Τριάντα ακριβώς χρόνια μετά το 1989 ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτιμά να είναι «καραμανλικός» παρά «μητσοτακικός», να συνταχθεί δηλαδή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που είχε διαμηνύσει προς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ότι «τους πρωθυπουργούς τους στέλνεις σπίτι τους, όχι στη φυλακή». Αλλά ο πατέρας του πρωθυπουργού, σε συνεργασία με τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, είχε προτιμήσει να παραπέμψει τον Ανδρέα Παπανδρέου σε δίκη. Συνδύαζε έτσι την προσωπική εκδίκηση (ο«Εφιάλτης Μητσοτάκης» ξεσκέπαζε τον «Παπανδρέου των πάμπερς») με την πολιτική ωφελιμότητα, να έχει τον αντίπαλό του υπόδικο ενόψει των εκλογών που θα ακολουθούσαν. Από την πλευρά της, η Αριστερά -πρωτίστως τα νεότερα στελέχη του ΚΚΕ που αποτέλεσαν στη συνέχεια την ηγετική ομάδα του Συνασπισμού/ΣΥΡΙΖΑ-, ήλπιζε ότι παραπομπή και καταδίκη, ει δυνατόν, του Ανδρέα Παπανδρέου θα οδηγούσαν το ΠαΣοΚ σε διάσπαση ή διάλυση, και ότι η ίδια θα κληρονομούσε τα ιμάτιά του. Ήτοι, οι πολιτικοί ανέθεταν στους δικαστικούς να επιλύσουν δικές τους διαφορές – και τις έλυσαν υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Προς τιμήν του, ο σημερινός πρωθυπουργός δήλωσε ότι «εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια … οι πρωθυπουργοί κρίνονται στις κάλπες, στις συνειδήσεις των πολιτών και στις σελίδες της ιστορίας». Άρα ο κ. Τσίπρας θα τύχει πολιτικής ασυλίας, ο κ. Παπαγγελόπουλος όμως θα κριθεί από τα δικαστήρια – για την ακρίβεια, ως πρώην εισαγγελέας, από τους πρώην συναδέλφους του.

Είναι εμφανέστατο ότι υπάρχει σύγκρουση στο εσωτερικό του δικαστικού σώματος, μεταξύ αυτών που συνεργάστηκαν για να στηθεί η «υπόθεση Novartis» κατά των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ και αυτών που αντιστάθηκαν. Οπότε θα έχουμε αναμέτρηση μεταξύ ομάδων δικαστικών  – που δεν ταυτίζονται απαραίτητα με πολιτικές ομάδες, έχει και ο δικαστικός θεσμός τη σχετική αυτονομία του από την πολιτική και την κοινωνία.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος -όπως και ο Προκόπης Παυλόπουλος- συγκαταλέγονται μεταξύ των νεοδημοκρατών που συνεργάστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη συγκατάθεση (εικάζεται) του Κώστα Καραμανλή (που έχει τόση σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο). Μένει να δούμε τις επιπτώσεις της απόφασης του κ. Μητσοτάκη στο εσωτερικό της ΝΔ, ενόψει και της διεκδίκησης από τους κκ. Καραμανλή-Σαμαρά της θέσης του προέδρου της Δημοκρατίας. Και μένει να δούμε αν και πώς ο κ. Τσίπρας, από το απυρόβλητο που εξασφάλισε, θα εμπλακεί στις υποθέσεις της ΝΔ.

Δικαστικά και πολιτικά, η εξέλιξη της υπόθεσης θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ίσως αποδειχθεί κρίσιμη και για τις δύο θεσμοθετημένες εξουσίες.

Headlines