Η Μυρσίνη Μαργαρίτη μιλάει στο in.gr για τον απαιτητικό της ρόλο στην «Αλτσίνα»

Οι Μουσικοί της Καμεράτας και ο Γιώργος Πέτρου επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών με το μουσικό είδος που τους έχει κάνει διάσημους σε όλο τον κόσμο, την όπερα του 18ου αιώνα.

Έχοντας παρουσιάσει πολυβραβευμένες παραγωγές σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ της Ευρώπης, ξεκινούν ένα νέο ταξίδι στον μαγικό κόσμο της Μπαρόκ όπερας, ετοιμάζοντας μια εντυπωσιακή νέα παραγωγή της όπερας Αλτσίνα (Alcina) του Χαίντελ.

Η Αλτσίνα πρωτοπαρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία στο Λονδίνο το 1735, όταν ο Χαίντελ ήταν στο απόγειο της δόξας του. Μέσα στον 20ό αι., η υπέροχη μουσική της και οι μεγάλες δραματικές απαιτήσεις των ρόλων έφεραν το έργο στις σκηνές των μεγαλύτερων θεάτρων του κόσμου, καθιστώντας το μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες της Μπαρόκ εποχής.

Η Μυρσίνη Μαργαρίτη, διάσημη υψίφωνος με σπουδαίους ρόλους στο ενεργητικός της, υποδύεται την Μοργκάνα, αδερφή της Αλτσίνα και μας μιλάει για τις απαιτήσεις αυτού του σπουδαίου ρόλου.

Σχεδόν 300 χρόνια μετά την πρώτη της παρουσίαση στο Λονδίνο, πόσο επίκαιρη είναι σήμερα η Alcina;

Ο έρωτας, η αγάπη, η εξουσία,  η προδοσία, η αυτοκαταστροφή είναι θέματα που δεν παύουν ποτέ να είναι επίκαιρα. Και η όπερα Αλτσίνα μέσω όλων των χαρακτήρων που εμπεριέχει, σκιαγραφεί πολλών ειδών σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.  Με κέντρο βέβαια την καταστροφή της δύναμης της σαγηνευτικής μάγισσας λόγω του έρωτα της προς τον Ρουτζέρο.

Με πιο τρόπο την έχει προσεγγίσει σκηνοθετικά και μουσικά ο Γιώργος Πέτρου;

Στην σκηνοθεσία του Γιώργου Πέτρου εμπλέκεται ο κόσμος του μπαρόκ με το σήμερα. Ενώ είναι πολύ ενδιαφέρον το τέλος της παράστασης το οποίο όμως δεν θα σας το αποκαλύψω! Για μένα το μεγάλο πλεονέκτημα είναι το ότι λόγω της διπλής ιδιότητας του, καταφέρνει συνδυάζοντας την μουσική και την σκηνοθεσία, κάτι το οποίο γίνεται ένα με ένα μοναδικό τρόπο, να δώσει όλο το βάθος των χαρακτήρων και του δράματος του έργου, με πολύ καθαρή αίσθηση του θεατρικού κώδικα της μουσικής.

Πως είναι η εμπειρία συνεργασίας με την Καμεράτα;

Η Καμεράτα είναι μια ορχήστρα που αγαπώ πολύ και συνεργάζομαι μαζί της σχεδόν από τα πρώτα της βήματα στον συναρπαστικό κόσμο της μπαρόκ μουσικής με όργανα εποχής. Πάντα με εντυπωσιάζει το πάθος και η όρεξη για μουσική,  που οδηγούν σταθερά σε ένα υψηλό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, παρά τα ατελείωτα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Η αλαζονεία της πρωταγωνίστριας ήταν η αιτία της καταστροφής της;

Όχι. Ο έρωτας της για τον Ρουτζέρο. Η Αλτσίνα όσο δεν ερωτευόταν τους εραστές της, είχε τον έλεγχο, τους χειριζόταν αυτή όπως ήθελε όλους. Όταν ερωτεύτηκε πραγματικά όμως δεν μπορούσε πια να το κάνει και οι δυνάμεις της δεν την υπάκουαν πια. Βρίσκω μια τρομερή αναλογία στην πραγματική ζωή, χωρίς φίλτρα και ξόρκια. Υπάρχουν άνθρωποι μαγευτικοί που χειρίζονται τους άλλους σύμφωνα με το συμφέρον τους, όταν όμως οι ίδιοι ερωτευτούν και δεν μπορούν να έχουν τον έλεγχο των πραγμάτων βρίσκονται  αυτοί έρμαια του δικού τους  πάθους.

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας και για την υπόθεση. Τις απαιτήσεις και τις προκλήσεις έχει; 

Υποδύομαι την Μοργκάνα, την αδελφή της Αλτσίνα, επίσης μάγισσα. Ένας πιο ελαφρύς και χαριτωμένος ρόλος, ειδικά στην συγκεκριμένη παραγωγή, όπου σύμφωνα με την ματιά του Γιώργου Πέτρου, η Μοργκάνα, μετά από κάποιες περιπέτειες ξαναγυρνά στον αγαπημένο της με αληθινή μεταμέλεια. Φωνητικά ο ρόλος είναι από τους πιο απαιτητικούς του έργου, με πολύ δεξιοτεχνικές απαιτήσεις.  Όσο για την υπόθεση, εν ολίγοις, η Αλτσίνα απορρίπτει τους εραστές που δεν την ικανοποιούν, μεταμορφώνοντας τους σε ζώα, πέτρες και φυτά. Ώσπου βρίσκει τον έρωτα στον Ρουτζέρο οποίος με την σειρά του μαγεύεται από αυτήν. Μετά την προδοσία του Ρουτζέρο όμως, ο οποίος διαλέγει να επιστρέψει στην γυναίκα του και στο καθήκον, η μάγισσα, βαθιά ερωτευμένη χάνει τις δυνάμεις της. Η αγάπη μπορεί να μας σώσει, ο έρωτας όμως μπορεί και να μας καταστρέψει.  Ο Ρουτζέρο σώζεται, η Αλτσίνα όχι.