Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και ο Μπίσμαρκ

Αν ο Μητσοτάκης θέλει να πετύχει εκεί όπου απέτυχε ο Τσίπρας, δεν έχει παρά να «θυμηθεί» τα λόγια του Μπίσμαρκ: «Μόνο ένας ανόητος μαθαίνει από τα λάθη του. Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη των άλλων». Και ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος του προκατόχου του; Οτι γονάτισε, οικονομικά, τη ραχοκοκαλιά του εκλογικού σώματος, τη μεσαία τάξη. Και πώς τη γονάτισε; Κάνοντας συνεχείς παραχωρήσεις: α) στους θεσμούς και β) στη δική του εκλογική πελατεία.

Μόνο που ο Τσίπρας σήμερα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και στην Πλατεία Κουμουνδούρου και διαχειρίζεται καθημερινά την εκνευριστική γκρίνια, που φέρνει η πολιτική – και όχι μόνο – φτώχεια, ενώ:

α) οι θεσμοί βρίσκονται στη θέση τους και συζητούν με τους νέους υπουργούς, ενώ

β) η εκλογική του πελατεία μπορεί να είναι ευχαριστημένη από τα πεπραγμένα του, την τελευταία τετραετία, αλλά είναι τέτοια και τόση που δεν αρκούσε για να τον «κρατήσει» άλλα τέσσερα χρόνια στο Μαξίμου.

Βεβαίως, πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι κάποια στιγμή κατάλαβε το λάθος του, μόνο που ήταν πολύ αργά. Προσπάθησε να στρίψει το καράβι, δίνοντας κίνητρα και μοιράζοντας υποσχέσεις στους «μεσαίους», αλλά φευ δεν προλάβαινε.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα τα παραπάνω; Για ένα λόγο: Μαθαίνουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση αποφάσισε να τεμαχίσει το φορολογικό νομοσχέδιο που ετοίμαζε και να το πλασάρει σε τρεις φάσεις, αφήνοντας για αργότερα τις βασικές φορολογικές μειώσεις προς όλους εκείνους που ψήφισαν την παρούσα κυβέρνηση για να τις κάνει άμεσα. Κι αυτό, για να κρατήσει τις ισορροπίες με τους δανειστές.

Μόνο που στην κυβέρνηση φαίνεται να αγνοούν δύο πράγματα:

1. Ο,τι ρηξικέλευθο θέλεις να κάνεις, πρέπει να το κάνεις στην αρχή της θητείας σου, όταν η ισχυρή λαϊκή εντολή είναι νωπή και οι θεσμοί πιο στριμωγμένοι πολιτικά, αφού, όπως έχει διδάξει η πρόσφατη εμπειρία

2. υπάρχει ο κίνδυνος στην πορεία να μπλεχθείς στον κυκεώνα μιας ατέρμονης διαπραγμάτευσης, που θα σε βυθίζει σε ένα ατελείωτο και ενίοτε χωρίς σκοπό, πολλές φορές, κυνηγητό της «ουράς» σου.

Συνεπώς, η κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει στην άμεση εφαρμογή της πολιτικής της και να μάθει από τα λάθη των προκατόχων της, που στην προσπάθειά τους να είναι αρεστοί στους «ξένους» έχασαν τον δρόμο και την ψυχή τους. Και μαζί έχασαν και τις εκλογές και διαχειρίζονται τώρα τη μιζέρια τους.