O Τσίπρας ήθελε τον Βαρουφάκη για «χρήσιμο ηλίθιο»

Ο Αλέξης Τσίπρας μας είπε ότι μόνο το 30% από το βιβλίο του Βαρουφάκη είναι αληθινό και τα υπόλοιπα είναι είτε υποκειμενικές εκτιμήσεις είτε ψέματα.

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Εάν κάποιος συστηματικά λέει ψέματα για το 2015 είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.

Το επίσημο αφήγημα του Τσίπρα και των άλλων ΣΥΡΙΖαίων είναι ότι το 2015 έκαναν ότι μπορούσαν για να διαπραγματευτούν και να αποσπάσουν μια καλύτερη λύση, επικαλούμενη τη λαϊκή νομιμοποίηση που είχαν με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα.

Όμως προσέκρουσαν σε ένα τείχος και αναγκάστηκαν να κάνουν έναν οδυνηρό συμβιβασμό.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς, ο Γιάννης Δραγασάκης και οι υπόλοιποι βασικά είχαν πάρει την επιλογή να παραμείνουν με κάθε τίμημα στην εξουσία και να μην προχωρήσουν σε ρήξη.

Όμως, χρειαζόταν να κάνουν έναν χειρισμό και να πουλήσουν την εικόνα ότι κάνουν σκληρή διαπραγμάτευση.

Εκεί λοιπόν έψαξαν και βρήκαν τον Βαρουφάκη.

Ήταν γνωστός, ήταν δημοφιλής και έδειχνε να έχει ένα σχέδιο ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να διεκδικήσει καλύτερη μεταχείριση από τους δανειστές.
Και έτσι ο Βαρουφάκης βρέθηκε υπουργός.

Πολιτικά δεν τον βοήθησαν σχεδόν καθόλου, εφόσον εξαρχής τον επέλεξαν σαν μια λύση πολιτική αναλώσιμη.

Δεν του έδωσαν ικανή βοήθεια και μηχανισμό, ούτε και κάθισαν ποτέ να συζητήσουν πραγματικά τις προτάσεις του.

Μάλιστα, ήδη από το Φεβρουάριο του 2015 ήξεραν ότι η Τρόικα δεν ήθελε τον Βαρουφάκη και ότι προτιμούσε να μιλάει με τον Χουλιαράκη, που ήταν και ο μόνος που ήθελαν οι δανειστές για συνομιλητή.

Όμως, η παντομίμα «διαπραγματευόμαστε σκληρά» έπρεπε να συνεχιστεί.

Και έτσι συνέχισαν να στέλνουν τον Βαρουφάκη στα Eurogroup χωρίς στήριξη και χωρίς σαφές πλαίσιο για το τι να κάνει.

Και όταν ήρθε το δημοψήφισμα και το κέρδισαν αποφάσισαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν τη ρήξη και ότι θα αποδέχονταν τελικά τις προτάσεις των δανειστών.

Και για να κάνουν ακόμη πιο σαφές το μήνυμα έσπευσαν να θυσιάσουν τον Βαρουφάκη την ώρα ακριβώς που η κοινωνία δικαίωνε μια γραμμή σύγκρουσης, παρότι ήταν ο μόνος που είχε κάποια προεργασία για το πώς θα μπορούσαν να απαντήσουν στον εκβιασμό των δανειστών.

Έτσι ο Τσίπρας, έδιωξε τον Βαρουφάκη και έδωσε τη διαπραγμάτευση στον Χουλιαράκη και τον Τσακαλώτο και βρεθήκαμε με ένα μνημόνιο ακόμη από το οποίο επί της ουσίας δεν βγήκαμε.

Ουσιαστικά ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον Βαρουφάκη ως ένα «χρήσιμο ηλίθιο».

Κάποιον που θα αναλάμβανε να κάνει τον κακό έναντι των δανειστών και μετά τελετουργικά θα τον καρατομούσαν ώστε να διευκολυνθεί ο συμβιβασμός.

Ο Βαρουφάκης δεν δέχτηκε αυτό τον ρόλο.

Και καλά έκανε και έγραψε τη δική του εκδοχή του γεγονότων.

Μπορεί κανείς να μη συμφωνεί με τις απόψεις του, αλλά τουλάχιστον μαθαίνεις πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα.

Ο Τσίπρας πότε θα πει την αλήθεια για το τι έγινε τότε;

Πότε θα εξηγήσει εάν είχε ποτέ πρόγραμμα ή εάν απλώς ήθελε να καβαλήσει ένα κλίμα διαμαρτυρίας για να φτάσει στην εξουσία;

Πότε θα απαντήσει γιατί έκανε το δημοψήφισμα και αμέσως μετά το ξεπούλησε;

Μέχρι τότε θα συνεχίσει να δίνει την εντύπωση ενός κυνικού πολιτικού που εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία και δεν είχε πρόβλημα να θυσιάσει πολιτικά τον οποιοδήποτε για να παραμείνει στην εξουσία.