Μάκης Αγγελόπουλος: «Αποθέωση του Έλληνα η ταινία «1968»»

Σε εφημερίδα της Αυστραλίας μίλησε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ ΑΕΚ, Μάκης Αγγελόπουλος με αφορμή την προβολή της ταινίας «1968» στην πρεμιέρα του 26ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Σίδνεϊ.

Ο ισχυρός άντρας της Ένωσης εκτός από την ταινία αναφέρθηκε και στα σχέδιά του για την ομάδα αλλά και τους λόγους που αποφάσισε να εμπλακεί στα διοικητικά.

Αναλυτικά:

-Σε λίγες ημέρες στο Σίδνεϊ θα προβληθεί το «1968». Πόσο ικανοποιημένος είστε μ’ αυτή την εξέλιξη;

«Καταρχάς να πω, ότι αποτελεί τιμή για μας, που στο μεγάλο αυτό ταξίδι της ταινίας, ένα βασικό σταθμό αποτελεί η Αυστραλία, όπου το «κιτρινόμαυρο» στοιχείο και η ομογένεια είναι έντονα. Για μας αποτελεί αυτή η υπόθεση, με την ταινία, μία μεγάλη παρακαταθήκη και ευθύνη. Έχω ξαναπεί σε σας, στο ραδιόφωνο τη Ομογένειας, ότι το «1968» συνιστά την αποθέωση του Έλληνα, του Έλληνα αθλητή, της Ελλάδας ολόκληρης, που μέσα από αντιξοότητες κατορθώνει να επιβιώνει και να πρωταγωνιστεί».

-Τι είναι αυτό, που σας έχει μείνει ως κορυφαία εμπειρία από τη διαδικασία παραγωγής της ταινίας;

«Κοιτάξτε. Εμείς όλοι εδώ στην ΑΕΚ ζήσαμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ήταν εξαιρετική η δουλειά του Τάσου Μπουλμέτη που μας έκανε και ταξιδέψαμε σε μια βραδιά που δέκα παιδιά έφεραν την ΑΕΚ και την Ελλάδα, στην κορυφή της Ευρώπης. Όλοι εμείς οι παράγοντες που είμαστε στο τιμόνι ιστορικών ομάδων, πρέπει να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τις επιτυχίες και το παρελθόν και να αφήσουμε παρακαταθήκη, σ’ αυτό που αναλάβαμε. Στόχος μας είναι η νέα ΑΕΚ να χτίσει πάνω στην ιστορία της. Είναι σημαντικό οι οπαδοί μας να μάθουν την ιστορία της. Την ιστορία και του μπάσκετ».

-Αλήθεια είναι, ότι βασική σας προτεραιότητα ως διοίκηση ήταν-είναι η στόχευση στο ένδοξο παρελθόν και στην ανάδειξή του.

«Είναι γεγονός αυτό. Αποκαθιστούμε τα Κύπελλά μας, που είτε χάθηκαν, είτε κλάπηκαν. Ο Τάσος Μπουλμέτης ανέλαβε επικεφαλής του Αθλητικού, Ιστορικού και Πολιτιστικού Αρχείου μας. Και είναι και άλλοι άνθρωποι, που τρέχουν αυτά τα θέματα καθημερινά. Όταν αναλάβαμε την ΑΕΚ, όπως ξέρετε, δεν υπήρχε τίποτα. Η κατασκευή της τροπαιοθήκης και η καταγραφή της Ιστορίας μας, μέσω ντοκουμέντων, διότι η ταινία είναι ένα κομμάτι της διαδικασίας και μόνο αποτέλεσε για μας μονόδρομο. Η Ιστορία μας ήταν και παραμένει ο πρώτος άξονας δραστηριοτήτων μας. Έχουμε υλικό ιστορίας για πολλές… ταινίες, ξέρετε».

-Οι επόμενοι άξονες;

«Ο δεύτερος άξονας είναι να δημιουργήσουμε τον ελληνικό κορμό, έχουμε αρκετούς διεθνείς στις εθνικές ομάδες. Το καλοκαίρι πήραμε κι άλλους παίκτες με προοπτική. Ήταν μιία δύσκολη διαδικασία κι αυτό. Οι καλοί Έλληνες παίκτες τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποκτηθεί από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό ή έφυγαν για εξωτερικό. Ο τρίτος άξονας είναι το νέο γήπεδό μας και ο τέταρτος είναι η δημιουργία μιας ισχυρής Ομάδας Ανδρών».

-Πώς «συνελήφθη» η ιδέα της ταινίας;

«Μίλησα πολύ με τους πρωταγωνιστές εκείνης της βραδιάς. Μέσα από τις συζητήσεις μας, αναδείχθηκαν πολλές ιστορίες. Μέσα από τις αφηγήσεις αυτές αναδείχθηκαν ιστορίες που είχαμε την υποχρέωση να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές και να αναδείξουμε την ιστορία της ΑΕΚ. Κάποια στιγμή αποφάσισα να φωνάξω τους συνεργάτες μου στο Γραφείο μου και να τους πω, ότι σκέφτηκα να κάνω τη «Βασίλισσα» ταινία! Ήταν αρχές του 2016. Εκεί συγκινηθήκαμε. Εκεί συσκεφθήκαμε. Προχωρήσαμε.

Το εγχείρημα αυτό κράτησε δύο χρόνια. Ήταν πολύ δύσκολο. Όμως, ήταν τέτοιο το μεράκι όλων όσοι ασχολήθηκαν εντός του οργανισμού «ΑΕΚ», που όλα έγιναν πιο εύκολα».

-Επρόκειτο και για την πρώτη «εθνική» επιτυχία το «έπος» του ΄68, που τότε είχε αγκαλιάσει όλη η Ελλάδα.

«Η ΑΕΚ ένωσε όλους τους Έλληνες εκείνη τη βραδιά. Όλη η Ελλάδα χάρηκε την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στο Καλλιμάρμαρο. Αυτό ακριβώς το αποτύπωμα θέλαμε να περάσει στην ταινία. Μόνο η ΑΕΚ από συλλόγους κατάφερε να συσπειρώσει μαζικά τους οπαδούς όλων των ομάδων. Ήταν μία μοναδική προσέγγιση και για το χώρο του κινηματογράφου, που μέσω μιας ταινίας Docufiction, ξεπέρασε τα σύνορα. Το συναίσθημα εκείνης της βραδιάς πέρασε έντονα παντού και συγκίνησε κόσμο. Ένα «ελιτίστικο» σπορ μέχρι εκείνη τη νύχτα έγινε λαϊκό σπορ. Σας θυμίζω, ότι η επόμενη μεγάλη επιτυχία ήταν της Εθνικής, με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 1987».

-Θυμόσαστε έντονα την πρεμιέρα της ταινίας, στο «Παλλάς», τον Ιανουάριο του 2018;

«Εννοείται. Θα θυμάμαι μια ζωή, μετά το τέλος της προβολής, τα βουρκωμένα μάτια ανθρώπων, που δεν ήταν ΑΕΚ, αλλά συγκινήθηκαν. Σας θυμίζω κάτι, που πέρασε στα ψιλά εκείνη τη βραδιά, αλλά κατά την προβολή της ταινίας έγινε… σεισμός. Έγινε κανονικά σεισμός. Σεισμική δόνηση ισχυρή, πώς να το πω; Κι όμως, ελάχιστοι ανησύχησαν. Ήταν τόσο έντονα απορροφημένοι με την ταινία, που δεν ασχολήθηκαν. Σας είπα και πριν. Αφήσαμε μία μεγάλη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Είναι πιο σημαντική από κάθε τρόπαιο…»

-Για την αποκατάσταση της Ιστορίας έγιναν κι άλλες εκδηλώσεις βέβαια.

«Δεν έγιναν για να γίνουν. Το θεωρούσαμε και υποχρέωση αν θέλετε. Το όνομα της ΑΕΚ πληγώθηκε. Έπρεπε να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό. Κάναμε πολλές δράσεις, με πρώτη απ’ όλες την τιμή στην πρώτη ομάδα που πήγε σε Φάιναλ Φορ Πρωταθλητριών, το 1966. Αποσύραμε τη φανέλα του Γιώργου Αμερικάνου, στη συνέχεια του Γιώργου Τρόντζου. Η ταινία ήταν το αποκορύφωμα».

-Πρωταγωνιστείτε και σε κοινωνικές δράσεις.

«Συνεργαζόμαστε με την Εκκλησία της Ελλάδας στο προσφυγικό. Φιλοξενούμε πρόσφυγες απ’ όλο τον κόσμο στο ΟΑΚΑ και τους προσφέρουμε ελάχιστες στιγμές ξεγνοιασιάς. Προσπαθούμε να τους εντάξουμε σε ένα άλλο πλαίσιο. Υπάρχουν κι άλλα θέματα, τα οποία θα αποκαλύπτονται στην πορεία. Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες δράσεις που τις κρατάμε μακριά από τους προβολείς».

-Θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες εκπλήξεις.

«Όλο λέμε τελειώσαμε, αλλά δεν τελειώνουμε. Θα δούμε. Έχουμε μεγάλη ευαισθησία ως οργανισμός σ’ αυτό το κομμάτι».

-Πώς μπήκατε στη διαδικασία να εμπλακείτε με την ΚΑΕ ΑΕΚ;

«Έχω τρέλα με την ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα. Δεν ήθελα κάποιο ιδιαίτερο ερέθισμα. Μία παράκληση υπήρξε του Αλέξη Αλεξίου που όντας πρόεδρος της ΑΕΚ, με κάλεσε να βοηθήσω. Ήταν η εποχή που η ομάδα είχε μόλις ανέβει από την Α2 στην Α1, δεν υπήρχαν πόροι και όλα έδειχναν ότι μέχρι τον Δεκέμβριο θα ερχόταν νέος υποβιβασμός.

Αν γινόταν αυτό, η ΑΕΚ θα έφτανε στο τοπικό πρωτάθλημα, δεν είχε άλλη Α2 ή Β’ Εθνική. Τέλος πάντων, για μένα, εκείνο το κάλεσμα να το πω, ήταν κάτι σαν «γενική επιστράτευση» για να μη κλείσει το Τμήμα».

-Πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ στην Αυστραλία αγωνιούν για το νέο γήπεδο. Κάποια στιγμή υπήρξε η αίσθηση, ότι είναι θέμα χρόνου η μετακόμιση στο Ολυμπιακό Κλειστό των Λιοσίων. Έτσι είναι;

«Δεν έχω να σας πω νέα. Βρισκόμαστε ακόμη σε συζητήσεις με την Κυβέρνηση ώστε να μας παραχωρηθεί η εγκατάσταση. Έχουμε καταθέσει μια πολύ σοβαρή πρόταση. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Μιλάμε για επένδυση αρκετών εκατομμυρίων, που αφορά σε μια «κιτρινόμαυρη» Πολιτεία. Έγιναν εκλογές. Άλλαξε Κυβέρνηση. Μιλήσαμε με τον υφυπουργό Αθλητισμού, τον κύριο Αυγενάκη. Περιμένουμε.

Θα θέλαμε ιδανικά να κάνουμε πρεμιέρα στα Λιόσια στις 5 Ιανουαρίου 2020, στο ντέρμπι με Παναθηναϊκό. Το νέο μας σπίτι είναι πάντα ένας μεγάλος στόχος. Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς το δικό σου σπίτι…»

-Το μότο της Ομάδας για τα «Διαρκείας» είναι φέτος «Μαζί για την κορυφή».

«Στόχος είναι πάντα η ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό. Στόχος είναι πάντα η κορυφή. Βέβαια, σ’ ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον με ανισότητες αυτό δεν είναι εύκολο. Υπάρχει από τη μία πλευρά η Ευρωλίγκα των ομάδων με εγγυημένα συμβόλαια, που δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και προκαλεί ζημία στα εθνικά Πρωταθλήματα.

Εμείς έχουμε πάντα ανταγωνιστικό σύνολο όμως και κάθε χρόνο κάνουμε και ένα βήμα προς τα εμπρός. Και στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Φτάσαμε να κατακτήσουμε τρία τρόπαια. Είμαστε η τελευταία ομάδα στην Ελλάδα, που έχει φέρει διεθνή τρόπαια. Ένα ευρωπαϊκό, το Τσάμπιονς Λιγκ. Κα ένα ένα Παγκόσμιο, το Διηπειρωτικό. Και συνεχίζουμε. Διοργανώσαμε με δικά μας έξοδα, που συνέβη πρώτη φορά αυτό παγκοσμίως το πιο άρτιο Φάιναλ Φορ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο κόσμος μας έκανε ρεκόρ εισιτηρίων. Όπως έκανε νέο ρεκόρ και στον αγώνα με Μπάμπεργκ πριν από μερικούς μήνες».

-Θα συνεχιστεί η ελληνοποίηση της ομάδας;

«Όπως ξέρετε εδώ και πέντε χρόνια έχει γίνει αυτό στόχος ζωής. Παίκτες μας παίζουν σε όλες τις εθνικές ομάδες. Παίκτες μικρών ηλικιών, που προσπαθούμε να τους εντάξουμε σε μία νέα κατάσταση. Δεν είναι εύκολη η διαδικασία, ειδικά όταν δεν έχεις το δικό του γήπεδο. Ο,τι καλύτερο υπάρχει, έρχεται όμως στην ΑΕΚ. Και γίνεται δουλειά. Φανταστείτε τί θα γίνει αν αποκτήσουμε και το «σπίτι» μας».

-Κρίση υπάρχει όμως και στο ελληνικό μπάσκετ με την αποχώρηση του Ολυμπιακού…

«Το μπάσκετ πέρασε μία δύσκολη δεκαετία, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και των τραπεζών και το μη διαθέσιμο εισόδημα του κόσμου να δει τα ματς. Το μπάσκετ ήταν φτωχό σε έσοδα, πριν την κρίση. Είμαι αισιόδοξος όμως γιατί στη βάση της πυραμίδας αυτής είναι ο Έλληνας αθλητής και η τεχνογνωσία των παραγόντων.

Έχω την εντύπωση ότι μπορεί να γυρίσει σαν ελατήριο, όπως έφτασε εδώ χαμηλά. Από κει και πέρα είναι γεγονός, όπως έχω ξαναπεί, ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καταστρέψουμε το άθλημα που μας έχει δώσει τις μεγαλύτερες χαρές στην Ελλάδα. Και είναι περίεργο, να υποβαθμίζεται το ελληνικό πρωτάθλημα από τις ΚΑΕ, που είναι περισσότερο αναβαθμισμένες οικονομικά. Η ΑΕΚ έκανε ό,τι μπορούσε για να βρεθεί την περασμένη αγωνιστική μία λύση και να εκτονωθεί η κατάσταση. Δεν βρέθηκε… Πρέπει να προχωρήσουμε».

-Στους σχεδιασμούς της ΚΑΕ υπάρχουν σκέψεις για συμμετοχή της «Βασίλισσας» σε κάποιο τουρνουά στην Αυστραλία;

«Είναι γεγονός, ότι υπήρξε από την πρώτη στιγμή σκέψη για να πάει ομάδα στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία. Εκεί όπου υπάρχουν αρκετοί ομογενείς και ξέρουμε πόση χαρά μπορούμε να τους προσφέρουμε. Γίνεται μία αρχή με την ταινία «1968» και στην Αυστραλία. Ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Όλα βήμα-βήμα. Αποτελεί για μας πάντα μια μεγάλη πρόκληση αυτή η προοπτική».