Ίσως θα πρέπει να γίνει συνείδηση εγκαίρως και σε όλους τους αρμοδίους. Κυρίως δε σε όσους διαχειρίζονται τις εκκενώσεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων της πόλης σε κάθε επίπεδο, από το καθαρά επιχειρησιακό έως το επικοινωνιακό:

Υπάρχει άμεση ανάγκη να σταματήσει αμέσως και δια παντός η ακατάσχετη ανοησία γύρω από το φαινόμενο.

Είναι παράνομες οι καταλήψεις ή όχι; Θεωρεί κάποιος ότι οι διαμένοντες εκεί (πρόσφυγες, μετανάστες και λοιποί), είτε σε δημόσια είτε σε ιδιωτικά κτίρια, ζουν σε έναν παράδεισο; Είναι κανείς τόσο βέβαιος ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί και πρέπει να συνεχίσουν να ζουν εκεί; Και πώς θα γίνει αυτό;

Και εν τέλει, πώς φτάνουν οι άνθρωποι αυτοί στα υπό κατάληψη κτίρια; Ποιος τους πηγαίνει εκεί και γιατί; Μάλλον δεν τα βρίσκουν αναζητώντας στέγη στο ίντερνετ…

Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, πόσο μάλλον πρωτεύουσα, δεν παρατηρείται το φαινόμενο.  Ακόμη και σε αυτές όπου το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι οξύ – αν και δύσκολα θα συναντήσει κανείς οξύτερη εκδήλωση από ό,τι στην Ελλάδα.

Υπό αυτήν την έννοια, πρώτιστη σημασία έχει η εκκένωση. Πρόκειται απλούστατα για τήρηση των νόμων και εν τέλει για εξασφάλιση συνθηκών διαβίωσης αξιοπρεπών και σε οργανωμένες δομές.

Δευτερευόντως, πρόκειται για στοιχειώδη υποχρέωση του κράτους να έχει τον πλήρη έλεγχο για όλους όσοι εισέρχονται στην χώρα, είτε σε συνθήκες ανεξέλεγκτες και παρανομίας, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Υπό αυτήν την έννοια, δεν τίθεται ζήτημα ούτε δημοκρατίας, ούτε ανθρωπισμού. Δημοκρατία είναι πρωτίστως η τήρηση των νόμων και ανθρωπισμός είναι πρωτίστως η διασφάλιση ανθρωπίνων συνθηκών διαβίωσης.

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για διαδικασία που μπορεί να γίνει αντικείμενο επικοινωνιακού τύπου εκμετάλλευσης ή αντιπαράθεσης. Και προκειμένου να μην γίνεται αυτό, απαιτείται οι εκκενώσεις να συνοδεύονται από την εξάρθρωση και των δικτύων που ελέγχουν τα υπό κατάληψη κτίρια και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Γνωρίζουν οι αρμόδιοι ποιοι είναι και τι κάνουν. Ας τα αντιμετωπίσουν δεόντως.

Ίσως αυτό το στοιχείο και να είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να κοπεί μία συζήτηση όπως αυτή την οποία είναι έτοιμος να πυροδοτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φανεροί ή κρυφοί σύμμαχοί του. Ίσως έτσι γίνει κατανοητό όσο είναι ακόμη καιρός, ότι δεν μπορεί να μιλούν για τις καταλήψεις και για την κατάσταση στο προσφυγικό εκείνοι που έχουν σοβαρές ευθύνες για το πού έχουμε φτάσει.

Πρέπει π.χ. να αφαιρεθεί κάθε «επιχείρημα» του τύπου ότι η κυβέρνηση, κατειλημμένη από μία διωκτική μανία κυνηγάει τις «μωρομάνες» (Αλ. Τσίπρας), ή ότι όλα αυτά είναι επιχειρήσεις αντιπερισπασμού «μπροστά στο αδιέξοδο που έχει βρεθεί στο μεταναστευτικό» (Γ. Κυρίτσης). Κουβέντες δίχως νόημα και περιεχόμενο, που όμως μπορεί να λειτουργήσουν σαν σπίθες μίας επικίνδυνης σύγκρουσης.

Το ζήτημα των Εξαρχείων (και των άλλων περιοχών, γιατί δεν είναι μόνο τα Εξάρχεια) πολύ απλά επείγει να λυθεί. Βάσει των νόμων και των αρχών του ελληνικού κράτους.

Αν η λύση δεν δοθεί σύντομα, θα αρχίσει ένα γαϊτανάκι δήθεν πολιτικής αντιπαράθεσης, το οποίο εποικοδομητικό δεν θα είναι σε καμία περίπτωση. Και αν αυτό συμβεί, πιθανώς και το πρόβλημα να μην λυθεί ποτέ ή να έχουμε άλλα…

Headlines