο του περιεχομένου των τριών τραγωδιών και του σατυρικού δράματος.

Το μόνο σωζόμενο έργο της τετραλογίας είναι οι Επτά επί Θήβας. Για τον Λάιο και τον Οιδίποδα μπορούμε να υποθέσουμε ότι το περιεχόμενό τους συνίστατο από τα σταθερά στοιχεία του θρύλου: την πατροκτονία, το γάμο του Οιδίποδα με τη μητέρα του, την κατάρα που απευθύνει στους γιους του που γεννήθηκαν από το αιμομικτικό κρεβάτι, να μοιραστούν την κληρονομιά του με το σπαθί.

Στους Επτά επί Θήβας περιγράφονται η εκστρατεία των αργείων αρχηγών κατά της Θήβας και ο αλληλοσκοτωμός των δύο αδελφών, Eτεοκλή και Πολυνείκη, σε θανάσιμη αναμέτρηση, σύμφωνα με την κατάρα του Oιδίποδα.

Κεντρική ιδέα της τραγωδίας είναι η προγονική αμαρτία, η οποία βαρύνει το γένος των Λαβδακιδών —τη βασιλική γενιά των Θηβών—, και η πατρική κατάρα, που συντρίβει τα τέκνα.

H τραγωδία διαδραματίζεται στην επτάπυλη πόλη των Θηβών. Τα πρόσωπα του δράματος είναι ο Eτεοκλής (ο Πολυνείκης δεν εμφανίζεται στη σκηνή), ένας αγγελιαφόρος, η Aντιγόνη, η Iσμήνη και ένας κήρυκας.

Ο χορός αποτελείται από θηβαίες γυναίκες, οι οποίες, τρομαγμένες από τη βοή της μάχης, αναζητούν καταφύγιο σε ένα μεγάλο βωμό της πόλης ή σε ένα σύμπλεγμα βωμών των θεών που προστατεύουν την πόλη.

O Eτεοκλής εμφανίζεται ως ο υπεύθυνος προστάτης της πόλης του, αυτός που κρατά στα χέρια του το πηδάλιο του πλοίου της πολιορκημένης πολιτείας. Αντιμετωπίζει την ασυγκράτητη αγωνία των γυναικών του χορού, στέκεται απέναντι στη γυναικεία φύση, που συνιστά κίνδυνο σύγχισης.

Ακολουθεί ο διάλογος ανάμεσα στον Ετεοκλή και τον αγγελιαφόρο που κομίζει τα νεότερα: ο αγγελιαφόρος ονοματίζει και περιγράφει τον εχθρό που πρόκειται να επιτεθεί σε καθεμία από τις επτά πύλες της πόλης, ενώ ο Ετεοκλής απαντά με αντίστοιχες οδηγίες.

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Α’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Β’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Γ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Δ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ε’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος ΣΤ’)