Γυναίκες στην πολιτική και σεξισμός

Από τα πρώτα κιόλας 24ωρα της νέας κυβέρνησης, η αντιπολίτευση βρήκε το πρόσωπο που θα αγαπάει να μισεί για τους επόμενους μήνες. Η νέα υφυπουργός Εργασίας, η 32χρονη Δόμνα Μιχαηλίδου, «κέρδισε» τον ρόλο για έναν βασικό λόγο. Δεν είχαν τίποτα κραυγαλέο να της προσάψουν. Δεν ήταν «φορετή», δεν ερχόταν από το πουθενά όπως άλλες, συμπαθέστατες ίσως, 32χρονες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να κοιμούνται το βράδυ ως «κορίτσια της γειτονιάς», έστω και της κομματικής, και το πρωί να ξυπνάνε υπουργοί.

Αν συνέβαινε αυτό, οι μεν θα γκρίνιαζαν, οι δε θα έλεγαν «κι εσείς τα ίδια κάνατε» και σε λίγο καιρό το αφήγημα θα κούραζε, θα σερνόταν και, τελικά, θα ξεχνιόταν. Οπως ακριβώς έγινε με την Εφη Αχτσιόγλου. Και όπως δεν έγινε με την Κατερίνα Νοτοπούλου η οποία, πριν καν αποδείξει αν ήταν ικανή για το αξίωμα που της έδιναν, έπαιρνε προαγωγή, χωρίς προφανή λόγο, για ακόμη μεγαλύτερο.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου όμως δεν είναι αυτή η περίπτωση. Κόρη του Αρη και της Μάρτζι Μιχαηλίδου, διακεκριμένων στελεχών του αντιδικτατορικού αγώνα, έχει στα 32 της χρόνια βιογραφικό που δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις περί μη αξιοκρατικής επιλογής. Με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στις Αναπτυξιακές Σπουδές από το Cambridge, έχει διδάξει στο ίδιο πανεπιστήμιο Μακροοικονομικά και στο UCL Οικονομική Πολιτική, έχει υπάρξει μέλος της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών του ΟΑΣΑ, σύμβουλος Δημόσιας Υγείας της κυβέρνησης του Ιράν, συνεργάτης της Αναπτυξιακής Τράπεζας της Βραζιλίας, σύμβουλος του ΟΗΕ στην Ουγκάντα. Εξασφαλίζουν οι σπουδές διοικητικές ή νομοθετικές ικανότητες; Οχι. Αλλά αυτού του είδους οι ικανότητες προϋποθέτουν ανάλογες σπουδές.

Επειδή, λοιπόν, δεν υπήρχε αφήγημα, έπρεπε να εφευρεθεί αφού η υφυπουργός ήταν στον αντίποδα της αντίληψης που είχε η προηγούμενη κυβέρνηση περί αξιοκρατίας, προσόντων και αριστείας. Και εφευρέθηκε. Ας είναι προϊόν μοντάζ, ας της χρέωσαν απόψεις του αείμνηστου Σταύρου Τσακυράκη και του Απόστολου Δοξιάδη. Οι βιρτουόζοι της προπαγάνδας ξέρουν πολύ καλά το εφέ του λασπωμένου ανεμιστήρα. Πώς αλλιώς θα μαζεύονταν «ανώνυμες υπογραφές», πώς θα απαιτούσε, αξιοσέβαστος κατά τα άλλα, αντιστασιακός από τη γεννημένη το 1987 Δόμνα, παραστατικά κοινωνικών αγώνων ώστε να σκεφτεί αν θα της επιτρέψει την είσοδο στο Προεδρικό Μέγαρο για τη γιορτή της Δημοκρατίας;

Σε λίγες ημέρες εξάλλου, τα επίσης παραποιημένα λόγια της περί επιδόματος μητρότητας έγιναν φέιγ βολάν στις εξέδρες του Διαδικτύου.

Και κάπου εδώ διαγράφεται το πιο σκοτεινό πρόσωπο του σεξισμού. Αυτό που δείχνει τα δόντια του σε γυναίκες που δεν χρειάζονται προστασία ούτε προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τις γόβες τους. Σε γυναίκες που, σαν τη Δόμνα Μιχαηλίδου, «ήταν», δεν «έγιναν». Σε αυτού του είδους τις επιθέσεις υπάρχουν τα μεγαλύτερα «θύματα» του σεξισμού. Μόνο που δεν πρόκειται για τις γυναίκες εναντίον των οποίων στρέφονται αλλά για αυτούς που τις εξαπολύουν.