Τα διδάγματα από ένα πολύ σκληρό μάθημα

Τι διδάσκει, μεταξύ άλλων, η περιπέτεια των Κούρδων στη Βόρεια Συρία; Το απλό, στα όρια του απλοϊκού: όταν βοηθάς, παίρνε πρακτικά και άμεσα ανταλλάγματα απ’ αυτόν που βοηθάς. Γιατί, καλά τα χτυπήματα στην πλάτη και οι λεκτικές στηρίξεις, αλλά ο κανόνας είναι αδυσώπητος: ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. Και οι Κούρδοι αυτές τις ώρες αντιλαμβάνονται το βαθύ του νόημα με τον πιο σκληρό τρόπο.

Πριν από έναν χρόνο ήταν ο πιο σταθερός και ο πιο πιστός σύμμαχος των Αμερικανών στον πόλεμο κατά του ISIS. Ο πρόεδρος Τραμπ τούς αποθέωνε σε κάθε ευκαιρία, το Πεντάγωνο τους στήριζε με στρατιωτικό υλικό, τεχνογνωσία και όχι μόνο, και η Γερουσία εξέταζε το ενδεχόμενο μιας πιο θεσμικής αναγνώρισής τους, αυξάνοντας την πίεση στους Τούρκους και στην επαμφοτερίζουσα στάση τους. Ολα καλά;

Οχι. Το πρόβλημα είναι ότι οι Κούρδοι ξέρουν να πολεμούν, αλλά δεν ξέρουν να διαπραγματεύονται. Και κάπως έτσι, άφησαν τον χρόνο να περάσει αναξιοποίητος και μαζί να περάσει από μπροστά τους και η μεγάλη ευκαιρία να κερδίσουν αυτό που χρόνια ψάχνουν: πατρίδα. Και κάπως έτσι, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με τον τουρκικό στρατό να προελαύνει στα χωριά τους, την τουρκική αεροπορία να τους βομβαρδίζει και τον Λευκό Οίκο να ανακαλύπτει ότι δεν υπήρχε κουρδικό αποβατικό σώμα στη… Νορμανδία.

Το μάθημα είναι σκληρό και συνάμα πολύ διδακτικό (και) για την Ελλάδα. Κι ενδεχομένως, λόγω της συγκυρίας να γίνεται ακόμα περισσότερο. Τι εννοούμε: η συμφωνία για την ανανέωση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας είναι μια πραγματικότητα. Και δεν είναι μόνο ότι η Σούδα μετατρέπεται σε αμερικανικό έδαφος, αλλά κι ότι η Αλεξανδρούπολη και το λιμάνι της μετατρέπονται σε «Σούδα ΙΙ», ενώ η Λάρισα και το Στεφανοβίκειο εξελίσσονται σε κομβικά σημεία για την παρουσία τους στην ευρύτερη περιοχή.

Κι εύλογα τίθεται το ερώτημα: η ελληνική πλευρά μήπως πρέπει να απαιτήσει συγκεκριμένες και υπογεγραμμένες δεσμεύσεις προς όφελός της από την αμερικανική, πριν υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω; Σε επίπεδο παροχής στρατιωτικού υλικού, ένταξης σε νέα προγράμματα, στήριξης σε περιόδους κρίσης και συμπαράστασης σε διπλωματικές πρωτοβουλίες; Μήπως αντί για γενικόλογες αναφορές στη – στενότερη από ποτέ – φιλία των ΗΠΑ με την Ελλάδα ήρθε η ώρα να το αποδείξουν κι εμπράκτως; Γιατί κάποιες δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ στη χθεσινή συνέντευξή του στο One Channel προκαλούν σύγκρυο και σίγουρα δεν θα πρέπει να καθησυχάζουν. Κανέναν…