Αν εξαιρέσει κανείς την έκπληξη με την ξαφνική παρουσία των Ιρανών στο G7 και τα σχετικά με την παγκόσμιας εμβέλειας καταστροφή στον Αμαζόνιο, κατά τα λοιπά η διοργάνωση κύλησε όπως κανείς θα περίμενε: απλώς διαπιστώθηκε εκ νέου ότι ο Ατλαντικός… μεγαλώνει και βαθαίνει. Το ρήγμα στους κόλπους του δυτικού κόσμου διευρύνεται και παγιοποιείται με αιχμή τις μελλοντικές σχέσεις της ΕΕ με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Εχοντας κακομάθει από την Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες της ΕΕ που τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν σε κρίση, η ηγεσία της αντιμετωπίζει το Λονδίνο περίπου με τον ίδιο τρόπο: εμφανίζεται άκαμπτη, στέλνει τελεσίγραφα, καλλιεργεί κλίμα τρομοκρατίας, επενδύει στον εσωτερικό διχασμό της άλλης πλευράς, κάνει και πάλι αυτό που συνήθισε στα χρόνια της κρίσης και προφανώς της άρεσε: απειλεί απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ.

Το πιο αστείο σκέλος αυτής της πολιτικής δεν είναι πάντως το περιεχόμενο αλλά οι κατά καιρούς εκφράσεις της. Στο G7, λοιπόν, τη σκυτάλη έλαβε ο… πρόεδρος Τουσκ. Ο «άλλος Ντόναλντ» της διοργάνωσης ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον Μπόρις Τζόνσον, την ίδια στιγμή που οι πραγματικοί παίκτες της ΕΕ τώρα ήταν μέσα στις γλύκες μαζί του. Αυτό είναι πραγματικά αστείο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο «άλλος Ντόναλντ» κάνει τον πρόεδρο της Ευρώπης την ώρα που άπαντες γνωρίζουν πως άμα το Βερολίνο του πει να σταθεί όρθιος στο ένα πόδι, αυτός θα το κάνει. Ηταν εκεί επτά ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων οι μισοί περίπου μελών της ΕΕ και μαζί τους και ο Τουσκ. Το τι αντιπροσωπεύει επί της ουσίας ο καθένας εξ αυτών, είναι προφανές.

Η στιγμή της αλήθειας για το Brexit πλησιάζει και, μετά την εκλογή Τζόνσον, η αμηχανία ήδη πλέον αλλάζει στρατόπεδο όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο ότι θα συμβεί. Στο Λονδίνο, αντί να τρέμουν και να κλαίνε, είναι αποφασισμένοι και ετοιμάζονται για όλα. Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όσο πλησιάζουμε στην «ώρα μηδέν» η αγγλική κοινή γνώμη ξεπερνά ακόμα και τον διχασμό που βίωσε από το δημοψήφισμα και μετά. Οπως δείχνουν μετρήσεις θέλει πια να τελειώνει. Αντί δε οι όποιες εσωτερικές αντιδράσεις για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ να φουντώνουν, γίνονται όλο και πιο ασθενικές και περιθωριακές. Μάλιστα, η στάση του αρχηγού των Εργατικών που δεν ξέρει ακόμα τι θέλει, οδήγησε σε μία δημοσκόπηση το αποτέλεσμα της οποίας ήταν ότι οι Βρετανοί μακράν προτιμούν ένα Brexit χωρίς συμφωνία παρά να τον δουν στο τιμόνι της χώρας τους.

Από την ώρα που η Βρετανία ξεπέρασε τις παλινωδίες και είναι αποφασισμένη ο κρύος ιδρώτας που έχει καταλάβει τις Βρυξέλλες δεν θα αργήσει πια να φανεί. Ειδικά μετά την επανάληψη της στήριξης των ΗΠΑ στο Brexit: ο αμερικανός πρόεδρος, ο μόνος Ντόναλντ που μετράει στη διεθνή σκηνή, εξέφρασε εν νέου την πλήρη στήριξη της χώρας του στη Βρετανία και στον πρωθυπουργό της, προαναγγέλλοντας εμπορική συμφωνία που, πρακτικά, θα μετατρέψει σε περίπου ενιαία αγορά τις ΗΠΑ με το Ηνωμένο Βασίλειο. Και αυτό δεν θα είναι έργο κανενός άλλου από της ίδιας της ΕΕ, της ασκούμενης πολιτικής επιπέδου «άλλου Ντόναλντ» και της υπερφίαλης μανίας της σημερινής γερμανοκεντρικής Ευρώπης να πιστεύει ότι η γη γυρίζει γύρω της.

Headlines