Οδύνη στο μνημόσυνο της Σούζαν Ίτον – Βαρύ το κλίμα στη Γερμανία

Σε κλίμα οδύνης τελέστηκε στη Γερμανία το μνημόσυνο της Σούζαν Ίτον.

Η Αμερικανίδα βιολόγος που ήταν παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών, βρήκε τραγικό θάνατο στα Χανιά, όταν ο καθ΄ομολογίαν δολοφόνος της, τη χτύπησε με το αυτοκίνητο, τη βίασε τρεις φορές και στη συνέχεια την πέταξε σε καταφύγιο.

Ο 27χρονος αγρότης και γιος ιερέα που ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, περιέγραψε με σοκαριστικό τρόπο στην ομολογία του πώς επιτέθηκε στην 60χρονη επιστήμονα, την οποία συνάντηση τυχαία την ώρα που εκείνη έκανε τζόκινγκ στην περιοχή.

«Το παρών» στο μνημόσυνο της Suzanne Eaton έδωσαν συνάδελφοί της από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, όπου εργαζόταν η αμερικανίδα βιολόγος.

«Είμαστε βαθιά σοκαρισμένοι από το τραγικό γεγονός. Η Σούζαν ήταν μια εξαίρετη επιστήμονας, αξιαγάπητη σύζυγος και μητέρα, όπως και αθλήτρια. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος», έγραφε η ανακοίνωση που εξέδωσε το Ινστιτούτο Πλανκ μετά το μοιραίο περιστατικό.

Το Ινσιτούτο, όπως αναφέρει το star,  δημιούργησε μία σελίδα προς τιμήν της 60χρονης επιστήμονα. Σε αυτήν υπάρχουν τα συγκλονιστικά σημειώματα της οικογένειάς της.

«Η Σούζαν ήρθε στον κόσμο παραμονές Χριστουγέννων του 1959» γράφει η μητέρα της, Γκίλντα, προσθέτοντας πως ήταν το δικό της χριστουγεννιάτικο δώρο, καθώς είχε γεννηθεί στις 23 Δεκεμβρίου. «Η Σούζαν είχε ασίγαστο ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της, αγαπούσε τα βιβλία και τη μουσικά, συνδύαζε τη ζωηρή φαντασία με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα. Η Σούζαν κατάφερε πολλά. Ήταν ακούραστη κηπουρός, πιανίστα, είχε μαύρη ζώνη στο τάε κβο ντο, ήταν αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα προσέφερε πολλά στην επιστήμη της, τη βιολογία.

Στην ίδια σελίδα, ο γιος της Suzanne, Max, γράφει:

«Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλά είχε επιτύχει αυτή την ισορροπία, όταν άλλες μητέρες γύρω μου ασχολούνταν αποκλειστικά με τη φροντίδα των παιδιών τους, αλλά καμιά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη δική μου μητέρα. Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, υποστήριξε οτιδήποτε έβλεπε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργεια μου έχει κολλήσει μέχρι σήμερα. Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητά της ως επιστήμονα άρχισε να με γεμίζει. Είχα πάντα απορίες και ερωτήσεις και εκείνη ανταποκρινόταν με ενδιαφέρον σε όποιο ζήτημα της έθετα. Πολλές φορές έτυχε να συζητήσω μαζί της κάποιο θέμα που με απασχολούσε στη διάρκεια των σπουδών μου και εκείνη μέσα σε λίγες ημέρες μάθαινε εξίσου καλά το αντικείμενο με τους καθηγητές μου» γράφει και συνεχίζει:

Η μητέρα μου όμως, ήταν κάτι περισσότερο από επιστήμονας. Η αγάπη της για τη μουσική την έκανε να λάμπει. Έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από εκείνη και τον πατέρα μου να παίζουν ντουέτα στο πιάνο, γεμίζοντας το σπίτι μας με έναν όμορφο, χαρούμενο ήχο που ήταν κάτι μοναδικό γι ‘αυτούς, και εγώ θα αγαπώ για πάντα αυτή την ανάμνηση