Με την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων Επικρατείας της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισαν και οι τελευταίες εκκρεμότητες γύρω από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Αν θα ήθελε να κάνει κάποιος ένα crash test στα δύο ψηφοδέλτια θα είχε πολλά να πει. Και καλά και κακά για το πώς τα κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζουν ένα προνόμιο που τους προσφέρει το Σύνταγμα να «διορίζουν», επί της ουσίας κάποιους βουλευτές.

Κανείς δεν αμφισβητεί τη σοβαρότητα ή τη σπουδαιότητα των προσώπων που επελέγησαν, είτε σε εκλόγιμες είτε σε μη εκλόγιμες θέσεις. Όμως, όλο αυτό το παζάρι που γίνεται για να κλείσουν τα ψηφοδέλτια δείχνει ότι τα κόμματα παραμένουν προσηλωμένα σε μια παλαιοπολιτική νοοτροπία. Κι εξηγούμαστε:

Πρώτον: Επιλέγεται να βολευτούν στενοί συνεργάτες του αρχηγού. Κι αυτό κατά κύριο λόγο με το πρόσχημα ότι έχουν πολύ οργανωτική δουλειά και δεν μπορούν να τρέχουν να κάνουν προεκλογική εκστρατεία. Ετσι, ο Τάκης Θεοδωρικάκος από τη ΝΔ και ο Πάνος Σκουρλέτης με την Εφη Αχτσιόγλου από την άλλη, εμπίπτουν στην παραπάνω κατηγορία. Να είναι επιβράβευση για την προσπάθεια που κάνουν; Ακόμη κι έτσι δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι αρεστό στους πολίτες ο διορισμός στενών συνεργατών του κάθε αρχηγού.

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να έχουν βουλευτική έδρα σώνει και καλά οι στενοί συνεργάτες αποστερώντας ίσως από κάποια άξια μέλη της κοινωνίας, καθηγητές, πανεπιστημιακούς, ανθρώπους της αγοράς, τη δυνατότητα να προσφέρουν στα κοινά από μια εκλόγιμη θέση;

Εντάξει, ο κ. Θεοδωρικάκος δεν έχει υπάρξει ξανά βουλευτής. Όμως, ο Πάνος Σκουρλέτης γιατί θα πρέπει να «κληρονομήσει» μια θέση στη Βουλή; Ποια ήταν η προσφορά του ως υπουργός στα τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ;

Η δε κ. Αχτσιόγλου θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια νέα πολιτικός, με λαμπρό μέλλον και καλώς μπαίνει στο Κοινοβούλιο. Όμως, ακόμη κι αυτή η επιλογή για τη δεύτερη θέση μάλιστα είναι προϊόν συμβιβασμών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ή προσωπικών επιλογών του Τσίπρα που δεν ρώτησε και κανέναν γι’ αυτό.

Βασιλικός, Αχτσιόγλου, Σκουρλέτης, Φλαμπουράρης

Και πάμε στους επικεφαλής των ψηφοδελτίων. Τόσο ο Βασίλης Βασιλικός, όσο και ο Παναγιώτης Πικραμμένος είναι αξιοσέβαστα πρόσωπα. Πετυχημένοι στο χώρο τους, με προσφορά στον τόπο, ο καθένας στο δικό του μετερίζι.

Και ασφαλώς επελέγησαν με συγκεκριμένα κριτήρια. Ο γνωστός συγγραφέας επειδή ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να κρατήσει τα αριστερά του προσχήματα και να κινητοποιήσει έναν κόσμο που βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον ως «δεξιό» κόμμα.

Ο δε πρώην ανώτατος δικαστής, πρώην πρωθυπουργός, επειδή ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να δείξει ότι άδικα διώχθηκε για την υπόθεση της Novartis. Ότι είναι ένα σύμβολο της αλαζονείας και της εκδικητικής μανίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, και οι δύο επικεφαλής των ψηφοδελτίων φαντάζουν ως παλιές, δοκιμασμένες συνταγές. Καμιά πρωτοτυπία δε βρίσκει κανείς στην επιλογή τους, τα κόμματα κινήθηκαν σε γνωστούς δρόμους, δεν ρίσκαραν με ανθρώπους νέους, πετυχημένους ή με προφίλ που θα επιτρέπει στους πολίτες να τους θαυμάσουν για όσα πρόκειται να πετύχουν.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα μπορούσαν να επιλέξουν νέους ανθρώπους, με αναφορές και στη νέα γενιά που πρέπει να επιστρέψει στα κοινά, αλλά απέχει γιατί δεν βρίσκει οράματα στα κόμματα.

Η safe επιλογή των κυρίων Βασιλικού και Πικραμμένου μοιάζει πολύ συνηθισμένη, πολύ political correct, δεν δίνει στους πολίτες την αίσθηση της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού, και κυρίως της Βουλής.

Πικραμμένος, Γιαννάκου, Θεοδωρικάκος, Γεραπετρίτης

Όπως και επιλογές όπως αυτές της κ. Αχτσιόγλου, του Π. Σκουρλέτη, της Μ. Γιαννάκου, του Θ. Σκουληκάκι (πρώην συνεργάτη της Ντόρας Μπακογιάννη) που θα βρίσκονται σίγουρα στη Βουλή. Δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα, αλλά κυρίως με την αίσθηση ότι τα κόμματα δεν τολμούν να κάνουν τομές και να δείξουν ότι ξεφεύγουν από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες.

Τι μπορεί π.χ. να προσφέρει στα 80 συν ο Αλέκος Φλαμπουράρης; Γιατί να πάρει τη θέση ενός νέου ανθρώπου, με όρεξη για προσφορά στα πολιτικά της χώρας;

Ελπιδοφόρες είναι οι επιλογές αλλά σε μη εκλόγιμες θέσεις ορισμένων ανθρώπων που έχουν πετύχει στο χώρο τους, που μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση.

Όπως, από τον ΣΥΡΙΖΑ, της Κ. Κούνεβα, του Νάσου Ηλιόπουλου, του Κώστα Καλδάρα, της Ρέας Γαλανάκη. Και από τη ΝΔ των κυριών Λοίζου και Τριανταφυλλοπούλου, της Κ. Μπότσιου κ.λπ.

Τα ψηφοδέλτια Επικρατείας, είτε πρόκειται για εκλόγιμες θέσεις, είτε όχι, πρέπει να αποπνέουν ανανέωση, διάθεση για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, τόσο σε πρόσωπα όσο και σε ιδέες. Στην πλειοψηφία τους τα κόμματα επιλέγουν να κάνουν πολιτικές χάρες σε κολλητούς και συνεργάτες, να κλείνουν κομματικές «τρύπες» ή να προσπαθούν να αναδείξουν ένα προφίλ που καμιά σχέση δεν έχει με την καθημερινότητα.

Το αν η ΝΔ σέβεται τη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς, πρέπει να το αποδεικνύει καθημερινά κι όχι απλά με την επιλογή του Πάνου Πικραμμένου, ο οποίος και αξιόλογος είναι και όφειλε το πολιτικό σύστημα να τον αποκαταστήσει.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ για να επιστρέψει στις ρίζες του και να ξαναθυμηθεί ότι πάνω απ’ όλα ήταν αριστερό κόμμα, δεν αρκεί μόνο να βάζει τον Βασίλη Βασιλικό στα έδρανα της Βουλής. Αλλωστε, όταν έχεις κυβερνήσει 4 χρόνια με ακροδεξιούς, ρατσιστές και ψεκασμένους ο συγγραφέας του «Ζ» δεν μπορεί να γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Τα κόμματα πρέπει να τολμούν. Εφόσον το εκλογικό σύστημα δίνει «δώρο» κάποιες θέσεις στη Βουλή μέσω του Επικρατείας, τα πρόσωπα που επιλέγονται θα πρέπει να δίνουν έναν διαφορετικό τόνο. Κυρίως, να μην εμφανίζονται τα κόμματα, όλα τα κόμματα, ότι κάνουν παζάρια, ότι το «νταραβέρι» είναι το βασικό στοιχείο για να «χτίσουν» ένα ψηφοδέλτιο και μπαίνουν και ορισμένα άλλα πρόσωπα, άξια, σαν «γλάστρες».

Ακόμη και στα άλλα κόμματα να πάμε, θα δούμε πάνω – κάτω την ίδια νοοτροπία. Το ΚΙΝΑΛ επέλεξε για επικεφαλής τον Γιώργο Καμίνη, «καμμένο» πολιτικά λόγω της θητείας του στο δήμο της Αθήνας, και μόλις τέταρτο σε ψήφους στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Και στη συνέχεια η «συμφωνία» για να μπει κάποιος από την παλιά ΔΗΜΑΡ, ο Θ. Μαργαρίτης και τρίτος ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος, Π. Χριστίδης. Καμιά έμπνευση.

Το ΚΚΕ επέλεξε την Αλέκα Παπαρήγα που την τιμά βεβαίως όπως της πρέπει, αλλά που στερεί μια θέση στη Βουλή από έναν νέο κομμουνιστή.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ακριβώς ότι τα κόμματα δεν τολμούν να ακολουθήσουν κάτι διαφορετικό στα ψηφοδέλτια Επικρατείας, κάτι που θα σηκώσει τον κόσμο από τους καναπέδες του.

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ

1. ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ), Συγγραφέας

2. ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ, Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

3. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ), Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

4. ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Υπουργός Επικρατείας

5. ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, Οικονομολόγος

6. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝ-ΠΑΝ), Δημοσιογράφος

7. ΜΟΣΚΩΦ ΚΑΛΛΙΟΠΗ, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

8. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, πρώην Υφυπουργός Εργασίας

9. ΚΟΥΝΕΒΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΚΑ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ), πρώην Ευρωβουλεύτρια

10. ΚΑΛΔΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Μουσικοσυνθέτης –Εικαστικός

11. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ , Βουλευτής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

12. ΓΑΛΑΝΑΚΗ–ΚΟΥΒΕΛΑ ΡΕΑ, Συγγραφέας

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ

1. Παναγιώτης Πικραμμένος, πρώην πρωθυπουργός
2. Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην υπουργός
3. Γιώργος Γεραπετρίτης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
4. Τάκης Θεοδωρικάκος, Συντονιστής στρατηγικού σχεδιασμού ΝΔ
5. Χρήστος Ταραντίλης, Καθηγητής Διοικητικής Επιστήμης
6. Θόδωρος Σκυλακάκης, Οικονομολόγος
7. Μίνα Γκάγκα, Πνευμονολόγος
8. Κωνσταντίνα Μπότσιου, Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής
9. Ανάργυρος Μαριόλης, Διευθυντής του κέντρου Υγείας Αρεόπολης
10. Βασιλική Λοΐζου, Στέλεχος της Δημόσιας Διοίκησης
11. Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου, Επιχειρηματίας
12. Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Ηθοποιός- Σκηνοθέτης

Headlines