Το συντομότερο ανέκδοτο: ο ΣΥΡΙΖΑ κατά του νεοφιλελευθερισμού

Στην πολιτική δεν ισχύει μόνο το «είσαι ότι δηλώσεις», αλλά και το «οι άλλοι είναι όπως εσύ τους ορίζεις».

Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές.

Αντιμέτωπος με την εκλογική συντριβή επειδή εφάρμοσε ένα σκληρό μνημόνιο και πρόδωσε τη λαϊκή εντολή, προσπαθεί να φτιάξει έναν μπαμπούλα.

Ο μπαμπούλας αυτός λέγεται «νεοφιλελευθερισμός».

Σύμφωνα με το παραμυθάκι που κατασκεύασαν στου Μαξίμου η ΝΔ δεν πρέπει να έρθει στην εξουσία γιατί είναι «νεοφιλελεύθερη».

Όμως, απέναντι στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού της ΝΔ, υποτίθεται ότι το ανάχωμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ανάχωμα; Σιγά μην είναι και Σινικό Τείχος.

Γιατί πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατά του νεοφιλελευθερισμού.

Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός;

Είναι η πολιτική αντίληψη που θέλει να ενισχύσει την «ελεύθερη αγορά» απέναντι στο κράτος, θέλει να περιορίσει τον δημόσιο τομέα μέσα από ιδιωτικοποιήσεις, επιδιώκει να μπουν ιδιώτες στην παιδεία την υγεία, θέλει μείωση των δημόσιων δαπανών μαζί με φοροαπαλλαγές και υποστηρίζει ότι οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να γίνουν ακόμη πιο ελαστικές και να είναι οι εργοδότες και όχι οι συλλογικές συμβάσεις ή η εργατική νομοθεσία που ορίζουν τις αμοιβές και τους όρους της εργασίας.

Σε ποιο βαθμό είναι αντίθετος σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Σε κανένα!

Ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ, αυτός που κυβερνά τεσσερισήμισι χρόνια και όχι ο «φανταστικός ΣΥΡΙΖΑ» που έχουν στο μυαλό τους διάφορα στελέχη που πιστεύουν ότι είναι φοβεροί και τρομεροί επαναστάτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να εφαρμόσει και αυτός την «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», δηλαδή την απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων.

Πούλησε τα αεροδρόμια, πούλησε τα λιμάνια, δεν ακύρωσε την «επένδυση» στο Ελληνικό, προετοιμάζει την πώληση της ΔΕΗ και άλλων ΔΕΚΟ, έδωσε όλη τη δημόσια περιουσία στο «Υπερταμείο».

Μείωσε το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να μπορεί να πετύχει στόχους «δημοσιονομικής πειθαρχίας».

Άφησε ανέπαφη την βιομηχανία της ιδιωτικής υγείας και της ιδιωτικής παιδείας.

Θεωρεί ότι ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία και τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Αρνήθηκε να επαναφέρει πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις για τους εργαζομένους.

Κράτησε τους μισθούς σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα.

Αύξησε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ελαστική και επισφαλή εργασία.

Και εάν κυβερνήσει ο Τσίπρας τι έχει υποσχεθεί: μείωση της φορολογίας για να έρθουν επενδύσεις, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, ολοκλήρωση των επενδύσεων και προφανώς πλήρη αποπληρωμή του χρέους.

Πάνω από όλα έχει δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει να κάνει ό,τι του υπαγορεύει η Τρόικα

Όλα αυτά είναι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Ας κόψουν επομένως το δούλεμα εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι η ΝΔ είναι όντως νεοφιλελεύθερη δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «αντινεοφιλελεύθερος».

Ούτε αριστερό ούτε προοδευτικό ανάχωμα στο νεοφιλελευθερισμό είναι, αλλά παραλλαγή του.

Μόνο που η χώρα αξίζει κάτι καλύτερο από τον νεοφιλελευθερισμό με (ολίγον) «ανθρώπινο πρόσωπο» που υπόσχεται ο Τσίπρας και η παρέα του.