Δίκαιη χαρακτήρισε τη νίκη της ΑΕΚ ο Άρης Λυγκογιάννης που στάθηκε στο ότι η ομάδα του δεν μπήκε στο ματς όπως θα έπρεπε βάσει δυναμικότητας του αντιπάλου.
Πολλά παράπονα είχε από τους παίκτες του ο Άρης Λυκογιάννης μετά την βαριά ήττα με 93-69 από την ΑΕΚ. Ο προπονητής του Κολοσσού στάθηκε στη νωθρότητα που μπήκε η ομάδα του στο ματς επιτρέποντας στην Ενωση να επιβάλλει τον ρυθμό της.
Αναλυτικά:
– Για το παιχνίδι με την ΑΕΚ: «Να δώσουμε συγχαρητήρια στην ΑΕΚ για την ξεκάθαρη και δίκαιη νίκη της. Δεν έχω να πω πολλά για το παιχνίδι. Ο αντίπαλος επέβαλε το ρυθμό του. Εμείς δεν είχαμε καθαρό μυαλό, ούτε σωστή αμυντική διάθεση.
Δεν σταματήσαμε τη δημιουργία των παικτών της ΑΕΚ. Ήμασταν συνεχώς εκτεθειμένοι στα σουτ και στα επιθετικά ριμπάουντ. Ήταν ένα καλό τεστ για εμάς αυτά τα δύο παιχνίδια με Ιωνικό και ΑΕΚ. Ένα καλό μάθημα. Να προσεγγίσουμε τη συνέχεια με διαφορετικό μάτι».
– Για το αν οι παίκτες του μπήκαν με υπερβολικό ενθουσιασμό από την πρόκριση στο Κύπελλο: «Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Αρκετά παιδιά μπήκαν νωθροί και χαλαροί. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο. Το προσπαθήσαμε στο πρώτο ημίχρονο και ήμασταν κοντά στο σκορ. Στο δεύτερο μέρος δεν μπορούσαμε να το μαζέψουμε. Επιτρέψαμε πολλά μακρινά σουτ από την ΑΕΚ, που ήταν εύστοχα, ειδικά από τον Ρέι. Σήμερα η… ανάσα μας ήταν φάουλ, εξ ου και οι πολλές ελεύθερες βολές».
– Για το αν έχει παράπονο από τη διαιτησία: «Δεν έχω κανένα παράπονο από τη διαιτησία. Απλά έδωσαν υπερβολικά πολλές ελεύθερες βολές στην ΑΕΚ. Δεν δικαιούσαι να μιλάς για τη διαιτησία όταν έχεις χάσει με 24 πόντους».
Δικαστήριο της Ελβετίας αποφάσισε πως ένα ρολόι που κλάπηκε από τον Τζον Λένον, πωλήθηκε, μεταπωλήθηκε και δημοπρατήθηκε, ανήκει στη χήρα του, Γιόκο Όνο.
Με τρομερό Φουρνιέ (20π.) και εξαιρετικούς Βεζένκοφ και Βιλντόζα, ο Ολυμπιακός πήρε το θρίλερ απέναντι στη Μακάμπι με 94-91 και πέτυχε την 7η νίκη του στη Euroleague και 5η σερί.
Το πολυαναμενόμενο sequel του Μονομάχου μπαίνει στην κινηματογραφική αρένα με το βραβευμένο με το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία Πέδρο Αλμοδοβάρ να διεκδικεί το δικό του -αφοσιωμένο- κοινό.
