Το «έγκλημα» του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική σκευωρία της Novartis

Σε λίγες μόνον ημέρες δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα προβεβλημένα και ο ένας μάλιστα υπουργός και νομικός, έδειξαν στην κοινή γνώμη πως αντιλαμβάνονται τη δικαιοσύνη.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος μας είπε με τον γνωστό στομφώδη τρόπο του ότι δεν υπάρχουν στοιχεία, ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία για τα 10 θύματα της σκευωρίας που στήθηκε γύρω από την υπόθεση της Novartis αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι και ένοχοι.

Δηλαδή το τεκμήριο της αθωότητας πάει περίπατο και το δικαιϊκό σύστημα της χώρας θα ονομαστεί «νόμος Κατρούγκαλου», όπως και το ασφαλιστικό.

Ο δε βουλευτής Σάκης Παπαδόπουλος μας ενημέρωσε ότι το να πιέζει ένας υπουργός τον εισαγγελέα δεν είναι δα και ποινικό αδίκημα.

Όχι βρε αδερφέ Παπαδόπουλε, μια απλή, φιλική κουβέντα ήταν του στυλ «εγώ αποφασίζω, κάνε δικογραφίες εναντίον τους κι αν είναι αθώοι ας βρουν αργότερα το δίκιο τους».

Γιατί δηλαδή να ποινικοποιηθεί η παράβαση καθήκοντος; Γιατί να είναι αδίκημα το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν δέχεται πιέσεις από κανέναν;

Ούτε καν τηλέφωνα «παρότρυνσης» δεν πρέπει να δέχεται, πόσο μάλλον συναντήσεις, πιέσεις και ποιος ξέρει τι άλλους εκβιασμούς που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια.

Όχι κι ότι παλιότερα υπουργοί και βουλευτές δεν πίεσαν για κάποια «υπόθεση».

Δεν έχουμε ξαφνική παρθενογένεση στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Ενοχοι είναι όλοι όσοι «εισπήδησαν» στο χώρο της Δικαιοσύνης προς ίδιον ή προς πολιτικό όφελος.

Ολοι όσοι έστησαν παραδικαστικά κυκλώματα για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Και από τέτοιες υποθέσεις βρίθει η μεταπολιτευτική περίοδος στην Ελλάδα.

Ωστόσο, η υπόθεση της Novartis έχει μια ιδιαιτερότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ένας υπουργός, ο κ. Δ. Παπαγγελόπουλος, φέρεται να έστησαν ένα «κύκλωμα».

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες και τον φάκελο που πάει στη Βουλή για την Προανακριτική, ο «Ρασπούτιν», ο οποίος πλέον έχει όνομα και πρόσωπο, πίεζε για να στοχοποιηθούν 10 πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ξέρουμε αν είναι ένοχοι ή αθώοι, αν και μετά από τόση έρευνα και χωρίς κανένα στοιχείο, κανείς δεν αμφισβητεί την αθωότητά τους.

Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε έναν και μόνο στόχο. Να ρίξει λάσπη στον ανεμιστήρα, να στοχοποιήσει τους αντιπάλους του, αν μπορεί να βάλει και κανέναν στη φυλακή.

Αδιαφορώντας για το αν είναι αθώοι, αδιαφορώντας για το αν είναι έντιμοι, για τις οικογένειές τους, για την καριέρα του.

Για το καθαρό τους κούτελο που λέει και ο λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε ένα συγκεκριμένο παραδικαστικό – παραδημοσιογραφικό και παραπολιτικό κύκλωμα για να πετύχει αυτό που και ο Πολάκης είχε πει: «Για να κερδίσουμε τις εκλογές πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή».

Όμως, όλοι όσοι συμμετείχαν στη σκευωρία έχουν ονόματα. Εχουν διευθύνσεις, είναι γνωστοί στην πιάτσα και δεν είναι μόνον ο Παπαγγελόπουλος στον οποίος επιχειρούν κάποιοι να του φορτώσουν τα πάντα για να βγουν οι ίδιοι από το κάδρο.

Ας αναρωτηθούμε ποιος έδινε τις εντολές για όλα αυτά.

Ας σκεφτούμε ποιος «περνούσε» τα πρωτοσέλιδα με τους πηχυαίους τίτλους στις «φιλικές» εφημερίδες.

Πόσα κυριακάτικα βγήκαν για βαλίτσες με λεφτά, για τις συζύγους και τα παιδιά, για λαμόγια και κλέφτες.

Πόσες φορές εξευτελίστηκαν όλοι αυτοί χωρίς κανένα στοιχείο;

Πόσες φορές ειπώθηκε ότι οι κουκουλοφόροι μάρτυρες πήγαν και κατέθεσαν κατόπιν πιέσεων κι εκβιασμών προκειμένου να πουν το «ποίημα» που είχε γραφτεί σε κάποιο από τα υπόγεια του Μαξίμου;

Τι ακριβώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπόθεση της Nοvartis;

Πήρε ένα «καραμπινάτο» σκάνδαλο με μίζες εκατομμυρίων σε γιατρούς κι άλλους αξιωματούχους και το μετέτρεψε σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

«Εμείς οι αδιάφθοροι θα τσακίσουμε το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Εμείς οι καθαροί θα βάλουμε φυλακή όλα τα λαμόγια».

Αυτό ήταν το σκεπτικό τους, αδιαφορώντας αν πάρουν στο λαιμό τους και αθώους.

Ταυτόχρονα είχαν κι ένα ακόμη σκεπτικό. Να προσεγγίσουν τη σκληρή καραμανλική πτέρυγα, να διεμβολίσουν τη Νέα Δημοκρατία κάνοντας συμμαχίες με το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού.

Γι’ αυτό επέλεξαν ένα πρώην εισαγγελέα, φίλο του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ηγήθηκε της υπόθεσης «καθαρά χέρια» α λα ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η «πονηρή» προσέγγιση είχε αποτέλεσμα για κάποιο χρονικό διάστημα, όχι όμως για πάντα.

Ο αδιάφθορος… καραμανλικός ΣΥΡΙΖΑ που θα τίναζε το πολιτικό σύστημα στον αέρα έπαιξε κι έχασε. Οι αθώοι της Novartis θα τους στοιχειώνουν πάντα.

Ο Πάνος Πικραμμένος που δάκρυσε στη Βουλή είναι η θηλιά τους.

Κι αν είναι αληθινός ο αστικός μύθος που λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει «δεν έπρεπε να παραπέμψουμε τον Πικραμμένο», αντιλαμβάνεται κανείς τι παιχνίδι παίχτηκε.

Η σκευωρία της Novartis ενδεχομένως να μην καταλήξει πουθενά. Αντε να αποδείξεις με αδιάσειστα στοιχεία την παράβαση καθήκοντος και την κατάχρηση εξουσίας.

Και πολύ πιθανότατα να μείνουμε με ένα ακόμη σκάνδαλο στον αέρα, με μια ακόμη υπόθεση χωρίς κατάληξη.

Αλλά κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν με το όνομά τους μπας και το πολιτικό μας σύστημα γλιτώσει από έναν άλλον μελλοντικό εξευτελισμό.

Πρέπει να γνωρίζουμε τι έγινε και ποιοι έστησαν τη σκευωρία.

Να μάθουμε όλους τους πρωταγωνιστές αυτής της δυσώδους υπόθεσης.

Αλλά και να μάθουμε επιτέλους αν και ποιοι πήραν χρήματα από τη Novartis. Πολιτικοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, άλλοι κρατικοί υπάλληλοι.

Να βγουν διευθύνσεις και ονόματα γιατί μόνο τότε μπορεί πραγματικά να υπάρξει κάθαρση.

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε πολύ κακές υπηρεσίες στη χώρα, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη με το να μετατρέψει ένα σκάνδαλο σε πολιτική σκευωρία.

Και δυστυχώς για ακόμη μια φορά εκεί στην Κουμουνδούρου εμφανίζονται αμετανόητοι, αν λάβουμε υπόψη μας τις δηλώσεις περί του πώς ονειρεύονται το δικαιϊκό μας σύστημα.