Συχνά ξεχνάμε πώς δημιουργήθηκαν οι άθλιες συνθήκες στη Μόρια. Ηταν η πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης να κλείσει τα σύνορα σε πρόσφυγες και μετανάστες που επέβαλε τον εγκλωβισμό των προσφύγων και των μεταναστών σε τέτοιους χώρους στα νησιά, στο όνομα του ελέγχου των συνόρων και της δυνατότητας άμεσης επαναπροώθησης. Αυτό εξαρχής σήμαινε άσχημες συνθήκες, προσβολή της αξιοπρέπειας των ανθρώπων και διαρκή κίνδυνο για τραγικά γεγονότα όπως της Κυριακής. Είναι η ίδια πολιτική που έχει καταστήσει τον κίνδυνο πνιγμού προϋπόθεση για να εισέλθει ένας πρόσφυγας ή μετανάστης στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Η κραυγή «η Ευρώπη δεν χωράει άλλους μετανάστες και πρόσφυγες» έχει πάψει να είναι σήμα κατατεθέν της Ακροδεξιάς και γίνεται επίσημη θέση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Μικρή σημασία έχει ότι στο παρελθόν η Ευρώπη απορρόφησε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς προσφύγων και μεταναστών ή ότι η μετανάστευση αποτελεί και μηχανισμό ανανέωσης των κοινωνιών. Σήμερα η ιδεολογία της Ακροδεξιάς ως προς τη διαχείριση του Προσφυγικού και της μετανάστευσης έχει γίνει ηγεμονική και τα κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη προσαρμόζονται κυνικά σε αυτή την κατεύθυνση, μεταφέροντας την πίεση στις χώρες εισόδου και απαιτώντας μέτρα αποτροπής, επαναπροωθήσεις και καταστάσεις τύπου Μόριας.

Ομως, η μετανάστευση και η μετακίνηση προσφύγων δεν είναι «ροή» για να αντιμετωπιστεί με κατάλληλες πρακτικές «φραγής». Είναι επιλογή ανθρώπων που επιθυμούν ένα καλύτερο αύριο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο τόπος τους δεν τους το προσφέρει, ακριβώς επειδή ο πλούτος και οι ευκαιρίες κατανέμονται άνισα, όπως επίσης άνισα κατανέμονται, σε αντίστροφη βέβαια κατεύθυνση, οι πόλεμοι και οι κακουχίες.

Επομένως, θα συνεχίσουν να έρχονται. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται είτε να αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα και μαζί το δικαίωμα στην ασφάλεια και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων, είτε να επιμείνουν σε πολιτικές και μέτρα που απλώς καθιστούν ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι το άσυλο και η μετανάστευση, μια βάναυση και συχνά θανατηφόρα υπόθεση.

Headlines