Ο Καλίδης, η ομοφυλοφιλία και το κου-πεπε

Πολλή κουβέντα γίνεται από χθες  με αφορμή μία (ακόμη) συνέντευξη καλλιτέχνη ο οποίος δήλωσε «κατά της ομοφυλοφιλίας». Ο λόγος για τον τραγουδιστή Πάνο Καλίδη. Σύμφωνα με απόσπασμα που δημοσιοποιήθηκε, σε ερώτηση που του έγινε για το αν έχει σκεφθεί την ομοφυλοφιλία αναφορικά με τα παιδιά του απάντησε «μακριά από εμάς». Στη συνέχεια, ο τραγουδιστής επανήλθε με «διορθωτική» ανάρτηση στα social media, όπου έγραψε ότι είναι «κατά της ομοφυλοφιλίας και όχι των ομοφυλόφιλων» και πως βασικά τα έχει βάλει με την «ομοφυλοφιλία του 2019 που έχει πάρει μορφή μόδας και μαγκιάς».

Η άγνοια

Είναι καταφανώς δύσκολο για τον κ. Καλίδη να καταλάβει ότι το επιχείρημα ότι είναι «κατά της ομοφυλοφιλίας και όχι των ομοφυλόφιλων» στερείται στέρεης βάσης. Καλοπροαίρετα ερμηνεύει κανείς ότι προφανώς προσπάθησε να εξηγήσει ότι τάσσεται κατά της «ιδέας» της ομοφυλοφιλίας, αλλά δεν έχει κάτι να χωρίσει με τα gay άτομα.

Και αυτή είναι ακριβώς η αντίδραση των ανθρώπων που δεν έχουν κατανοήσει το αντικείμενο για το οποίο μιλούν, αλλά έχουν σταθερή άποψη. Η θολή αντίληψη του τραγουδιστή που πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι «μορφή μόδας και μαγκιάς» καταδεικνύει ακριβώς αυτό. Πλήρη άγνοια. Όχι μόνο για το τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να είναι gay ή οποιοδήτε μέλος της LGBT κοινότητας, αλλά και τί σημαίνει για έναν άνθρωπο να είναι gay σήμερα. Ας δούμε λοιπόν τι είναι «η ομοφυλοφυλία του 2019», όπως θα έλεγε ο κύριος Καλίδης.

Η ιστορία του Γιωργάκη και της Μαιρούλας

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο παιδάκια, ο μικρός Γιωργάκης και η μικρή Μαιρούλα που αποκτούν την «ιδέα» να γίνουν gay γιατί είναι «μαγκιά» και «της μόδας». Τα δύο αυτά παιδιά που το πρωί θα πάνε στο σχολείο θα ακούσουν προσβολές, βρισιές, αποκλεισμό, θα δεχθούν bullying από τους συμμαθητές τους. Οι καθηγητές τους ενδεχομένως, όχι απλώς δεν θα τα βοηθήσουν, αλλά θα συνεισφέρουν στην κακοποίησή τους. Υπάρχει δε, μεγάλη πιθανότητα ο μικρός Γιωργάκης και η μικρή Μαιρούλα να πέσουν θύματα βίας.

Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει η έρευνα της Colour Youth, της κοινότητας LGBTI νέων Αθήνας για το 2018. Σύμφωνα με αυτήν  «σε ποσοστό 84,9%, τα παιδιά ακούν στο σχολείο τη λέξη “γκέι” με αρνητική χροιά. Ομοφοβικά σχόλια ακούγονται από άλλους μαθητές σε ποσοστό 74,2%, ενώ πάνω από τα μισά παιδιά (58,1%) ακούν τέτοια σχόλια και από καθηγητές ή καθηγήτριες. Παρά την παρουσία τους (το 62,5% δηλώνει ότι τουλάχιστον κάποιες φορές είναι παρόντες), 1 στις 3 φορές (34,3%) οι καθηγητές/τριες δεν παρεμβαίνουν». Το 96% δηλώνει ότι έχει ακούσει σχόλια “για μαθητές που δε συμπεριφέρονται με αρκετά ‘αντρικό’ τρόπο”. Το αντίστοιχο ποσοστό για άτομα που δε συμμορφώνονται στην αναμενόμενη γυναικεία συμπεριφορά είναι 86,6%. Επίσης, κατά την ίδια έρευνα «ένα στα τρία παιδιά έχουν δεχτεί λεκτική επίθεση με βρισιές, απειλές, χειρονομίες, γελάκια, ενώ «περίπου ένα στα επτά παιδιά έχουν δεχτεί κάποιας μορφής σωματική παρενόχληση ή/και σωματική βία (σπρωξιές, σκουντήγματα, φτυσίματα, γροθιές, κλωτσιές, κλπ).

Και αυτό συμβαίνει στο σχολείο. Ο Γιωργάκης και η Μαιρούλα ευτυχώς θα μεγαλώσουν σε οικογένεια που τους αποδέχεται πλήρως (δεν είναι δεδομένο, διότι ορισμένοι γονείς σε ερώτηση για την ομοφυλοφιλία των παιδιών τους απαντούν «μακριά από εμάς»), θα σπουδάσουν, θα βρεθούν σε εργασιακά περιβάλλοντα και κοινωνικούς κύκλους, όπου θα κληθούν να αντιμετωπίσουν εκ νέου διακρίσεις, λεκτικές επιθέσεις, μπορεί και πάλι βία. Θα παλέψουν, θα πληγωθούν, αλλά θα τα καταφέρουν. Θα συναντήσουν τον έρωτα και θα θέλουν να ζήσουν την αγάπη τους, όπως τα straight ζευγάρια. Αλλά δεν θα μπορούν. Δεν θα έχουν ούτε τυπικά δικαιώματα που έχουν φίλοι τους straight.

Η μόδα, η μαγκιά και το «κου-πεπε»

Επομένως, ο κύριος Καλίδης ενδεχομένως να πρέπει να αναρωτηθεί: Ο μικρός Γιωργάκης και η μικρή Μαιρούλα που ακολούθησαν τη «μόδα» από «μαγκιά», είχαν κάποια κακή «ιδέα»;

Ας του το εξηγήσουμε «σα να είναι μωρό κου πεπε- κου πεπε», που λέει και το τραγούδι του: Όχι. Η αλήθεια είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν συμπολίτες μας που δίνουν καθημερινό αγώνα για το αυτονόητο. Έναν αγώνα σκληρό και δύσκολο. Έναν αγώνα για ισότητα. Αυτό είναι η «ομοφυλοφιλία του 2019». Και αυτό είναι η ντροπή για την Ελλάδα του 2019.