Ώρα μηδέν για την εκπαίδευση

Το σημερινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής» είναι συνταρακτικό και εξόχως αποκαλυπτικό: σύμφωνα με έκθεση της αρμόδιας Αρχής του υπουργείου Παιδείας για την ποιότητα της εκπαίδευσης στη χώρα μας, μεγάλη μερίδα μαθητών διατρέχει τον κίνδυνο να ολοκληρώσει το σχολείο λειτουργικά αναλφάβητη.

Εν ολίγοις, στην εν λόγω έκθεση, που αναφέρεται στο τρέχον έτος, το 2019, καταγράφονται οι απογοητευτικές επιδόσεις των μαθητών της Β’ Λυκείου σε συγκεκριμένα μαθήματα –τόσο στα γενικά όσο και στα επαγγελματικά λύκεια–, ενώ επισημαίνεται ότι το υπό εξέταση πρόβλημα αφορά όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.

Είμαστε άραγε σε θέση να καταλάβουμε ως κοινωνικό σώμα τι σημαίνουν τα προαναφερθέντα; Αντιλαμβανόμαστε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας έχει από μακρού χρεοκοπήσει, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους;

Τι έχουν να πουν για τα πορίσματα της έκθεσης της ανεξάρτητης Αρχής οι κατά καιρούς αρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί; Είτε γαλάζιοι είτε πράσινοι είτε ριζοσπάστες της Αριστεράς, αισθάνονται άραγε υπερήφανοι για το έργο τους και τις επιλογές τους;

Τι έχουν να πουν για τα πορίσματα της έκθεσης της ανεξάρτητης Αρχής οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών; Είτε γαλάζιοι είτε πράσινοι είτε αριστεροί, αισθάνονται άραγε υπερήφανοι για τα αποτελέσματα της περίφημης συνδικαλιστικής δράσης τους εδώ και δεκαετίες;

Πότε θα μπορέσουμε επιτέλους να κάνουμε ως κοινωνία μια ελεύθερη, ειλικρινή και απροκατάληπτη συζήτηση περί νέων εκπαιδευτικών μεθόδων, αντικειμενικής αξιολόγησης και διαρκούς επιμόρφωσης, χωρίς αριστερές αγκυλώσεις και συντηρητικές εμμονές;

Η άποψή μου, όπως την έχω διατυπώσει κατ’ επανάληψιν στο πρόσφατο παρελθόν, είναι ότι η μεγάλη αποτυχία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ –με τα αενάως φωνασκούντα κόμματα της Αριστεράς να έχουν κι εκείνα μερίδιο ευθύνης– σημειώθηκε όχι στο πεδίο της οικονομίας, αλλά στη διαχείριση των εκπαιδευτικών πραγμάτων της χώρας μας.

Η αδυναμία διαμόρφωσης ενός υγιούς εκπαιδευτικού συστήματος μετατράπηκε, προϊόντος του χρόνου, σε πρόβλημα παιδείας και πολιτισμού, υπέσκαψε σταδιακά τα θεμέλια της κοινωνίας μας και επέφερε αναπόφευκτα την οικονομική κρίση που βιώσαμε εντονότατα την τελευταία δεκαετία.

Φρονώ ότι η αντιμετώπιση της θλιβερής αυτής πραγματικότητας θα έπρεπε να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τη σημερινή κυβέρνηση.

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, καλείσθε να λάβετε χωρίς καθυστέρηση γενναίες αποφάσεις σε ό,τι αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης. Οι καιροί ου μενετοί.