Ας κοιτάξουμε επιτέλους μπροστά

Ομολογουμένως διαφορετική ήταν η τελετή ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, σε σχέση με τα όσα είχαμε δει τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια.

Οι στιλιστικές ακρότητες έλειψαν, τα χαμόγελα ήταν μετρημένα και στην ατμόσφαιρα υπήρχε αυτή η περίεργη αίσθηση της επιστροφής στην κανονικότητα.

Στην προηγούμενη περίοδο κάθε τελετουργικό έμοιαζε με μία περιπέτεια. Τα ευτράπελα σε κάθε ορκωμοσία κυβέρνησης είτε επί τη αναλήψει καθηκόντων, είτε έπειτα από ανασχηματισμούς ήταν σχεδόν κανόνας. Όλα αυτά είχαν κουράσει και η στροφή στην ομαλότητα έμοιαζε να είναι μία αναγκαιότητα για όλους.

Ως πρώτο δείγμα, η ορκωμοσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη κάλυψε αυτήν την ανάγκη.

Τώρα μένει κάτι πολύ πιο κρίσιμο. Η επιβεβαίωση των προσδοκιών στην πράξη.

Προϋποθέσεις υπάρχουν, συνθήκες έχουν διαμορφωθεί, η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει πίσω της μία μακρά περίοδο περιπέτειας. Εχει κουραστεί, έχει σχεδόν εξαντληθεί.

Καλό θα είναι η νέα κυβέρνηση να πράξει τα δέοντα. Το βασικότερο εξ αυτών είναι να ανταποκριθεί στην αποστολή που διεκδίκησε και η οποία εν τέλει της ανατέθηκε: να κυβερνήσει, να αναδιατάξει την χώρα, να διαμορφώσει προϋποθέσεις και συνθήκες στοιχειώδους προόδου και ηρεμίας.

Πέραν της πρώτιστης ευθύνης της, η οποία δεν είναι άλλη από την εκτέλεση της αποστολής, έχει και μία άλλη, διόλου αμελητέα. Σχετίζεται αυτή με την συνολική προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας. Ούτε κάθε κυβερνητική ενέργεια και πρωτοβουλία πρέπει να έχει χαρακτηριστικά ανδραγαθήματος, ούτε η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να συνεχιστεί με τους όρους της προηγούμενης περιόδου.

Στο πεδίο αυτό ευθύνη έχει και η αντιπολίτευση, αλλά αυτό είναι μία άσκηση που θα απαιτήσει αρκετά πολιτικά φροντιστήρια μέχρις ότου λυθεί. Πάντως ήδη ο εξάδελφος του Πρωθυπουργού φρόντισε να μας ενημερώσει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται στους δρόμους»…

Από εδώ και στο εξής, όλα πρέπει να αλλάξουν. Χωρίς διακηρύξεις, χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς φανφάρες, η νέα κυβέρνηση της χώρας καλό θα είναι να προχωρήσει στις ράγες που έβαλε και προεκλογικά. Να αποφύγει την έξαψη των πολιτικών παθών, να αντισταθεί στις φιτιλιές που ενδεχομένως θα βάλει η αξιωματική αντιπολίτευση, να κοιτάξει την δουλειά της και να αφήσει τους επίδοξους ταραχοποιούς στην μοναξιά τους. Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο έχει λησμονηθεί: η ευθύνη για την διαφύλαξη της τάξης και η αποτροπή της ταραχής και της αναστάτωσης.

Πιθανώς και να μην είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Όμως δεν είναι ακατόρθωτο και πάντως είναι απαραίτητο.

Υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια, μία αρχή θα πρέπει να παγιωθεί στην χώρα: ας ασκηθεί επιτέλους μία πολιτική και ας διεξαχθεί μία συζήτηση εντός θέματος. Με θέμα τα ζητούμενα και την επίτευξή των στόχων και όχι τον Αρη Βελουχιώτη και τον Ανδρέα Παπανδρέου ή την πολιτική προϊστορία της χώρας.

Με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο η Ελλάδα κινείται σε μία τροχιά διαφορετική από την υπόλοιπη Ευρώπη και ενδεχομένως και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνει πίσω της την λαϊκιστική έξαρση, στέλνει στον αγύριστο την ακροδεξιά και μοιάζει αποφασισμένη να κοιτάξει μπροστά.

Ας φροντίσουν οι φέροντες την ευθύνη να την οδηγήσουν εκεί.