Μία συνέντευξη από καρδιάς παραχώρησε η Φώφη Γεννηματά στον Αρη Καβατζίκη και το Πρωινό.

Η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ προχώρησε σε προσωπικές εξομολογήσεις, μιλώντας για τις προσπάθειες να κάνει παιδί, τις εξωσωματικές, τον καρκίνο καθώς και πώς κατάφερε να τον νικήσει.

Ο αγώνας μου για να γίνω μητέρα κράτησε 10 χρόνια

«Όταν ήμουν 22 χρονών στον πρώτο μου γάμο, μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε παιδιά, μας το απέκλεισαν. Είπα ότι δεν το βάζω κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά και ξεκίνησα έναν πάρα πολύ μεγάλο αγώνα που κράτησε 10 χρόνια και τελικά ήρθε η Αιμιλία στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα.

Αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε την διαδικασία και τότε έμεινα έγκυος στην Αιμιλία. Ήταν η τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής που κάναμε. Μετά, τα άλλα δύο μου παιδιά ήρθαν φυσιολογικά. Είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν στη ζωή».

Η μητέρα μου αρρώστησε πρώτη, ήταν 44 ετών, έζησε 10 χρόνια πολεμώντας τον καρκίνο, δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου να κάνει θεραπείες, ήμασταν συνέχεια στα νοσοκομεία και ενώ αντιμετωπίζαμε αυτό το πρόβλημα με τη μητέρα μου, δυστυχώς στην πορεία αρρώστησε και ο πατέρας μου. Νομίζω ότι επηρεάστηκαν και οι δύο πάρα πολύ από αυτή την εξέλιξη. Τους χάσαμε μέσα σε 7 μήνες και τους δύο.

Αν έμενα στο γιατί σε μένα όταν μου χτύπησε ο καρκίνος την πόρτα,  ίσως να μη ζούσα σήμερα

Μετά από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν εγώ 44 ετών, αρρώστησα επίσης και μετά από λίγα χρόνια η αδερφή μου. Αλλά δόξα τω Θεώ, είμαστε εδώ, είναι όλα καλά. Η πρώτη αντίδραση όλων των ανθρώπων είναι «γιατί σε μένα;», είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά αν μείνεις σε αυτή την αντίδραση δεν θα τη βγάλεις καθαρή στο τέλος. Πρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα, να φύγεις γρήγορα από αυτή τη λογική. Αν έμενα στο γιατί σε μένα, δεν θα είχα 3 παιδιά και ίσως να μη ζούσα σήμερα».

Φώφη Γεννηματά: Δυσκολεύτηκα να μιλήσω στην κόρη μου μετά το χειρουργείο

«Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι.

Τα μικρά μου παιδιά δεν είχαν καταλάβει, αργότερα μιλήσαμε γι’ αυτό. Μια από τις δυσκολότερες στιγμές ήταν όταν μετά από το χειρουργείο χρειάστηκε να μιλήσω στην Αιμιλία, η οποία ήταν τότε 9,5 ετών. Στα παιδιά πρέπει να λες την αλήθεια και την είπα».

Headlines