Μπλατ σε Μαρτίνς: «Μπορείς να καθίσεις δίπλα μου και να μου λες τι να κάνω»

Ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Ντέιβιντ Μπλατ παραχώρησαν μία διαφορετική συνέντευξη στο ηλεκτρονικό περιοδικό του Ολυμπιακού, «We Are Olympiacos», με την κουβέντα να εναλλάσσεται μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ.

Αναλυτικά η συνέντευξη των Μαρτίνς και Μπλατ όπως δημοσιεύτηκε:

«Είναι οι προπονητές του Ολυμπιακού στα δύο δημοφιλέστερα σπορ στην Ελλάδα. Ποδόσφαιρο και μπάσκετ ή αλλιώς Πέδρο Μαρτίνς και Ντέιβιντ Μπλατ.

Παρά το γεγονός πως και οι δυο τους διανύουν δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό, δεν είχαν βρει ποτέ την ευκαιρία να συζητήσουν σαν φίλοι, για λίγο, μακριά από την πίεση του πάγκου.Από τη στιγμή που τους δόθηκε η ευκαιρία, όχι μόνο δεν την άφησαν να πάει χαμένη, αλλά αντάλλαξαν γνώμες γύρω από το πώς το μπάσκετ επηρεάζει το ποδόσφαιρο και τούμπαλιν, σούταραν βολές, συμφώνησαν να τα πουν και με συνοδεία καφέ αφού είναι… κοντογειτόνοι, ενώ αντάλλαξαν μέχρι και… πινακάκια!

Στο επίκεντρο φυσικά, ήταν πάντα ο Ολυμπιακός αλλά και η περιπέτεια της υγείας του Ντέιβιντ Μπλατ, που για ακόμα μια φορά έδειξε πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλοι μας τα πάσης φύσεως προβλήματα που ανακύπτουν στις ζωές μας.

Τι σημαίνει για εσάς «Ολυμπιακός»:

Ντέιβιντ Μπλατ: «Πρώτα απ’ όλα, είναι μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση να είμαι εδώ με τον κόουτς Μαρτίνς. Αισθάνομαι τυχερός που συναντώ τον ομόλογό μου σε αυτό το σπουδαίο κλαμπ. Ακούγοντας πως δεν έχεις δει ζωντανά κάποιο παιχνίδι μπάσκετ, σε προσκαλώ εκ μέρους της οικογένειάς μας να έρθεις στο γήπεδο και να παρακολουθήσεις ένα παιχνίδι. Μιας και κάνεις τόσο σπουδαία δουλειά, μπορεί να θέλω να καθίσεις δίπλα μου και να μου λες τι να κάνω!

Τα πας εξαιρετικά και είμαστε όλοι περήφανοι για εσένα και την ομάδα ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με σπουδαία παράδοση, σπουδαία ιστορία, σπουδαία σημασία. Είναι κομμάτια από τη ζωή και την καρδιά των ανθρώπων. Όταν δουλεύεις σε ένα τέτοιο κλαμπ, αισθάνεσαι το πάθος και τη σημαντικότητα του να είσαι μέρος αυτή της ιστορίας και της παράδοσης».

Πέδρο Μαρτίνς: «Είναι μεγάλη μου ευχαρίστηση που κάθομαι μαζί με τον κόουτς Μπλατ. Σας συγχαίρω για το ποιος είσαστε και για το τι προπονητής είσαστε στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός για μένα είναι το ίδιο. Είναι πάθος. Δουλεύουμε για μια μεγάλη οικογένεια που έχει μεγάλη παράδοση σαν κορυφαίο κλαμπ, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη.

Είναι μεγάλη μου χαρά που δουλεύω με όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα με πάθος. Θέλουμε να πετυχαίνουμε νίκες και να δίνουμε χαρά σε όλους, γιατί οι φίλαθλοι αναπνέουν και ζουν για τον Ολυμπιακό, οπότε είναι μεγάλη χαρά και κίνητρο για μένα να δουλεύω για αυτή την ομάδα».

Κύριε Μπλατ, παρακολουθείτε ποδόσφαιρο; Εσάς κ. Μαρτίνς ποια η σχέση σας με την πορτοκαλί μπάλα;

Ντ. Μπ.: «Μεγαλώνοντας στις ΗΠΑ, το ποδόσφαιρο ή «soccer» όπως το λέμε εμείς, δεν ήταν το πιο δημοφιλές σπορ. Και μόνο όταν ήρθα στην Ευρώπη, 37 χρόνια πριν, αναγνώρισα πως το κορυφαίο άθλημα στον κόσμο είναι το ποδόσφαιρο και όχι το αμερικάνικο ποδόσφαιρο όπως νόμιζα, έχοντας παίξει σαν παιδί. Μέσα από τα χρόνια κατάλαβα σε βάθος πως παίζεται το παιχνίδι, την πληθώρα τακτικών και των βασικών αρχών του αθλήματος.

Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για ορισμένους θαυμάσιους αθλητές και σταρ που έχετε στο παιχνίδι και το γεγονός πως οι προπονητές μπορούν και συντονίζουν στο γήπεδο 11 παίκτες. Εγώ έχω προβλήματα με πέντε και εσείς πρέπει να το κάνετε με 11! Το να μπορείς να παρουσιάσεις ένα τόσο όμορφο άθλημα, με εντυπωσιάζει και εκτιμώ το ποδόσφαιρο για αυτό το λόγο».

Π.Μ.: «Μου αρέσει το μπάσκετ αλλά πρέπει να παραδεχθώ και να είμαι έντιμος απέναντί σου πως δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο παιχνίδι υψηλού επιπέδου. Περισσότερο στο σχολείο και κάποια παιχνίδια που έχω δει από την τηλεόραση. Το ποδόσφαιρο μας απορροφά τόσο πολύ χρόνο, που κάποιες φορές ξεχνάμε τα υπόλοιπα σπορ. Μετά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ για μένα είναι το καλύτερο άθλημα στον κόσμο. Το αγαπώ αλλά δεν έχω χρόνο να παρακολουθώ περισσότερο».

Ντ.Μπ.: «Οι παίκτες μου παρακολουθούν τα παιχνίδια σας. Βρέθηκαν στα τελευταία δύο παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ (σ.σ. Κράσνονταρ, Τότεναμ) και είδαν τη σπουδαία απόδοση που είχατε. Ένιωσα πως εμπνεύσθηκαν γιατί ήρθαν στην προπόνηση καλύτεροι. Οπότε θα τους πω να συνεχίσουν να έρχονται!».

Π.Μ.: «Είναι το ίδιο με την περσινή χρονιά. Ο Φορτούνης και ο Λεονάρντο έρχονταν σε κάθε παιχνίδι. Ένιωθαν αυτή τη σπουδαία ατμόσφαιρα της Ευρωλίγκας. Και το μπάσκετ όμως είναι πολύπλοκο. Μπορώ να καταλάβω πως πολλά πράγματα που εφαρμόζουμε στο ποδόσφαιρο, όπως τα σύνθετα μαρκαρίσματα στα κόρνερ και στα φάουλ, τα παίρνουμε από το μπάσκετ ή ακόμα κάποιες καταστάσεις που εφαρμόζουμε τις δανειζόμαστε από το μπάσκετ.

Οπότε και το δικό σας σπορ είναι σύνθετο. Μπορεί να συμβαίνει κάποιες φορές αλλά γενικά στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να αλλάξεις το παιχνίδι μέσα σε δύο λεπτά. Μπορείς να κερδίσεις κάποιες φορές στο τελευταίο λεπτό, αλλά το να αλλάξεις ένα αρνητικό αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο εύκολο όπως στο μπάσκετ».

Ντ.Μπ.: «Έχω μια ερώτηση για εσάς κόουτς που με απασχολεί καιρό. Το παιχνίδι κόντρα στην Τότεναμ τελείωσε ισόπαλο ανάμεσα σε δύο σπουδαίες ομάδες, αλλά έχω την αίσθηση πως ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη ομάδα. Αν λάβεις υπόψη σου τη συνολική απόδοση, ο Ολυμπιακός έπαιξε καλύτερα, αλλά το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο.

Επειδή στο μπάσκετ στο τέλος των 40 λεπτών, η καλύτερη ομάδα πάντα θα κερδίσει, καθώς έτσι είναι η φύση του αθλήματος, συμβαίνει το ίδιο και στο ποδόσφαιρο; Μπορεί μια ομάδα που δεν παίζει καλά και ίσως δεν αξίζει να νικήσει, να κερδίσει το παιχνίδι;».

Π.Μ.: «Ναι είναι δυνατόν. Κάποιες ομάδες που δεν είναι τόσο καλές, μπορούν να έχουν καλή τακτική και να παίζουν έξυπνα. Μπορούμε να καταλάβουμε πως ο αντίπαλος είναι δυνατός, αλλά μπορούμε να προσαρμόσουμε τη στρατηγική μας και να είμαστε δυνατοί. Το ποδόσφαιρο παίζεται με τα πόδια και όχι με τα χέρια.

Στο μπάσκετ μπορείς να σουτάρεις 70 φορές και να ευστοχήσεις τις 65. Στο ποδόσφαιρο όμως υπάρχει ο τερματοφύλακας, ενώ κάποιες φορές ο αγωνιστικός χώρος μπορεί να μην είναι σε καλή κατάσταση. Το πάθος μας με το ποδόσφαιρο έχει να κάνει με το ότι ο τελευταίος μπορεί να νικήσει τον πρώτο, ενώ στο μπάσκετ νομίζω δεν είναι έτσι».

Ντ.Μπ.: «Και εγώ δεν το νομίζω».

Π.Μ.: «Κατά την άποψή μου αυτή είναι η διαφορά. Ο τελευταίος μπορεί να νικήσει τον πρώτο λόγω του αγωνιστικού χώρου. Ακόμη επειδή κάποιοι παίκτες μπορεί να μην είναι σε καλή μέρα, κάτι που αντιμετωπίζετε κι εσείς. Μπορεί να έχετε καλή στρατηγική, αλλά κάποιος παίκτης να μην είναι σε φόρμα και έτσι ότι έχεις δουλέψει μέσα στην εβδομάδα να πάει χαμένο. Οι δουλειές μας είναι διαφορετικές γιατί ένας παίκτης μπορεί να έχει πρόβλημα ή να είναι άρρωστος. Έχω αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις».

Ντ.Μπ.: «Είναι διαφορετικό, πολύ ενδιαφέρον».

Π.Μ.: «Οι αγωνιστικοί χώροι στην Ελλάδα δεν είναι υψηλής ποιότητας. Δυστυχώς αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία γύρω από το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα για να προοδεύσει το σπορ. Είναι κάτι πολύ σημαντικό».

Ο Ντέιβιντ Μπλατ, αποφάσισε πριν από λίγο καιρό να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Πως πιστεύετε πως βοηθά αυτή η κίνηση τον απλό κόσμο;

Π.Μ.: «Τι μπορώ να πω, είναι παράδειγμα ζωής. Αυτό δεν εμπνέει μόνο τους παίκτες σας αλλά και τον κόσμο που έχει παρόμοια προβλήματα ή προσωπικά προβλήματα. Είστε ένα παράδειγμα. Και όπως είπατε, συνέχεια μαθαίνετε τους παίκτες να ξεπερνούν τις δυσκολίες, ότι αρνητικό μας φέρνει η ζωή. Είστε ένα παράδειγμα.

Το πιο σημαντικό για μένα που θα ήθελα να κρατήσω είναι το πάθος που έχετε για το μπάσκετ, για την καριέρα σας, για τον επαγγελματισμό σας. Έχουμε μιλήσει μόνο μια φορά, αυτή είναι η δεύτερη και κάποιες φορές έχω δει συνεντεύξεις σας. Νιώθουμε το πάθος σας και ξέρω πως όλοι στον Ολυμπιακό σας υποστηρίζουν και σας αγαπούν, γιατί μεταδίδετε το μεγάλο πάθος σας. Σας ευχαριστώ για το παράδειγμα ζωής κόουτς».

Ποια η σχέση σας όλο αυτόν τον καιρό με τον κόσμο του Ολυμπιακού και όχι μόνο. Πώς σας αντιμετωπίζουν;

Π.Μ.: «Αισθάνομαι πως ο κόσμος σέβεται τη δουλειά μας, την καταλαβαίνει. Δεν είναι εύκολο τα εκατομμύρια των φιλάθλων μας να μας υποστηρίζουν, αλλά αισθάνομαι πως πιστεύετε το ίδιο, γιατί ο κόσμος μιλά για τη δουλειά σας κύριε Μπλατ. Νομίζω πως έχουμε την ίδια άποψη».

Ντ.Μπ.: «Έχω μια θαυμάσια ιστορία, μια αληθινή ιστορία. Οδηγούσα προς το γήπεδο πριν από μερικές μέρες και σταμάτησα σε φανάρι. Ένας κύριος κατέβασε το παράθυρο σε αμάξι δίπλα στο δικό μου και μου είπε: Κόουτς τι κάνεις; Του είπα είμαι καλά και μου απάντησε πως ο Πέδρο κάνει απίστευτη δουλειά, θέλουμε να γίνεις σαν κι αυτόν! Φίλος του Ολυμπιακού, ήταν υπέροχο, μου έφτιαξε τη μέρα!».

Βλέπετε αγώνες της ομάδας ποδοσφαίρου και μπάσκετ αντίστοιχα;

Ντ.Μπ.: «Όλοι βλέπουν αποτελέσματα και αυτό είναι φυσιολογικό για έναν φίλο των σπορ. Εμείς οι προπονητές βλέπουμε κι άλλα πράγματα, όχι μόνο τα αποτελέσματα. Βλέπουμε πως γίνονται τα πράγματα. Βλέπουμε πίσω από τα αποτελέσματα. Πρώτα μετρά η αφοσίωση, η τακτική, η ευφυΐα, η αφοσίωση στην τελειότητα και όταν βλέπω την ομάδα ποδοσφαίρου, αυτό βλέπω, αυτό αισθάνομαι.

Έχει μεγάλο νόημα και είναι πηγή έμπνευσης γιατί ξέρεις πως τα αποτελέσματα δεν έρχονται ποτέ χωρίς αυτά τα πράγματα. Το να πεις, θέλουμε να κερδίσουμε αυτό ή θέλουμε να κάνουμε το άλλο, αυτό είναι το εύκολο, αλλά δεν έχει νόημα. Το να δουλέψεις, το να βρεις πώς η ομάδα σου θα παίξει με τον καλύτερο τρόπο και θα είναι η καλύτερη που μπορεί, αυτό για μένα είναι το μήνυμα που παίρνω όταν βλέπω την ομάδα του κόουτς».

Π.Μ.: «Κατά την άποψή μου έχουν σπουδαίο προπονητή και ηγέτη, εσάς κόουτς. Δεν είδα πέρυσι πολλά παιχνίδια, αλλά κάποια αποσπάσματα και είδα την αφοσίωση της ομάδας σας αλλά και το σημαντικότερο πως πιστεύουν στον ηγέτη. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από μπάσκετ, αλλά μπορώ να καταλάβω πως η σύνδεση που έχετε με τους παίκτες και το ηγετικό προφίλ είναι τα πιο σημαντικά. Οι συμπεριφορές που τους μαθαίνετε και το ότι σας ακολουθούν σαν ηγέτη είναι πολύ σημαντικά.

Σας εύχομαι τα καλύτερα στην Ευρωλίγκα και είμαι σίγουρος πως θα έρθω να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι».

Τελικά πόσα κοινά ή διαφορές έχει το μπάσκετ με το ποδόσφαιρο; (Η ερώτηση απαντήθηκε στη συνέχεια, αφού ο ειρμός ήταν ανεξέλεγκτος!):

Ντ.Μπ.: «Εύχομαι μια μέρα το μπάσκετ στην Αγγλία να έχει την ίδια δημοτικότητα με το ποδόσφαιρο. Θα είναι εξαιρετικό για το σπορ μας».

Π.Μ.: «Μπορούμε κάποια μέρα να παίξουμε εδώ ή στο Ρέντη κάνοντας μίξη τους παίκτες και παίζοντας ποδόσφαιρο, αλλά και μπάσκετ».

Ντ.Μπ.: «Κόουτς είμαι σίγουρος πως οι ποδοσφαιριστές θα νικήσουν τους μπασκετμπολίστες, γιατί έχω δει πολλά παραδείγματα Αμερικανών παικτών που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο. Είναι πραγματικά διασκεδαστικό, είναι ότι πιο αστείο έχω δει. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν, όχι στον Ολυμπιακό, αλλά υπήρχαν μέρες που κάναμε θεραπεία και παίζαμε και λίγο ποδόσφαιρο.

Το να βλέπεις τους παίκτες να παίζουν είναι ξεκαρδιστικό! Γιατί το να παίζεις με τα πόδια είναι πολύ πιο δύσκολο από το να παίζεις με τα χέρια. Απαιτεί όχι μόνο διαφορετικό, αλλά και καλύτερο επίπεδο δεξιοτήτων».

Έχουμε δει να υπάρχουν πολύ καλές σχέσεις ανάμεσα σε παίκτες των δύο ομάδων, όπως το παράδειγμα του Σπανούλη με τον Φορτούνη. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για το σύλλογο;

Π.Μ.: «Νομίζω πως αυτή είναι η οικογένεια του Ολυμπιακού. Αγαπούν την ομάδα, τα σπορ. Νιώθουν την ομάδα όποτε έρχονται να δουν αγώνες μπάσκετ. Όλοι την αγαπούν. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και αρέσει στον κόσμο να βλέπει τους παίκτες στο γήπεδο να έχουν ενδιαφέρον όχι μόνο για το δικό τους σπορ, αλλά και για τα υπόλοιπα».

Ντ.Μπ.: «Παίκτες σαν τον Φορτούνη και τον Σπανούλη είναι σπουδαίοι για κάποιο λόγο. Όχι απλά λόγω των γκολ και των καλαθιών που πετυχαίνουν, αλλά επειδή είναι σπουδαίοι χαρακτήρες. Και όπως είπε και ο κόουτς, αυτό έχει σημασία για τον κόσμο και ειδικά για τον κόσμο του Ολυμπιακού. Το νιώθουν αυτό, το σέβονται και το εκτιμούν. Είναι φυσικό για αυτούς να τρέφουν μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλον».

Στη συνέχεια, οι δύο κόουτς αποφάσισαν να ανταλλάξουν απόψεις γύρω από τη θεωρητική τους προσέγγιση στο άθλημά τους, με τον καθένα να παρουσιάζει ψήγματα της φιλοσοφίας του πάνω στο πινακάκι του…

Ντ.Μπ.: «Φαντάζομαι ότι και στο ποδόσφαιρο το θέμα των αποστάσεων είναι πολύ σημαντικό. Επιτρέπει στον κάθε παίκτη να έχει ελευθερία και ταυτόχρονα να αντιδρά στην κίνηση της μπάλας ή του σώματος. Στο δικό μας παιχνίδι, αν για παράδειγμα η μπάλα έρχεται προς τα εσένα, δεν θέλεις να πας προς τη μπάλα, αλλά να κινηθείς μακριά από αυτή. Αν ο παίκτης 1 έρχεται προς τον παίκτη 2, τότε αυτός πρέπει να «κόψει» μέσα και να έχει πιθανότητα να πάρει την μπάλα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον επόμενο παίκτη να πάρει την πάσα, να κινηθεί και να δημιουργήσει χώρο για τον εαυτό του.

Πάντα παρατήρησε τις αποστάσεις. Χώρος για να παίξεις. Να «διαβάζεις», να αντιδράς και να ακολουθείς όχι απαραίτητα την τακτική, αλλά το να βοηθήσεις τον συμπαίκτη σου να ελευθερωθεί».

Π.Μ.: «Συνέχεια στο ποδόσφαιρο όλοι μιλούν για συστήματα. Για μένα δεν είναι το σύστημα το πιο σημαντικό, αλλά η διαδικασία. Οι αποστάσεις είναι θεμελιώδης αρχή τόσο στο μπάσκετ όσο και στο ποδόσφαιρο. Εδώ έχουμε περισσότερο χώρο αλλά και περισσότερους ανθρώπους και πρέπει να βρεις λύσεις. Δύο πράγματα είναι σημαντικά, όταν χάνεις την μπάλα. Να αντιδράς και να την ξανακερδίζεις και έτσι έχεις επίσης χώρο. Κάποιες φορές έχουμε αυτή τη στρατηγική.

Κάποιες άλλες φορές δεν κουβαλάμε την μπάλα, αλλά περιμένουμε τη στιγμή που θα κερδίσουμε την μπάλα και θα βγούμε στο τρανζίσιον. Ή κάποιες φορές περιμένουμε τη μπάλα, αλλά όταν αντιδρούμε έχουμε μια νέα επίθεση, κόντρα επίθεση. Με τις μικρές ομάδες είναι σημαντικό αυτό, γιατί είναι η στιγμή που δεν είναι καλά οργανωμένες. Για μένα πιο σημαντικό από τα συστήματα, 4-4-2, 4-3-3, 5-4- 1, είναι η διαδικασία, τι θα κάνουν οι παίκτες απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο, με τη διαδικασία μας και τη στρατηγική μας».

Λίγο πριν το φινάλε της συνάντησης –που θα μπορούσε να κρατήσει πολλές ώρες- και αφού αντάλλαξαν αριθμούς τηλεφώνου για… καφέ, αντάλλαξαν και τα πινακάκια τους, με τον Ντέιβιντ Μπλατ να μη χάνει την ευκαιρία:

«Ίσως αυτό σας βοηθήσει, εμένα πάντως θα με βοηθήσει σίγουρα! Για την άμυνα μου θέλω 11 παίκτες, όχι μόνο πέντε, έτσι θα μπορούμε να μαρκάρουμε, θα είναι υπέροχα!» με τον Πέδρο Μαρτίνς να προσθέτει:

«Ευχαριστώ, είναι μεγάλη έμπνευση!».