Η ζωή του Αντώνη Λιβάνη που έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 94 ετών ήταν συνυφασμένη με το ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις εκδόσεις όπου άφησε ανεξίτηλα το στίγμα του.

Η ιστορία του Αντώνη Λιβάνη όμως ξεκινά πριν ασχοληθεί με το ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης, εξορίστηκε και φυλακίστηκε από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Από την εφηβική του ηλικία αγωνίστηκε στην Εθνική Αντίσταση και καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Ναζί, αλλά διασώθηκε την τελευταία στιγμή -πριν το εκτελεστικό απόσπασμα- χάρη στην παρέμβαση συγγενών του.

Ο άνθρωπος του Ανδρέα

Ο Αντώνης Λιβάνης υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και όχι μόνο.  Η σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου ξεκίνησε αμέσως μόλις ο μετέπειτα ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ. Ήταν για πολλά χρόνια στο πλευρό του ιστορικού ηγέτη του ΠΑΣΟΚ και έμεινε δίπλα του μέχρι και το θάνατό του. Οι σχέσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου καθώς και με άλλα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις.

Ο Αντώνης Λιβάνης ήταν το δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου και πολλές φορές λειτουργούσε ως αντ΄ αυτού του Ανδρέα καθώς του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Συχνά όταν τον ρωτούσαν πολιτικοί ή δημοσιογράφοι για μία σειρά θεμάτων του παρελθόντος ο Αντώνης Λιβάνης συνήθιζε να λέει ότι «αυτό θα το πάρω μαζί μου» αρνούμενος έτσι να μιλήσει για ευαίσθητα θέματα. Ήταν μετριοπαθής και πολλές φορές σε περιόδους εντάσεων στην πολιτική σκηνή κατάφερνε με την προσωπικότητά του και τον σεβασμό που ενέπνεε να εκτονώνει το κλίμα.

Το Ωνάσειο και η παραίτηση Παπανδρέου

Οι συγκεντρώσεις που γίνονταν στο σπίτι του ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής είναι γνωστές σε όλους τους δημοσιογράφους καθώς αποτελούσαν πολιτικό γεγονός.

Μια ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή για τον ίδιο υπήρξε όταν κλήθηκε να γράψει την επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου, την περίοδο που νοσηλευόταν στο Ωνάσειο.

Ήταν 15 Ιανουαρίου του 1996. Από την κεντρική είσοδο του Ωνασείου έφευγαν οι Αντώνης Λιβάνης, Άκης Τσοχατζόπουλος, Τηλέμαχος Χυτήρης, Κώστας Λαλιώτης και ο γιοι του πρωθυπουργού, Γιώργος, Νίκος και Αντρίκος Παπανδρέου…Όλοι ήταν αμίλητοι, χωρίς διάθεση για δηλώσεις.

Λίγη ώρα πριν, ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είχε υπογράψει το κείμενο παραίτησής του από το αξίωμα του πρωθυπουργού της Ελλάδας….Σε μια ολοσέλιδη ανακοίνωση 265 λέξεων, προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα και την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, ζητούσε «να προχωρήσει αμέσως η εκλογή νέου πρωθυπουργού, γιατί τα προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να περιμένουν και όσα έχουμε μέχρι σήμερα πετύχει, δεν πρέπει να βρεθούν σε κίνδυνο»….«Νομίζω ότι έκανα το χρέος μου» είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου στον Αντώνη Λιβάνη.

Σημείο αναφοράς το όνομά του στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ

Το όνομά του Αντώνη Λιβάνη υπήρξε πάντα σημείο αναφοράς στην παράταξη και συνδέθηκε και με τις μεγάλες νίκης που κατήγαγε το ΠΑΣΟΚ. Η ενεργή παρουσία του με το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε το 1977 όταν έγινε η στροφή προς το Κέντρο ενόψει των εκλογών. Με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού και Γενικός Διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι βουλευτής. Παρέμεινε στις θέσεις αυτές ως την πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 1989 και δεν δέχθηκε ποτέ να μπει στην επίσημη πολιτική και να εκλεγεί βουλευτής.

Όταν το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην εξουσία το 1993, διορίστηκε Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και έγινε ο βασικός χειριστής όλων των ενδοκυβερνητικών υποθέσεων. Τον διαδέχθηκε στο Πολιτικό Γραφείο Πρωθυπουργού η Δήμητρα Λιάνη. Μετά τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σημίτης του πρότεινε θέση στο Υπουργικό Συμβούλιο το 1996, αλλά ο Αντώνης Λιβάνης δεν την έκανε αποδεκτή.

Οι σχέσεις του με τα υπόλοιπα κόμματα

Πίστευε ότι ακόμα και σε περιόδους μεγάλης πολιτικής όξυνσης πρέπει να υπάρχει επαφή μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Τότε είχε επαφή με το περιβάλλον Μητσοτάκη αλλά και με την Αριστερά. Έχαιρε της εκτίμησης του επιχειρηματικού κόσμου αλλά και πολλών πρεσβειών, όπως αυτής των ΗΠΑ.

Μετά την επιστροφή του από την εξορία το Πάσχα του 1972, ο Αντώνης Λιβάνης ίδρυσε τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη, ο οποίος εξελίχθηκε σε μία από τις πιο σημαντικές επιχειρήσεις της Ελλάδας στο χώρο των εκδόσεων. Παρόλα αυτά, ο ίδιος συμμετείχε καταλυτικά στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γεγονός που οδήγησε σε ανελέητο κυνηγητό από τις μυστικές υπηρεσίες της Χούντας, με εντολή να συλληφθεί πάση θυσία. Ο Αντώνης Λιβάνης, ωστόσο, κατάφερε να διαφύγει στη Ρώμη.

Εκδοτική δραστηριότητα

Μετά την επιστροφή του από την εξορία, το Πάσχα του 1972, ο Αντώνης Λιβάνης δημιούργησε τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη, που εξελίχθηκε σε μία από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της Ελλάδας στο χώρο των εκδόσεων.

Στα πιο γνωστά μπεστ σέλερ του συμπεριλαμβάνονται τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιά» (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες), ο «Κώδικας Ντα Βίντσι» (Νταν Μπράουν), «Ο Αλχημιστής» (Πάουλο Κοέλιο) και πολλά άλλα.

Από τις εκδόσεις Λιβάνη συνήθως κυκλοφορούν και τα βιβλία Ελλήνων πολιτικών, Υπουργών και δημοσιογράφων, ακόμη και αυτών που δεν ανήκουν πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ.

Headlines