Θλίψη για τον θάνατο του Γιώργου Μπράμου
Ο Γιώργος Μπράμος ήταν μια προσωπικότητα πολυσχιδής. Σπουδασε νομικά, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν ο Κινηματογράφος. Έντονα πολιτικοποιημένος, στην διάρκεια της Δικτατορίας έδωσε αγώνες για τη Δημοκρατία ως μέλος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου και της Αντιδικτατορικής Οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος».
- Παραδέχθηκε τους «λευκούς γάμους» η Ειρήνη Μουρτζούκου – «Χρειάζεται ψυχολόγο» λέει η δικηγόρος της
- «Στο έλεος των fund» – Σε υπερήλικα με σύνταξη 395 ευρώ, του ζητούν 800€ για να μην βγει σε πλειστηριασμό το σπίτι του
- Washington Post: Αιμορραγεί ο Ισραηλινός στρατός – «Προτιμώ την οικογένειά μου από τον πόλεμο»
- «Έχουμε μάθει να ζούμε με τον πόνο» - Ραγίζει καρδιές η μητέρα της Έμμας
Ο Γιώργος Μπράμος ήταν μια προσωπικότητα πολυσχιδής. Σπουδασε νομικά, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν ο Κινηματογράφος. Έντονα πολιτικοποιημένος, στην διάρκεια της Δικτατορίας έδωσε αγώνες για τη Δημοκρατία ως μέλος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου και της Αντιδικτατορικής Οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Στην Μεταπολίτευση ήταν μέλος της ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος» και του ΚΚΕ εσ.
Ο Γιώργος Μπράμος πέθανε αιφνίδια, σε ηλικία 76 ετών και άφησε δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στον χώρο της δημοσιογραφίας, όσο και σε εκείνο του πολιτισμού, ενώ γέμισε με θλίψη τους φίλους και τους οικείους του, τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του ή έτυχε να τον γνωρίζουν.
Αλλωστε, η φιλία ήταν πολύ σημαντική για τον Γιώργο Μπράμο. Όπως ανέφερε ο ίδιος σε μια ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «τα αληθινά συναισθήματα και οι ανθεκτικές φιλίες δεν τραυματίζονται από διαφωνίες και συγκρούσεις της συγκυρίας. Κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο προικιό μας».
Πολλοί φίλοι του τον αποχαιρετούν από χθες που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του.
Φιλος απο την Ανανεωτικη Αριστερα που ακολουθησε την σωστη πορεια προς τον ορθολογισμο και την υπευθυνοτητα στην χωρα.
Κριτικος στην Αυγη μας κατηθυνε να δουμε τις μεγαλες ταινιες που εβγαιναν εκεινη την εποχη.
Ενας εξαιρεικος ανθρωπος που θα μας λειψει. https://t.co/DCGbsiZUbv— Παυλος Αθανασοπουλος (@pavlosathanasop) August 16, 2019
Διάλεξε Δεκαπενταύγουστο ο φίλος,σπάνιος συνεργάτης κριτικός κινηματογραφου,σεναριογράφος&συγγραφέας Γιώργος Μπράμος να φύγει στα 67 του.
Καλό δρόμο ανήμερα της Παναγιάς Γιώργο μου. pic.twitter.com/KvXcWBdF9U— ΙΓΕΡΙΝΟΥ ΚΑΚΙΑ (@Gh0xuLZHXdi3LEf) August 15, 2019
– Για τον Γιώργο Μπράμο –
Πρωί δεκαπενταύγουστου έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Μπράμος, ο αγαπημένος μας φίλος, ο ακριβός μας σύντροφος.
Ανείπωτη θλίψη.
Σ. Λ.— Spyros Lykoudis (@SpyrosLykoudis) August 15, 2019
Το έργο του Γιώργου Μπράμου
Ο Γιώργος Μπράμος γεννήθηκε το 1952 στην Τρίπολη και σπούδασε Νομικά και Κινηματογράφο στην Αθήνα και την Ιταλία.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες -Αυγή, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία- και περιοδικά -Σύγχρονος Κινηματογράφος, Τέταρτο, Αντί κά., στο MEGA. Μεταξύ των σημαντικών θέσεων που υπηρέτησε ήταν και αυτή του ειδικού συμβούλου για θέματα πολιτιστικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου στην ΕΡΤ.
Συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών «Ήταν ένας ήσυχος θάνατος» της Φρίντας Λιάππα, «Καλή πατρίδα, σύντροφε» του Λευτέρη Ξανθόπουλου, «Κλοιός» του Κώστα Κουτσομύτη, «Ξένια» του Πατρίς Βιβανκός, «Terra incognita» του Γιάννη Τυπάλδου. Έγραψε δοκίμια για τον κινηματογράφο, μονογραφίες σκηνοθετών και συμμετείχε σε πολλές συλλογές διηγημάτων.
Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα:
Ανάμεσα στους τοίχους, Εκδόσεις Καστανιώτη (2017)
Το ψέμα του λύκου, Εκδόσεις Καστανιώτη (2013)
Το ψέμα του λύκου, Εκδόσεις Καστανιώτη (2013)
Άσπρα γένια, Εκδόσεις Καστανιώτη (2006)
Ότσι τσιόρνιγια (Μαύρα μάτια), Εκδόσεις Καστανιώτη (1999)
Βρεγμένο ρούχο, Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Τα «Μαύρα μάτια» έχουν μεταφραστεί στα Ιταλικά από την Λουκία Μαρκεζέλι.
Ανάμεσα στους τοίχους
Στο ΒΗΜΑ, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου είχε γράψει στις 22 Απριλίου 2017 για το μυθιστόρημα «Ανάμεσα στους τοίχους».
«Η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα αλλά και τα αμιγώς πολιτικά ή ιστορικά ζητήματα είναι ταυτισμένα στην πεζογραφία του Γιώργου Μπράμου με μια μόνιμη υπαρξιακή κρίση: μια κρίση που εκβάλλει στο συλλογικό ενώ την ίδια ώρα αντλεί από αυτό την παθολογία της. Η διαφορά με την καινούργια συλλογή διηγημάτων του έγκειται στο ότι το υπαρξιακό βγαίνει από τη φθορά την οποία προκαλεί η προϊούσα ηλικία ενώ το πολιτικό μοιάζει να έχει περάσει στην αρμοδιότητα της Ιστορίας – μολονότι η Ιστορία θα επανέλθει σαν ζωντανός εφιάλτης στον βίο των ανθρώπων, ταλανίζοντάς τους για τα παθήματα των ανιόντων τους.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις