Σε ολοφάνερο στρατηγικό αδιέξοδο σε ό,τι αφορά την πολιτική στόχευση και την αντιπολιτευτική τακτική που θα ακολουθηθεί βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας. Λίγες μόνο ημέρες από την άνοδο του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και στη συνέχεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στην Κουμουνδούρου προσπαθούν περισσότερο να απαντήσουν στα υπαρξιακά τους προβλήματα, παρά να εστιάσουν στον θεσμικό ρόλο που τους ανέθεσε το 31% των ψηφοφόρων.

Το γεγονός ότι η μοναδική παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού μετά την επιστροφή του από τις διακοπές ήταν να ψέξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί δεν είπε τίποτε στον Μακρόν για τις φωτιές στον Αμαζόνιο, καταδεικνύει τη γύμνια επιχειρημάτων.

Και ουσιαστικά την αδυναμία να συνέλθουν από τα τρία εκλογικά χαστούκια και να αντιληφθούν ότι ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πολύ σημαντικός.

Η άλλη πραγματικότητα

Στον δρόμο προς τη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να αντιμετωπίσει έπειτα από 4+1 χρόνια μια διαφορετική πραγματικότητα.

Το 2014 είχε ανέβει στη Θεσσαλονίκη ως εν δυνάμει πρωθυπουργός και «καβάλα στο κύμα» που θα τον έφερνε στο Μαξίμου τους επόμενους μήνες είχε ανακοινώσει το περιβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».

Οι επόμενες τέσσερις επισκέψεις στα εγκαίνια της ΔΕΘ που πραγματοποίησε ως πρωθυπουργός, του έδιναν το πλεονέκτημα να λέει πράγματα που ήξερε ότι δεν θα εφαρμόσει. Και να ανακοινώνει οικονομικές πολιτικές με… κοινωνικό πρόσημο που πίσω από τις γραμμές τους έκρυβαν σκληρή λιτότητα, επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων, αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας.

Αλλά ταυτόχρονα και μια αίσθηση υπεροχής, στα όρια της αλαζονείας για τον πολιτικό του αντίπαλο. Ο Αλέξης Τσίπρας, ακόμη και πέρυσι τον Σεπτέμβριο, με όλες τις δημοσκοπήσεις να είναι εναντίον του και με όλα τα σενάρια πρόωρων εκλογών στο τραπέζι, αντιμετώπιζε τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με υποτιμητικό τρόπο.

Η ΔΕΘ του 2019 βρίσκει τον πρώην πρωθυπουργό σε φάση βαθιάς περισυλλογής, με τα εσωκομματικά προβλήματα να μοιάζουν με σκόνη που κρύβεται κάτω από το χαλάκι και με σαφή δυσκολία να γίνει ουσιαστική αντιπολίτευση.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού στην Κουμουνδούρου ακόμη και τώρα δεν έχουν συζητήσει καν για τα αίτια που τους οδήγησαν στην απώλεια της εξουσίας;

Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη παρέμβαση του Νίκου Παππά ο οποίος, απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, είπε ότι τα… ψέματά του θα τελειώσουν στη ΔΕΘ γιατί θα πρέπει να αποκαλύψει την οικονομική του πολιτική.

Ζητάει και τα ρέστα δηλαδή από μια κυβέρνηση δύο μηνών για μια οικονομική κατάσταση που χτίστηκε πάνω στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015.

Κι ακόμη πιο χαρακτηριστική της ένδειας αντιπολιτευτικού λόγου είναι η άκαρπη προσπάθεια να πολιτικοποιήσει ξανά το Μεταναστευτικό με αφορμή την επιχείρηση αστυνομικών σε κτίρια στα Εξάρχεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που επέτρεψε σε δεκάδες παιδιά και γυναίκες – «μωρομάνες» όπως επιμόνως έλεγε το επικοινωνιακό επιτελείο – να ζουν σε άθλιες συνθήκες σε δύο κτίρια.

Τι έκανε παλιότερα ο Τσίπρας. Με τις εσωκομματικές εντάσεις να μη σταματούν στην Κουμουνδούρου, ο Αλέξης Τσίπρας θα πιει το πικρό ποτήρι της ανόδου στη Θεσσαλονίκη ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια θα πρέπει να βρει ένα νέο αφήγημα για να κρατήσει και να επαυξήσει το 31% που πήρε στις εκλογές.

Είναι σίγουρο, λένε οι πληροφορίες, ότι θα κινηθεί στη γραμμή της καταγγελίας της… δεξιάς κυβέρνησης και στην ανάγκη συγκρότησης του μεγάλου προοδευτικού μετώπου που θα αντισταθεί στην «επέλαση της Ακροδεξιάς».

Η παρουσία του πρώην πρωθυπουργού και η ομιλία που θα κάνει δεν θα μοιάζει με τις άλλες, αλλά θα έχει περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά. «Επιστροφή στους δρόμους της αντίστασης σε πλατείες και στη Βουλή», «προσκλητήριο στις προοδευτικές δυνάμεις», «αναζωπύρωση του φλερτ με το ΚΙΝΑΛ».

Και βεβαίως, «σκληρό ροκ» για τους δύο μήνες της διακυβέρνησης από τη ΝΔ.

Πολλοί θα θυμούνται ότι το 2014 ο Αλέξης Τσίπρας είχε παρουσιάσει το προγραμματικό συμβόλαιο με τον λαό και το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.

Το περίφημο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» που ποτέ δεν ίσχυσε και πάντα στοίχειωνε την κυβέρνησή του.

Εναν χρόνο μετά, Σεπτέμβριος του 2015, με μια βαριά υπογραφή στο νέο Μνημόνιο, ο Τσίπρας είπε ότι «συμβιβάστηκε για το καλό της πατρίδας» κι ότι θα είναι καλύτερος διαπραγματευτής με τους ξένους. Κι έτσι κέρδισε τις εκλογές.

Τον Σεπτέμβριο του 2016 ήταν η σειρά των υποσχέσεων για μειώσεις φόρων αλλά και των γνωστών καταγγελιών κατά της… ολιγαρχίας.

Το 2017 από το βήμα της ΔΕΘ, και υπό το βάρος των έντονων αποδοκιμασιών στους δρόμους της συμπρωτεύουσας, ο Τσίπρας επανέλαβε τις δεσμεύσεις για ελάφρυνση των βαρών ενώ επέμεινε ότι θα εξαντλούσε την τετραετία.

Και πέρυσι, με το Μακεδονικό να καίει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ανακοίνωσε μείωση ΕΝΦΙΑ έως 50%, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, ψαλίδι στον φόρο επιχειρήσεων, όλα τα αναδρομικά στα ειδικά μισθολόγια.

Και φέτος, ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει στη Θεσσαλονίκη έχοντας στην πλάτη του την τριπλή αποδοκιμασία του ελληνικού λαού. Κι ελπίζοντας ότι θα ισχύει αυτό που είπε ο Σκοτ Φιτζέραλντ: «Ποτέ μην μπερδεύεις μια μεμονωμένη ήττα με μια τελική ήττα».

Headlines